Dworzec

[Dark_Dante]

Zabytkowy dworzec PKP, który jest siedzibą dawnych zarządców kolei, SOK’istów oraz przyjezdnych, głównie z Rzeszowa. Dobra jedna czwarta ich obywateli to rodowici Stalowcy, jednak wciąż czują się tutaj obco, a okoliczni mieszkańcy nie robią nic, by to uczucie zniwelować. Sam dworzec jest doskonałym miejscem obronnym ze względu na stary typ budowy. Nikt nie próbował go zdobyć, gdyż wielu uważa to za szaleństwo, nawet pomimo faktu, że Dworcowi to marni wojacy.

[Dark_Dante]

Paweł Giewont dopiero co udał się na swą “wycieczkę życia”, a już poczuł potężne uderzenie w klatę piersiową, zupełnie jakby się zwalił cały strop Świętego Dworca na jego własne płuca.
- Na ziemię! - Usłyszał zachrypnięty głos, mocno stłumiony - Śledź, kurwa, na co czekasz?! Ogień je!
Po chwili jego oczy zabłysnęły żywym ogniem. Dosłownie. Chociaż jeden człowiek przygniatał go do ziemi masą własnego ciała, to dookoła było widać łunę pożaru. Tego żywiołu, którego mieszkańcy nowej Woli bali się najbardziej.
- Nie uciekają!
- Jebać to, masz dość ognia! - Krzyczał mężczyzna siedzący na tobie okrakiem do tego, który wszystko dookoła polewał ogniem - Wal na wszystkie strony! Robi grilla albo tatar!

[Radiotelegrafista]

Paweł miał wrażenie, że w tej chwili był gotów z kolejnym wydechem wypluć własne płuca, w zestawie z kręgosłupem. Nie tak wyobrażał sobie początek swojego nowego życia. Skonfundowany i zdezorientowany, panicznie rzucił wzrokiem dookoła, starając się zrozumieć co się dzieje.

[Dark_Dante]

Stalker wielki niczym góra stał obok z plecakowym miotaczem ognia. Jęzor płomieni lizał niebo, z którego raz po raz spadały przypalone truchła zmutowanych ptaków. Mężczyzna co chwilę obracał się dookoła, bo mutanty atakowały z każdej strony. Natomiast ten, który przygniatał cię do ziemi, właśnie ładował broń. Porządny, przedwojenny sprzęt.
- Szybko! Zaraz będzie śmierdzieć i zlecą się psy! Wypal te gówna, potrzebne jest nam czyste niebo!

[Radiotelegrafista]

— Co… Co się, khe, khe… — Paweł zakasłał, łapiąc wcześniej wybite z płuc powietrze. — …dzieje?
Stopniowo przytomniał po tym, jak uderzenie zwaliło go na grunt. Zrozumiał tyle, że zagrażały im zmutowane ptaszyska.
— …Mogę pomóc! — Rzucił prędko, patrząc na dryblasa siedzącego na nim okrakiem. Nie mógł wiedzieć, jakie plany mieli wobec niego. — Tylko daj mi wstać!

[Dark_Dante]

- Stul pysk, dzieciaku, i nie przeszkadzaj, jak dorośli pracują! - Warknął mężczyzna nad tobą.
- Koniec wachy! - Krzyknął ten drugi po czym momentalnie wypalił dwa razy ze strzelby.
- Kurwa! Jebane handlarzyny, znowu nam wcisnęli jakieś gówno! - Mimo swej tuszy, stalker momentalnie wstał, złapał cię za kark i jedną ręką podniósł do pozycji stojącej, w drugiej trzymając broń i rozglądał się dookoła przez celownik - Do Dworca, już! Nie obracaj się za siebie, mamy kilka minut!
Żeby przez był jaśniejszy, dostałeś kopa na rozpęd.

[Radiotelegrafista]

Paweł zaczął biec, ale wiedział co oznaczał dla niego powrót do Dworca, dźwigając w plecaku drogocenne, skradzione przedmioty. Obszedł go blady strach. Choć na razie biegł w kierunku wskazanym przez dryblasów, to trybiki w jego umyśle pracowały na najwyższych obrotach. Wzrokiem poszukiwał czegokolwiek - ruiny, otwartej studzienki, wysokiego ogrodzenia. Wiedział, że wśród gruzów i zawalonych półpięter miałby przewagę. Czekał na najbliższą możliwą okazję, aby biegiem odbić w bok i uciec z pola widzenia tamtej dwójki.

[Dark_Dante]

W okolicy ruin było mnóstwo. Problem w tym, iż była to jedynie zabudowa jednopiętrowa, w dodatku jeszcze przed wojną tak zaniedbana, że teraz zostały z tego wszystkiego pojedyncze ściany. Do tego wszędzie dookoła leżały pojedyncze cegły i mniejsze odłamki gruzu, utrudniające bieg i zasłaniające ulicę. Jedyną nadzieję mógł stanowić stary budynek parowozowni obok Dworca.

[Radiotelegrafista]

Więc Paweł postawił swoje karty na starą parowozownię. Jeżeli rozegra je dobrze, wymknie się tej dwójce półgłówków i przemknie przez budynek do innej części miasta…

Kiedy już znaleźli się w pobliżu parowozowni, kątem oka spojrzał za siebie, by upewnić się co do swojej sytuacji.

[Dark_Dante]

Ten, który cię przygniatał do ziemi, biegł w krok za tobą. Pomimo swej tuszy i niskiego wzrostu, wydawał się biec szybciej, niż niejeden mutant. Drugi ze stalkerów trzymał się trochę z tyłu, co raz patrząc za siebie z bronią gotową do strzału.

[Radiotelegrafista]

Lepszej okazji nie będzie… Pomyślał, czekając na sekundę, w której ten drugi znów rzuci wzrokiem za siebie.

Wykorzystał swoją szansę. Mijając parowozownię, włożył całą swoją siłę w to, aby długimi susami, jak najszybciej dotrzeć do parowozowni i zniknąć w jej wnętrzu z oczu tamtej dwójki. Nie zwalniał, nie patrzył za siebie, skupił się na tym by znaleźć się w ceglanym budynku i jak najszybciej wbić się na belkę lub pomost techniczny, który pozwoliłby mu wykorzystać przewagę zwinności i uciec.

[Dark_Dante]

Z rozpędu wbiłeś się w przepierzenie z desek. Jednak radiacja zrobiła swoje, i poza otaczającym cię duszącym, “świecącym” pyłem, bez szkód się przebiłeś. Chwila, moment i już byłeś na gondoli serwisowej. Tamta dwójka chyba nawet nie zauważyła twojego zniknięcia, bo tylko usłyszałeś tupot stop i coraz bliższy wyk głodnych, ślepych psów.

[Radiotelegrafista]

To wyjaśniało, przed czym uciekali. Psy, mutanty… Cholera! Używając gondoli za punkt startu, poszukał wyższego punktu. Musiał dostać się na tyle wysoko, by zmutowana zgraja nie mogła go dostać. Stamtąd już mógł poradzić sobie, w końcu miał dwa łuki i całkiem spory zapas strzał.

[Dark_Dante]

Kilka skoków i ryzykownych wdrapań okupionych zdarciem naskórka oraz wierzchniej warstwy ubrań, wyniosło cię na kurant budynku. Stąd mogłeś widzieć, jak dwójka stalkerów ratujących ci życie przed minutom, teraz w chaotycznym ogniu karabinów i mniej dosłownym ogniu dysz miotaczy, opędza się od mutantów, biegnąc przed siebie.
Najwidoczniej zboczyli z kursu, starając się znaleźć ciebie, bo zamiast biec wprost do Dworca, biegli obok. Jeszcze chwila, a wpadną na stare torowisko, które nie bez powodu dla Ochrony Dworca jest zwane “Mordownią”

[Radiotelegrafista]

Przytrzymując się ściany, obserwował ich ucieczkę, podążając za dwójką wzrokiem. Gdy zdał sobie sprawę, że najwyraźniej nie chcieli wbić mu sztyletu pomiędzy żebra, naszło go… nieprzyjemne uczucie. Tak, jakby przełknął coś szkodliwego. Nie był pewien dlaczego… Nerwowo starł kilka kropel potu z czoła.

— Hah… Frajerzy. — Mruknął niemrawo pod nosem, dodając sobie animuszu.

W końcu on siebie ocalił, a tamta dwójka… No właśnie. Jeszcze przez moment obserwował ich wysiłki.

[Dark_Dante]

W pewnym momencie się zatrzymali na środku pustego pola. Było to jedno z kompletnie pustych pól, pewien perymetr Dworca. Zaczęli się ostrzeliwać dookoła i ponad tymi strzałami krzyczeć coś do siebie. Odległość nie pozwoliła dosłyszeć dźwięków, jednak gesty jasno wskazywały, jakby kogoś szukali.
Wielka fala czarnych cielsk mutantów była już na horyzoncie, a ci uparcie stali w miejscu, odganiając się od ptaków i rozglądając na wszystkie strony.

[Radiotelegrafista]

Jeszcze przez krótki moment obserwował ich, ale po tym odwrócił się i zaczął odchodzić po dachu budynku w stronę centrum miasta. Na pewno przecież to nie jego szukali, przecież nie dałby się zaciągnąć znowu na Dworzec…

Zaciągnął powietrze pełnymi płucami. Nie zamierzał już wracać do szaro-burych warsztatów, w których dorastał. Ich wina, że próbowali go do tego zmusić. Zaczynał nowe życie i nic, ani nikt nie mógł mu przeszkodzić.

A tamci dwaj właśnie stworzyli mu idealne warunki, zwracając na siebie uwagę całej, okolicznej fauny.

Do dzieła, Paweł.

Ostrożnie stawiając kroki, wiedząc że stąpa po wiekowej konstrukcji, ruszył w stronę centrum, opuszczając parowozownię i nie oglądając się za siebie.

[Dark_Dante]

Ledwo przeszedłeś na środek dachu, a antyczne dachówki się pod tobą zarwały i spadłeś na strych. Z łoskotem godnym parowozów, od lat martwych, rąbnąłeś o podłogę z nieheblowanych desek. Podniósł się kurz, który zawierał najróżniejsze, strach po myśleć jakie, zanieczyszczenia. Gdy z wolna opadał spostrzegłeś, że był to jedyny kawałek podłogi, gdzie nie stały jakieś meble lub inne pudła.

[Radiotelegrafista]

-- Kurwa, ała… – Jęknął, czując jak na wpół z bólu, a na wpół z zaskoczenia, napłynęły mu łzy do oczy. – Kurwa, kurwa…

Pieprzone dachówki… Nie na taki rozwój wydarzeń miał nadzieję. Powoli zebrał się z podłogi i rozmasował obolałe punkty na ciele przed ruszeniem w dalszą drogę

[Dark_Dante]

Całe ciało bolało, jakbyś przez tydzień bez przerwy pracował przy naprawie lokomotywy, która od lat nie działa i jest marzeniem lokalnej administracji.
Kurz z wolna opadał i widziałeś coraz więcej szczegółów. Mnóstwo mebli, kartonów i innych rupieci. Ewidentny składzik, może nawet przedwojenny.