Federacja Starej Huty

[Dark_Dante]

Samozwańczy kaznodzieja otworzył szeroko oczy i patrzył na ciebie, jak na kretyna, kompletnie nie mając pojęcia, co się dzieje. Za to jego przyjaciel dołączył do twojego śmiechu.

[Radiotelegrafista]

— Dobre… Ale rada na przyszłość, jeżeli chcesz zostać baśniopisarzem, to staraj się choć trochę urozmaicić materiał źródłowy. — Marley ciągnął żart. — Nikt nie lubi plagiatów.

[Dark_Dante]

Mężczyzna jeszcze przez chwilę siedział z otwartymi ustami, próbując łączyć wątki, po czym powoli na jego twarz spłynął gniew. Zrobił się czerwony, zmarszczył brwi i uderzył pięścią w stół.
- Mówię wam obu, że to prawda! Dawid wciąż poluje! Widziałem go! Łazi wokół kościoła, szuka ostatnich bydlaków!

[Radiotelegrafista]

— Tak, tak… A ja mam piękne, bujne włosy sięgające do mojego pasa. — Odpowiedziałem, wciągając do reszty swoją potrawkę. — Ktoś naopowiadał Ci głupstw. To, co właśnie nam powiedziałeś, to kopia starej kreskówki, tylko ktoś podmienił imiona.

[Dark_Dante]

- Widziałem go…! - Chciał, by jego głos brzmiał donośnie, chociaż na koniec się załamał i dawał wydźwięk człowieka, który zaraz się rozpłacze - Dawid wciąż pilnuje nas wszystkich…!

[Radiotelegrafista]

— Widziałeś go, mówisz. — Marley podrapał się po szczecinie. — A jak bym powiedział Ci, że uwierzę jeżeli mi go pokażesz? Nie będę miał już żadnych wątpliwości, słowo harcerza. — Uniósł ceremonialnie dłoń w górę.

[Dark_Dante]

- To idź, zobacz! Wciąż patroluje rejony kościoła! Na pewno go w końcu zobaczysz!
- Dobra, stary, daj spokój. Wciąż gadasz tylko o jednym… - Kolega uspokoił twojego rozmówcę.

[Radiotelegrafista]

— Twój kolega dobrze Ci radzi. — Marley kiwnął na to głową drugiemu.

Po części miał jeszcze ochotę ciągnąć dalej dosyć zabawny temat, ale wypadało okazać choć trochę solidarnej postawy z drugim mężczyznom, który wydawał się być już zmęczony tą sytuacją. Z resztą, fan Dawida także chyba nie miał się najlepiej, a Mar nie był typem osoby, która kopałaby leżącego, dlatego odpuścił.

[Dark_Dante]

Gadatliwy facet zamilkł, ponuro gapiąc się w stół i szklankę samogonu na nim. Jego towarzysz odetchnął z ulgą.

[Radiotelegrafista]

— Jesteście tutejsi? Z Federacji? — Zapytał Mar, zmieniając zręcznie temat.

[Dark_Dante]

- Obaj - Towarzysz gadatliwego wzruszył ramionami - Ojczyzna wzywa, to przybywamy. A że te sprzedajne świnie postawiły kolejkę, od odbiorę chociaż część swoich podatków.

[Radiotelegrafista]

— Aha. — Marley kiwnął głową. — Ja tutejszy nie jestem, ale mogę się podpisać pod szamą za darmo i odesłaniem kiboli z powrotem na ich obsrany stadion.

//Jakieś podpowiedzi do tego, co dalej począć? Na pewno nie zamierzam opuszczać Federacji dopóki Owca nie wyjdzie z szpitala.//

[Dark_Dante]

//Warto do niej wreszcie wrócić, i sprawdzić czy, jak się miewa, a nie tylko plotki, ploteczki :P//

- Amen, bracie! - Mężczyzna uderzył mocno kieliszkiem o stół, po wypiciu porcji samogonu - Zapłacili ci jakoś uczciwie? Nam poza kolacją dali kilka zdobycznych gówien i powiedzieli, że jako stalkerzy zarobimy więcej, niż jakby w pestkach zapłacili. Ha! Skurwysyny…

[theslowestfootintheeast]

// A obiadek szpitalny zjedzony? :V //

[Radiotelegrafista]

//A to odkąd on ją odwiedził nie minęły jakieś dwie godziny maks, czy się mylę? Choć time skipem nie pogardzę.//

[Dark_Dante]

//Uznajmy, że ploteczki trwały do wieczora.

[Radiotelegrafista]

Marley powrócił do prowizorycznego szpitala, by zobaczyć jak trzyma się Owca. Choć przy charakterze dziewczyny, pewnie najgorszą karą dla niej były nie szramy, a nuda…

[Dark_Dante]

Już z daleka było widać, że siedzi na łóżku strasznie nadąsana. Nad nią stała pielęgniarka z jakimiś papierami, najprawdopodobniej próbowała wypełnić kartę pacjenta. Wnioskując po jej minie, Owca w ogóle jej w tym nie pomagała.

[Radiotelegrafista]

— Owca! — Machnął jej już z daleka, podchodząc do lazaretowego łóżka. — I jak, wypisują Cię już?

[Dark_Dante]

- Minimum dzień obserwacji, rana wciąż nie wygląda za dobrze - Mruknęła pielęgniarka, wciąż coś pisząc.
- Dzień?! I co ja mam tu robić?! Mam swoje sprawy!
Pielęgniarka przewróciła oczami i westchnęła ciężko. Odeszła od łóżka, idąc na tył sali, gdzie było postawione przepierzenie. Zniknęła za drzwiami, prawdopodobnie do swojej dyżurki, a Owca posłała jej takie spojrzenie, że jakby mogło ono zabić, to kobieta padłaby trupem już przy łóżku.