Wenus
-
Gdy wypowiedziała jego imię, skinął jej lekko głową.
- Również będę zaszczycony. - powiedział, gdy zakończyła swój wywód i skinął na Bragga, Augusa i klony, aby ruszyli za nim, a on sam skierował się tam, gdzie prowadziła ich kobieta. -
Na początek zostali poprowadzeni w środek zbiorowiska, co zaskutkowało zwyczajową sceną w której Alexander został oblężony przez stado kupców i szlachciców zaściankowych pragnących przywitać się osobiście. Kobieta nie zwracała na nich wielkiej uwagi i po prostu zatrzymała się w oczekiwaniu na wznowienie marszy, Bragg skupiał się wyłącznie na swoich ludziach a Augus spojrzał się na Alexandra pytająco. Mam ich spławić?
-
- Przekaż im, że z radością spotkam się i porozmawiam z nimi później. I zapisz dane tych, z którymi warto będzie się później rzeczywiście skontaktować. - odparł cicho do swego doradcy i kontynuował marsz.
-
Była duża szansa, że większość natrętów usłyszała te słowa, ale być może wychodziło to na lepsze. Puścili oni Alexandra, który znowu wyszedł naprzód podczas gdy Augus uspokajał tłum pustymi słowami.
“Jeśli masz jakieś pytania odnośnie jakiegoś aspektu uroczystości, jestem zapewne najlepszą osobą aby je zadać,” Odezwała się znowu kobieta. “W przeciwieństwie do większości ludzi dookoła nas nie jestem w stanie kłamać. Dosłownie, moje połączenia mózgowe na to nie pozwalają.”
-
- Interesujące i raczej… niespotykane. - odparł, nie myśląc już o tych parweniuszach. - W takim razie co dokładnie będzie obejmować uroczystość i jak długo potrwa?
-
“Równe czterdzieści godzin różnorakich atrakcji poprzegradzanych ośmioma posiłkami. Jest możliwość skorzystania z pokoju gościnnego aby przespać parę godzin jeśli zajdzie taka potrzeba, ale oferujemy też przedłużenie przytomności przez podawanie adrenaliny,” Padła odpowiedź. “A w każdym razie taki jest program. Ciężko przewidzieć jak to dokładnie pójdzie, gdyż goście mają prawo organizować własne atrakcje. Spodziewamy się przynajmniej trzech pojedynków sądząc po aktualnym klimacie politycznym.”
-
Kiwnął głową kilka razy podczas jej wywodu, w myślach besztając się za to, że nie przewidział, jak długo może potrwać przyjęcie. Najwidoczniej krótkie zabawy też wyszły już z mody…
- A czy znasz chociaż przybliżoną listę gości? Przynajmniej tych najważniejszych? -
“Mam pełną listę w pamięci dodatkowej,” Odpowiedziała, pukając się palcem w czoło. “Ale jeśli interesują cię ważne osobistości, łatwiej byłoby wymienić tych którzy nie będą obecni. Niemal każdy kogo zaprosiliśmy zjawił się z obawy że wszyscy inni się zjawią i ominie ich coś ważnego, a zaproszeń rozesłaliśmy sporo.”
-
- Oczywiście. Więc ktoś znaczący wzgardził zaproszeniem?
-
“Lady Evangel, Lord Sagitarius i paru innych… aspirantów. Nie mają wiele do zyskania uczęszczając, gdyż ich jedyną szansą na wielkość byłaby śmierć dużej części lokalnej szlachty i powstanie niszy do wypełnienia. Zapewne liczą na jakiś zamach który pozbędzie się ich rywali, może nawet jakiś planują.” Rozejrzała się dookoła. “Ale to tylko moje spekulacje. Nie przywiązuj do nich większej wagi.”
-
Lekko wzruszył ramionami.
- Warto być przygotowanym i na takie okoliczności.
Nie mając więcej pytań, pozwolił prowadzić się dalej, w oczekiwaniu na pierwszą z atrakcji, jakieś miejsce do rozmowy z innymi gośćmi lub cokolwiek innego, co pociągnie całe przyjęcie do przodu. -
Ich pochód doszedł po jakimś czasie do Wielkiej Sali, która zasługiwała definitywnie na swoje imię. Przypominała bardziej mały stadion, pokryty kopułą która symulowała nocne niebo, chyba nawet ze wszystkimi gwiazdami i planetami w odpowiednich miejscach. Na środku był ustawiony okrągły, marmurowy stół z dziesiątkami miejsc, z których jednak tylko część była zajęta. Wielu gości już było obecnych, ale raczej siedzieli czy też stali przy porozstawianych przy ścianach fontannach, pogrążeni we własnych konwersacjach. Kilkoro zwróciło uwagę na Alexandra kiedy wszedł, ale nie z taką ekscytacją czy uniżeniem jak ci przy lądowisku. Wszyscy tutaj dorównywali lub przewyższali go prestiżem, a przynajmniej wiedzieli na tyle o zasadach gry żeby sprawiać takie wrażenie.
“Tutaj najwyraźniej się rozstaniemy,” Powiedziała złotowłosa. “Zgodnie z zasadami każdy z zaproszonych może wprowadzić jedynie dwóch innych ludzi na teren sali. Dlatego też będziecie zmuszeni zostawić swoich żołnierzy. Mogą spełnić swój obowiązek strzegąc wrót razem z naszymi siłami, lecz na terenie sali bezpieczeństwo gwarantowane jest przez gospodarzy.”
Bragg skrzywił się słysząc te słowa, ale nic nie powiedział. Patrzył się tylko na Alexandra, czekając na polecenia.
-
Również się skrzywił, co jednak zakryła jego maska.
- Oczywiście. Kapitanie, będzie mi pan towarzyszyć. Proszę odesłać swoich ludzi na lądowisko, niech przejdą pod dowodzenie poruczników. I niech przekażą Augosowi, że ma tu do mnie dołączyć, gdy skończy.
Mając formalności za sobą, skorzystał z uprawnień w swojej masce, aby przefiltrować obraz i znaleźć na sali tych, których znał lub przynajmniej mógłby z nimi porozmawiać. Po tym zdjął ją, przypiął do pasa i pożegnał się ze służącą. -
Znał paru gości, choć raczej z widzenia i może konwersacji czy dwóch. Obecna była słynna artystka Elena Saphis, były rycerz księżycowy Gabriel Santo, a także Matrona Zantis, gospodarz całego przyjęcia. Tej ostatniej maska Alexandra nie rozpoznawała, ale nikt inny nie mógł siedzieć na przypominającym tron siedzeniu po drugiej stronie pomieszczenia.
Bragg naturalnie przekazał rozkazy reszcie obstawy. Służąca dygnęła tylko i oddaliła się wgłąb korytarza, prawdopodobnie aby przyjąć kolejnego przybysza.
-
Jako hojny mecenas sztuki uznał, że to właśnie Saphis będzie dobrą osobą, z którą zacznie rozmowę, więc to do niej skierował swoje kroki.
-
Artystka wyglądała nadzwyczaj dobrze, jak zresztą każdy na przyjęciu, ale w nieco niekonwencjonalny sposób. Nie nosiła żadnych ozdób w postaci kolczyków, bransolet czy naszyjnika, ale jej makijaż był bardzo intensywny, w tym samym kolorze jasnej zieleni jak jej suknia złożona z dziesiątek płacht materiału które jakimś cudem trzymały się razem.
“Ah, a już się obawiałam że Lord Daviron nie zaszczyci nas obecnością,” Elena oderwała się od małej grupki innych gości, którzy zresztą też zwrócili się w stronę Alexandra, wzrokiem oceniając jego ubiór a może i jego samego. “Nie wiem czy wytrwałabym inaczej. Nie mów nikomu, ale nie imponuje mi wystrój tego miejsca. Dużo złota, mało zieleni, a skoro już wydali małą fortunę na sklepienie mogli zaprojektować własne niebo. Może jaśniejsze z białymi chmurami, takimi jak kiedyś latały nad Ziemią?”
-
- Namyśl się nad tym projektem i skontaktuj się ze mną po przyjęciu, brzmi jak coś, co chciałbym mieć w ramach wystroju mojego pałacu. - odparł. - Chociaż nie przepadam za przepychem i widocznym wszędzie bogactwem, jest to coś, na co mógłbym wyłożyć część fortuny.
//Kapitan najemników łazi cały czas za mną lub gdzieś w pobliżu czy poszedł w samopas?// -
//Zostaje w zasięgu wzroku i słuchu//
“Od razu prezentujemy hojność, widzę?” Elena uśmiechnęła się szeroko. “Ale nie narzekam. Wszyscy tutaj chcą pokazać swoje piękno, bogactwo czy w moim przypadku kunszt. Jeśli przyszedłeś tu aby pokazać cnotę, jesteś mniej próżny ode mnie. A może przybyłeś z jakiegoś innego powodu, lordzie Zaviron?”
-
- Przybyłem, bo i mnie potrafi znudzić moja praca. - odparł półżartem, a pół serio, po czym dodał: - Chociaż możliwość spotkania najważniejszych osób na planecie również mogła mieć na to wpływ. Zresztą, mam wrażenie, że ten bal to coś, czego nie wypadało przegapić, zwłaszcza, że czas gna do przodu nieubłaganie i kto wie, jak wiele podobnych się jeszcze odbędzie?
Ostatnie zdanie pozornie miało dotyczyć galopującej w wyższych kręgach Wenus modzie, ale Alexander, wypowiadając te słowa, w równym stopniu miał na myśli nowe porządki, jakie zaprowadzi Czarna Dłoń, Mrok i on sam. -
“Mogę się pod tym podpisać. Doceniajmy kicz póki możemy,” Elena obróciła się w stronę wejścia. “O, państwo Harlingowie w końcu przybyli. Domyślam się, że niedługo zwołają nas na obiad. Jeśli masz coś istotnego do zrobienia to zrób to szybko, bo nigdy nie wiadomo czy nie zostaniesz otruty za kilka minut. Może chcesz wyznać miłość jakiejś panience czy panu, albo porzucić grzeszny żywot i wstąpić do klasztoru? Tak czy owak nie oceniam.”
