Chiron
-
Chiron nie jest ani asteroidą ani kometą, a raczej ogromnym kawałkiem lodu orbitującym Słońce między Saturnem a Uranem. Jego rdzenna populacja musiała wielokrotnie odpierać ataki ze strony granicznych mocarstw, lecz obecnie jest niepodległa i neutralna wobec wszystkich konfliktów Układu. Przez ostatnich kilka dekad nie odwiedzał go praktycznie nikt, gdyż dopiero teraz jego pozycja ustawiła się na linii między najbliższymi planetami.
-
Szczęśliwa Gwiazda sunęła przez przestrzeń zewnętrzną z pokaźnym kawałkiem prędkości światła. Jako że ta prędkość była stała, na pokładzie było stabilnie jak na stałym lądzie, może tylko trochę ciasno. Zavir i jego towarzysze spędzili już wiele dni patrząc się na te same kabiny i to samo niebo, na którym Saturn był już tylko kropką. Zavir miał już czas przeczytać całość tekstu zawartego na przekazanym mu dysku i nie było to zbyt ciekawe zajęcie - poza adresem spotkania na które był umówiony były tylko ogólnikowe informacje o Cesarstwie, większość z których albo już znał albo mógłby się łatwo dowiedzieć surfując w dowolnej sieci.
Na szczęście lub nieszczęście, ostatnio na niebie zaczęło świecić nowe światło. Chiron się zbliżał, i jeszcze nie podjęto decyzji czy warto dokonywać przystanku. Zużycie paliwa było zgodne z planem, więc powinno być możliwe dotarcie na Oberon tak czy owak, ale kto wie czy na Chironie nie znalazłoby się coś ciekawego. Z pewnością okazja na rozprostowanie nóg.
-
– Jest jakiś chętny na ostatni przystanek przed celem naszej podróży? - zagadnął Zavir resztę załogi, bo zwykle decyzje, w których nie znosił sprzeciwu i podejmował je sam jeden miały miejsce tylko wtedy, gdy im wszystkim zagrażało śmiertelne niebezpieczeństwo.
-
“Zdecydowanie,” Odparł młody bez wahania, wychodząc zza rogu. Wydawał się znacznie bardziej podirytowany niż na Atlasie, czy nawet niedługo po wylocie, co świadczyło o tym że musi jeszcze przywyknąć do dłuższych podróży.
“A ja to w sumie nie wiem,” Odparł Thraug, nieco bardziej neutralnie. “Znaczy, fajnie by było zobaczyć co dzieje się w takim zakątku Układu, ale to że nie wiemy jest trochę problemem. Raczej nie będą do nas strzelać bez powodu, ale mogą zażądać opłaty za parking albo naciągnąć nas na kupno kiepskiego towaru. Choć jeśli mają faktycznie dobry towar, to może ta cała wycieczka będzie warta kłopotu. Zdam się na ciebie, o słynny przemytniku.”
-
Rozważając przez chwilę wszystkie za i przeciw, uznał w końcu, że dobrze będzie wylądować. Dobrze przede wszystkim dla Młodego, ale i dowiedzenie się, co w gwiezdnej trawie piszczy również mogło się przydać, zostało im jeszcze trochę drogi do przebycia, a Zavir wolał ominąć wszelkie nieprzyjemne niespodzianki, jeśli tylko mógł. Dlatego skierował statek na lądowisko w jakimś większym porcie.
-
Był dostępny tylko jeden port, co wprawdzie było trochę dziwne dla tak dużego ciała niebieskiego, ale taka infrastruktura była koniec końców droga do utrzymania. Przynajmniej komunikacja radiowa działała, gdyż jeszcze zanim Gwiazda weszła na orbitę skontaktował się z nią ktoś z dołu.
“Witajcie, przybysze,” Głos z nadajnika był wyraźnie męski i dość naturalny, choć nadzwyczaj kojący jak na pracownika ochrony. “Nie rozpoznajemy typu waszego statku, lecz nasze bazy danych są dalekie od perfekcji. Jaki jest cel waszej wizyty?”
-
- Jesteśmy obecnie w trasie z Atlasa na Oberon, ale załodze doskwiera długi lot, więc chcemy wpaść na chwilę i chociaż rozprostować nogi przed dalszą podróżą.
//Mam nadzieję, że nic nie palnąłem, a jeśli tak, to mnie popraw zanim zaczną do mnie przez to strzelać.// -
“Rozumiemy.” Padła odpowiedź. “Uruchomimy wskaźniki na lądowisku, na wypadek gdybyście mieli problemy z parkowaniem. Życzę miłego pobytu.”
“Zaskakująco miłe powitanie,” Skomentował Młody kiedy połączenie zostało zerwane. “Milsze niż… na Atlasie. Tam wyraźnie chcieli nas tylko zbankrutować.”
-
- Z tego co wiem, to nie miewają tu wielu gości, więc możemy liczyć na miłe powitanie. Albo na odwrót, więc bądźcie czujni.
Kierując statek w stronę lądowiska, pożałował, że dał się namówić na opowiadanie kosmicznych legend. Ta o planetoidzie pełnej zmutowanych kanibali wciąż siedziała mu z tyłu głowy i dziwnym trafem nie chciała się z niej wynieść, zwłaszcza teraz.
