Porte Isla

[bulorwas]

//Nie, niech se kot pooddycha

[Abbey]

Kot rozglądał się, jak wygląda świat z nowej perspektywy. Nawet nie miał ochoty wyskakiwać. Dokąd właściwie Dokja teraz zmierzał?

[bulorwas]

Do portu, szukając statku córki Holendra.

[Abbey]

Wypatrzył w końcu statek, a na nim zapisaną nieco fikuśnym pismem nazwę “Mroczne Widmo”.

[bulorwas]

No to idziem na pokład. Mają jakąś dechę na ląd opuszczoną?

[Abbey]

Mieli, nawet mieli z jednej strony barierkę. Dokja poczuł, że jego kitku wpija z lekkim zdenerwowaniem pazurki w plecak, a co za tym idzie w seksowne plecki Dokji.

[bulorwas]

- Spokojnie Sung-Sung. To stabilny grunt. - Uspokoił kota i go pogłaskał. Spróbował znowu zrobić krok. Jak zareagował kot?

[Abbey]

Skulił się w torbie. Ale raczej nie będzie wariował.

[bulorwas]

Wszedł na statek. Rozejrzał się.

[Abbey]

Od razu popatrzyło na niego kilku chłopaków, raczej dzieciaków.

[bulorwas]

- Prowadźcie do swej Pani. -

[Abbey]

— Ale my nie jesteśmy kotami.

[bulorwas]

- Co?

[Abbey]

— Nie mamy żadnej pani.

[bulorwas]

- A Pani Kapitan?

[Abbey]

— Aaaaa… my zaprowadzimy do siostrzyczki!

[bulorwas]

- Na to czekam

[Abbey]

Dwóch starszych chłopców zaprowadziło Dokję na górny pokład, gdzie przy sterze stała wysoka, smukła dziewczyna w pirackim stroju. Wyglądała, jakby się za czymś rozglądała. Była nieco podobna do Holendra.
— W czym mogę pomóc, szczurze lądowy?

[bulorwas]

- Szukam broni i kart, myszo wodna. -

[Abbey]

— A na cholerę ci broń? Masz jakiś problem?