Sprawy Wewnętrzne [Azja+Australia]

[Dawny użytkownik]

1972年3月25日關於韓國語的法案 / 1972년 3월 25일 국어에 관한 법률

1972年3月25日關於韓國人民平等的法案 / 1972년 3월 25일 한민족의 평등에 관한 법률

Aisin-Gioro Jiahao, mandżurski Cesarz Longyi, dnia 25 marca roku 1972 (1. rok panowania Cesarza Longyi), obwieszcza co następuje:

• Język koreański (한국어) oficjalnie staje się jednym z języków urzędowych Cesarstwa Mandżurii. W szkołach na terenie Korei Południowej należy nauczać dzieci i młodzież przede wszystkim ich języka narodowego, dopiero w drugiej kolejności języka chińskiego. W oficjalnych dokumentach państwowych należy używać zarówno chińskiego, jak i koreańskiego.
• Koreańczycy, którzy dotychczas byli obywatelami Wolnego Terytorium Goguryeo, mają niezbywalne prawo do ubiegania się o zostanie obywatelami Cesarstwa Mandżurii. Jeśli zechcą opuścić Koreę Południową, aby stać się obywatelami Republiki Korei, mają do tego pełne prawo.
• Zabrania się w jakikolwiek sposób dyskryminować Koreańczyków w sprawach urzędowych. Zachowania takie w mandżurskiej biurokracji będą tępione.

Akt wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

[Wraths]

Kaganat Liao

遼國

DZIEŃ: 29 MARCA 1972.

Katun przesiadywała w swoim biurze o nienaturalnie późnej porze. Siedząc przy biurku rozmyślała właśnie nad nowym planem stabilizacyjnym. Co prawda Kaganat nie był niestabilny sam w sobie, jednak ostatnie podboje oraz nakłady finansowe na wojsko mocno odcisnęły piętno na kraju. Dodatkowo dochodziły inne problemy, którymi trzeba było się zająć. Siedząc w ciszy i rozmyślając Katun, po swoich przemyśleniach i rozmowach z doradcami wyciągnęła wnioski co do działań mających poprawić stan kraju. Postanowiła więc chwycić długopis i zdecydowała się zapisać swoje pomysły póki posiadała jeszcze trzeźwy umysł. Jednak najpierw trzeba było wymyślić tytuł.

GENERALNY PLAN ODBUDOWY I STABILIZACJI KAGANATU LIAO

Mało wyrafinowane, jednak musiało wystarczyć, zwłaszcza że to treść jest tą ważniejszą kwestią, a nie ładne tytuły w gazetach.

W ZWIĄZKU Z NAGŁYM ROZROSTEM KAGANATU W OSTATNICH MIESIĄCACH I BRAKIEM ZDECYDOWANYCH REFORM WYMAGANE JEST NOWE PODEJŚCIE ZAWIERAJĄCE KWESTIE DŁUGOTRWAŁEGO ROZWOJU ORAZ ŁATANIA OBECNYCH DZIUR W PAŃSTWIE.

KWESTIE WYMAGAJĄCE NATYCHMIASTOWEGO ROZWIĄZANIA MOŻNA SKATEGORYZOWAĆ W NASTĘPUJĄCYCH PUNKTACH: ROLNICTWO, ADMINISTRACJA, PRZEMYSŁ, EDUKACJA, WOJSKO, NIEPOKOJE SPOŁECZNE. DODATKOWO TRZEBA RÓWNIEŻ WZIĄĆ POD UWAGĘ DŁUGOTRWAŁĄ ASYMILACJĘ PODBITYCH TERENÓW ORAZ WYMAGANIA ZE STRONY RÓŻNYCH GRUP ETNICZNYCH

PUNKT 1: ROLNICTWO

Od początku cywilizacji wiadome jest, iż głodująca ludność prędzej czy później będzie protestować, a nawet z desperacji próbować obalić władzę. Tym samym musimy zapewnić farmerom środki pozwalające im na wyżywienie nie tylko siebie i swoich rodzin, ale także i dziesiątki innych obywateli państwa. Problem w tym, że rozwój oraz innowacje na terenach Syberii dawnego ZSRR były… Zwyczajnie nieistniejące. Lwia część środków była wykorzystywana w celu poprawy przemysłu wydobywczego, podczas gdy każdy inny aspekt gospodarki był ignorowany. Dzięki tej wspaniałomyślności obecnie nasi farmerzy, w roku 1972, w dużej mierze nie wiedzą nawet jak poprawnie kultywować ziemię w nowoczesny sposób, nie mówiąc już o korzystaniu z udogodnień w postaci maszyn rolniczych, o których prawie nikt nigdy nie słyszał. Z racji na taki stan rzeczy należy przekazać środki na edukację oraz mechanizację rolniczej części społeczeństwa, dzięki czemu ta będzie efektywniejsza w swojej roli, co będzie korzystne nie tylko dla całego społeczeństwa, ale i również dla nich samych.

PUNKT 2: ADMINISTRACJA

Kaganat Liao widział ogromny rozrost terytorialny w ciągu zaledwie dwóch miesięcy. Jest to niewątpliwe wielkie osiągnięcie, biorąc pod uwagę pozycję, z której państwo zaczynało, jednak taki obrót spraw posiada również swoje problemy. Słabo rozwinięta i mało wydolna administracja nagle posiada zadanie administrowania dwukrotnie większej ilości terenu niż oryginalnie. Również nie pomaga fakt, iż społeczeństwo Kaganatu zwyczajnie nie dorosło jeszcze do posiadania licznej grupy urzędników oraz innych wykształconych pracowników. Pomimo radykalnego wydźwięku i niewątpliwych sprzeciwów chińskiej części rządu musimy zacząć szukać osób z kwalifikacjami potrzebnymi do zarządzania wśród rdzennych mieszkańców podbitych krajów. Nasza administracja jest zwyczajnie zbyt niedołężna żeby sprostać zadaniu samodzielnego zarządzania wszystkimi terenami, ba, często policja w stolicy nie potrafi nawet skutecznie operować na swoim terenie pozwalając na działanie kryminalistom. Również istotne jest, aby selekcja odbywała się w większości na umiejętnościach, niżeli lojalności. Oczywiście nie potrzebujemy watażków prowadzących niezależne od rządu działania w calu jego osłabienia, jednak, kolokwialnie mówiąc: nie potrzebni nam lizodupy nie potrafiący nawet uporządkować swojego biurka.

PUNKT 3: EDUKACJA

Zawsze przyszłością państwa są młodzi ludzie. Jest to uniwersalna zasada, która zawsze znajduje potwierdzenie, niezależnie od miejsca na ziemi oraz czasu. Tym samym, jeśli spojrzeć na nasz kraj, tak w tym przypadku za kilka lat może być równie dobrze ruiną. Obecna generacja jest zbyt słabo wykwalifikowana i nieprzygotowana do przejęcia pałeczki głównej roli w naszym państwie. Musimy dołożyć wszelkich starań, aby dzieci miały zapewniony dostęp do edukacji, co pozwoli im na godne życie w przyszłości. Główny problem stanowi brak szkół i potrzebnej kadry, jednak niezwykła sytuacja, w jakiej znajduje się Kaganat, wymaga niecodziennych rozwiązań. Jako młode i niedoświadczone i mocno zróżnicowane państwo brakuje nam ustabilizowanej tożsamości narodowej oraz fundamentów do ich kształtowania, jednak nie musi być to wcale wadą. Zamiast zunifikowanego, jednolitego systemu edukacji, możemy skupić się głównie na podstawach, czyli: czytaniu, pisaniu oraz języku, jednocześnie dając wolną rękę nauczycielom w kwestii kultywacji regionalnych kultur oraz zapewniając im środki na możliwość nauczania. Powinno to załagodzić ewentualne niepokoje społeczne, jako iż ludzie będą mieli świadomość, że ich kultura nie jest represjonowana, wręcz przeciwnie. Dodatkowo po czasie powinniśmy być w stanie wyciągnąć wnioski w jakim kierunku dalej poprowadzić kwestię edukacji.

PUNKT 4: PRZEMYSŁ

Pomimo, iż gospodarki lat 70’ widocznie odchodzą powoli od przemysłu wydobywczego, tak Kaganat dalej na nim opiera większość swoich dochodów, jest to oczywiście korzystne, jednak jakikolwiek kryzys lub brak miejsc do eksportu będzie dla nas zabójczy. W związku z tym należy zwiększyć udział przemysłu technologicznego w naszej strukturze gospodarczej. Obecnie nie jesteśmy w stanie skutecznie samodzielnie przeprowadzić tak znaczących działań, jednak możemy zabiegać o inwestycje zagranicznych firm. Nie trudno zauważyć, że takie rozwiązanie byłoby to ewentualnym zagrożeniem, jednak wyciąganie wniosków z doświadczenia oraz metody pracy robotników z zagranicy byłyby dla nas bezcenne. Obecnie naszym najlepszym wyborem na partnera byłaby prawdopodobnie Mandżuria, jednak ostatnie działania Japonii oraz innych okolicznych sąsiadów prezentują wiele wyborów.

Mniej omawianym tematem jest również fakt, iż większość naszego przemysłu należy do korporacji, podczas gdy mniejsze przedsiębiorstwa są zajmowane lub eliminowane z rynku,. Pomimo, iż nie możemy po prostu od tak się wypiąć na klasę wyższą, tak obecnie posiadamy środki na wsparcie chociaż części pomniejszych przedsiębiorców, którzy dzięki naszej pomocy powinni wyjść na prostą, na czym oczywiście skorzystamy i my.

PUNKT 5: WOJSKO

Od samego początku istnienia Kaganatu, nasze wojsko opierało się na przestarzałych metodach walki zaczerpniętych z chińskiej doktryny. Oczywiście nie możemy wyciągać pochopnych wniosków oraz zrzucać wszystkiego na samo wojsko, jako iż tylko takie środki były dostępne w czasie walk z komunistami, jednak zwycięstwo zostało osiągnięte. Obecnie jednak, Kaganat posiada nowoczesny sprzęt, który jednak jest używany w staromodny sposób, nieprzystosowany do zaawansowanych możliwości, jakie oferują nam obecne maszyny. Kolejnym problemem jest struktura etniczna wojska, która obecnie składa się z czterech różnych narodów. Na początku musimy być w stanie skutecznie się porozumieć, żeby w ogóle myśleć o koordynacji lub współdziałania różnych jednostek.

Z tego powodu zdecydowano, aby segregować jednostki wojskowe względem pochodzenia. Pomimo nieprzyjemnego wydźwięku słowa “segregacja”, jest to obecnie najlepszy sposób aby zagwarantować skuteczność pojedynczych oddziałów, na których jednak opiera się cała armia. Dodatkowo oficerzy dostaną książeczki z tłumaczeniami: chińskim, tuwińskim, rosyjskim oraz ukraińskim. Oczywiście spodziewamy się pomruków niezadowolenia z potrzeby edukacji, jednak czasami zrozumienie jednego zdania może zaważyć o losach bitwy. Dodatkowo potrzebne będzie rozpisanie przez wojskowych nowej doktryny opierającej się o mobilne jednostki mogące wykonywać szybkie i zdecydowane ataki w celu uzyskania jak największej inicjatywy.

PUNKT 6: SPOŁECZEŃSTWO

Kaganat jest mocno zróżnicowany pod kątem ludności. Chińczycy i Rosjanie w centrum i na północy kraju, Tuwańczycy na zachodzie i Ukraińcy na południu. Represje oraz marginalizacja jakiejkolwiek z tych grup jest pewną drogą do tragedii, którą przyrównać by można do strzału w głowę, który zrykoszetował kilka razy trafiając ciągle w ten sam punkt. Głównym powodem ewentualnej agresji wobec władz były podboje, Oczywiście raczej nikt nie lubi kiedy zajmuje się zbrojnie jego kraj, jednak nie jest to też jedyny powód. Ostracyzm, odizolowanie od rodziny, lub brak takich samych praw jak ktoś obcy znajdujący się na twojej ziemi na pewno nie są powodami do zadowolenia. Dlatego zdecydowaliśmy poruszyć te kwestie. Pełna równość wobec prawa niezależnie od pochodzenia i statusu społecznego jak i ułatwione możliwości emigracji w przypadku relokacji rodziny powinny załagodzić część niezadowolenia.

Innym, ciekawym problemem jest kwestia zatrudnienia. Funkcjonujące obecnie zakłady widząc możliwości płynące z napływu nowej ludności zdecydowały wykorzystać sytuację i zmniejszać koszty dotyczące bezpieczeństwa i zdrowia pracowników. Dodatkowo niechętnie zatrudniają “rdzennych” obywateli Kaganatu, którzy obecnie pozostają bez pracy. Nie jest to oczywiście kwestia, którą można rozwiązać od razu, jednak kilka prezentów w odpowiednich miejscach powinno przynajmniej zmniejszyć praktyki preferencji wobec pracowników.

Ostatnią propozycją byłoby wsparcie bezdomnych, weteranów, żebraków, ludzi, którzy spadli na całkowite niziny społeczeństwa bez możliwości powrotu do dawnego życia. Niekoniecznie musiała być to ich wina, na przykład na ich dom mógł spaść pocisk artyleryjski, lub stracili kończynę podczas walk. Jako rząd musimy ponieść odpowiedzialność za własne czyny i musimy pomóc tej grupie ludzi jak najlepiej możemy, dzięki czemu powinniśmy stać się wiarygodnymi w oczach obywateli, starych i nowych.

Koumei spojrzała ospale na zegar, który wskazywał godzinę wpół do czwartej. Zmęczona zdjęła okulary przecierając oczy, a po upewnieniu się, że wszystko zostało spisane odłożyła okulary na biurko odchylając głowę do tylu i rozsiadając się wygodnie w krześle, nie wiedząc nawet kiedy dokładnie zasnęła.

[Degant321]

III Rzeczpospolita

29.03.1972

KOMUNIKAT PAŃSTWOWY Z DNIA 29 MARCA 1972

Wraz z transformacją dawnych terytoriów zarządzanych przez Komitet Wojskowy Rządu Rzeczypospolitej na Wygnaniu na Syberii w III Rzeczpospolitą, muszą w państwie zajść znamienne zmiany. Pierwszą jest oczywiście transformacja Komitetu w Rząd Tymczasowy, którego celem jest rządzenie państwem do czasu aż ogół państwa nie zostanie przygotowany na przejście na demokratyczny styl rządów. W tym oto komunikacie zapowiedziane zostaną plany Rządu Tymczasowego jak te reformy zostaną wdrożone oraz jakie będą już natychmiastowe zmiany w państwie.

1. TU I TERAZ
Spośród najważniejszych rzeczy postanowionych przez III Rzeczpospolitą jest ustanowienie, oficjalnie, języków Polskich i Rosyjskich jako języków urzędowych, tym samym stanowiąc o ich obowiązkowym nauczaniu w szkołach. Ustanawia się też zasadę o tym że każda miejscowość, posiadać musi odpowiednie oznakowanie w obu językach, oraz jeżeli jest tam również znaczna miejscowa mniejszość, w języku tej mniejszości. Dokumentację rządową zapisywać się będzie po rosyjsku i polsku, w cyrylicy i alfabecie łacińskim odpowiednio. Tym samym nauka obu tych alfabetów staje się też oficjalnie obowiązkowa w szkołach i innych placówkach edukacyjnych. Pierwszorzędnym miastem stołecznym i stolicą administracyjną państwa Ochock, lecz w razie inwazji lub utraty sprawowania rządów stamtąd, drugą stolicą oficjalnie staje się Pietropawłowsk Kamczacki.

Zatwierdza się także oficjalnie podział administracyjny państwa na Województwa skupione wokół największych miast. Obecnie w skład państwa wchodzą 3 Województwa. Ów Województwa to: Województwo Ochockie, Województwo Magadańskie i Województwo Kamczackie. Województwa są podzielone na gminy, a największe w nich miasta stanowią oddzielne gminy miejskie. Poniżej zostaje zamieszona mapa województw.

Oficjalną głową państwa staje się Król Aleksiej Władimirowicz Romanow, którego oficjalna koronacja odbędzie się w przyszłym tygodniu. Tego dnia będzie dzień wolny od pracy i planowana będzie z tej okazji parada wojskowa w Ochocku. Na czas uroczystości planowane będzie otwarcie stoisk z posiłkiem i ciepłymi napojami, oraz zostanie ona zwieńczona przemówieniem Króla i Naczelnego Komendanta.

2. PLAN TRZYLETNI
Reformy które rządy Tymczasowym zamierza wdrożyć by dokonać transformacji państwa zostają rozłożone w czasie na okres trzech lat. Rok pierwszy to będzie rok reform podstawowych, rozbudowy infrastruktury, przemysłu, modernizacji wojska oraz dogłębnej reformy rolniczej by państwo było zdolne do wyżywienia siebie. W tym roku również dokona się systemowa reforma administracji, by ujednolicić sposób zarządzania państwem oraz przygotować państwo na następujące dwa lata. W tym roku też zostanie zatwierdzona tymczasowa konstytucja która będzie służyć do czasu zatwierdzenia konstytucji trwałej w roku trzecim.

W roku drugim, na podstawie fundamentów które zostaną wprowadzone w roku pierwszym, przygotowane zostaną i odbędą się wybory samorządowe w gminach i województwach. Przy okazji tych wyborów zaczną się prace nad przygotowaniem ogólnopaństwowych wyborów do sejmu i senatu.

W trzecim roku odbędą się wybory do sejmu i senatu, odbędzie się walne posiedzenie tych instytucji na których zdecydowany zostanie kształt trwałej konstytucji III Rzeczypospolitej. Pewne kwestie są już zdecydowane, ale w przeciągu dwóch lat prac pojawią się pewnie nowe kwestie do których rząd postara się odnieść w czasie tworzenia ów trwałej konstytucji.

KONKLUZJA
To co zostało dziś zapowiedziane w komunikacie, to jedynie początek i przybliżenie tego co Rząd Tymczasowy ma w planach. Przed naszym państwem stoi jeszcze wiele trudności i przeciwności losu, lecz dzięki ciężkiej pracy uda nam się zaprowadzić prawo, porządek i dobrobyt na tych dalekich ziemiach. Nastanie koniec katorg, oraz Syberii jako miejsce uwięzienia i męczeństwa a nastanie czas kiedy z dumą będzie można nazwać te terytoria domem.

Na dziś, to koniec. Komunikat państwowy z dnia 29 Marca 1972 roku, zostaje oficjalnie zakończony.
Miłego dnia i wieczoru.

[Vader]

Tura 13

1972.04.01

[Ptaszor]

Dekret Kwietniowy

W związku z największą wojną w historii Azji od czasów II wojny światowej zostają ogłoszone dekrety kwietniowe. Dekrety kwietniowe są zestawem nowych prawa, które priorytetyzują przemysł wojskowy ponad cywilny. Przedsiębiorstwa Westralii będą zachęcane do tworzenia wynalazków i dóbr na rzecz wojska oraz na strategiczne zwiększenie produkcji i rekrutacji w Westralii.

W dekrecie zachowane również są nowe plany dotyczące uchodźców i migrantów. Do czasu odwołania, uchodźstwo będzie traktowane jak migracja zaś sama polityka migracyjna zostanie zaostrzona do odwołania.

Nowa polityka również zaostrza kary za zdradę państwową acz sama kara śmierci pozostaje nadal zniesiona.

Media będą nadal wolne od cenzury, acz prawo zastrzegło, że zdradzanie tajemnic państwowych będzie bardziej surowo karane w wypadku mediów.

Wprowadzone zostają również godziny policyjne

Wojna powinna potrwać najwyżej 6 miesięcy, a prawo zostanie wyłącznie podwyższone za zgodą parlamentu.

[Vader]

Tura 14

1972.04.08

Wojna Kontynentalna trwa, pytanie, czy konflikt jest też wewnątrz państwa?

[Dawny użytkownik]

Smoczy Tron

Kiedy tylko na Front Północny dotarła wiadomość, iż operacja Smoczy Tron została zakończona pełnym sukcesem, Cesarz Longyi, Aisin-Gioro Jiahao, postanowił czym prędzej zawitać do zdobytego miasta, w którym przed wiekami zasiadali jego przodkowie. Śmigłowiec w eskorcie natychmiast został wysłany do Północnej Stolicy, aby zobaczyć zdobyte miasto.
Podróż, z oczywistych względów bezpieczeństwa Cesarza, przedłużyła się, bowiem śmigłowiec najpierw zawitał w Changchun, aby przez Zatokę Bohai, pod osłoną floty mandżurskiej, znaleźć się w Pekinie.
Miastu daleko było od stanu idealnego. Trudno się z resztą dziwić, skoro wcześniej Pekin został podbity przez Chanat Ałtajski, a teraz został zdobyty przez Cesarstwo Mandżurii. Podwójna zmiana włodarza wyjaśnia tragiczny stan miasta. Jednak patrząc przez okno, Jiahao był rozpromieniony radością, kiedy widział z lotu ptaka prawie cały Pekin. Zgodnie z jego rozkazem, kiedy tylko zostaną zakończone nieoficjalne sprawy, na Placu Tiananmen ma odbyć się niewielka defilada, aby zaznaczyć pekińczykom, że od tej pory Pekin należy do Mandżurii i nie zostanie oddany, choćby miał go bronić tylko jeden żołnierz.
Po chwili śmigłowiec zaczął schodzić z wysokości. Niewielkie punkciki zaczynały robić się coraz większe, a cel Jiahao stawał się coraz lepiej widoczny. Brama Niebiańskiego Spokoju, Tiananmen, została specjalnie przyozdobiona flagami Cesarstwa. Za nią rozciągało się przejście do Bramy Południkowej, Wumen, także przyozdobionej flagami. Śmigłowiec przeleciał nad jedną i drugą Bramą, znajdując się już na terenie Zakazanego Miasta. Przeleciał jeszcze nad Bramą Najwyższej Harmonii, Taihemen i w końcu wylądował tam, gdzie miał wylądować.
Pawilon Najwyższej Harmonii, Taihedian jako jedyny lśnił w blasku wschodzącego nad Pekinem słońca. Na schodach prowadzących do jej wnętrza, gdzie znajdował się Smoczy Tron, stacjonowali żołnierze Cesarstwa. Śmigłowiec z Cesarzem wylądował przed Taihedian i natychmiast zasalutowali, gdy tylko zobaczyli Jiahao, a Jiahao zasalutował im. Zgodnie z rozkazem, naprzeciwko Cesarza miał stanąć młody oficer, Xian Aiguo, który zarządzał operacją.

[Wraths]

Kaganat Liao

9 kwietnia 1972, stacja nadawcza.

- Czy wszystko gotowe? Zapytała lekko niepewnym głosem Koumei.

Oczywiście, możemy już zaraz zaczynać, panno Katun. Odparł jeden z techników studia.

Koumei wykorzystała chwilę ciszy, aby wszystko przemyśleć. Niecały tydzień temu udało się jej, jak i pozostałym członkom rządu, jakimś cudem wydostać z okupowanego kraju, jednak teraz trzeba było zacząć myśleć nad powrotem. Można powiedzieć, że wszystko następowało dosyć szybko, jednakże sytuacja na kontynencie zmieniała się z tygodnia na tydzień, także trzeba było działać prężnie.
W końcu z letargu Koumei wyciągnął ją ten sam technik, z którym rozmawiała wcześniej.

Zaczynamy za trzy, dwa, jeden…

- Drodzy Kagańczycy! Tutaj Katun Liaoning!
- Dzięki pomocy naszych sojuszników udało się mi, oraz reszcie rządu, opuścić okupowane przez wroga tereny, dzięki czemu dalej możemy kontynuować walkę! Nie mamy zamiaru porzucać naszych obywateli w tej godzinie próby, za pomocą wszelkich środków będziemy walczyć z okupantami dopóki nie przegonimy ich z naszych terenów! Wypędzimy szaleńców idei euroazjatyzmu z powrotem do Kazania, zatrzymamy pochód zdradzieckich nazistów na wschód oraz wdeptamy w ziemię mongolskich schizofreników!

- Chciałabym jednocześnie pogratulować naszym sojusznikom w Mandżurii, którym udało się opanować Pekin oraz Ulaanbaatar. Jest to wielkie zwycięstwo, o którym należy pamiętać. Tym samym jednak nie możemy spocząć na laurach. Nie możemy siedzieć bezczynnie podczas gdy nasi sojusznicy robią wszystko za nas, jak możemy mówić wtedy o wyzwoleniu, skoro wszystkie ziemie zostaną odbite przez wojska innych państw? Dlatego proszę was wszystkich abyście sabotowali działania wroga jakkolwiek możecie: niszczyli drogi, opóźniali produkcję w fabrykach, prowadzili aktywną walkę partyzancką, a jeśli nie może tego zrobić, tak nawet zwykłe malunki na ścianach mogą zrobić różnicę, gdyż wróg będzie ciągle upominany, że nie jest on u siebie i musi trzymać się na baczności. Nasi wrogowie to ciągle ogromne zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa, dlatego nasze wysiłki muszą być równie ogromne jeśli chcemy przetrwać jako naród.

- A teraz ludzie, powstańcie, niech rozpęta się burza!

[Vader]

Smoczy Tron
Xian Aiguo faktycznie się zjawił, a po oddaniu salutu grzecznie czekał, aż Jiahao przemówi.

[Dawny użytkownik]

Smoczy Tron
-- Witaj, oficerze Aiguo. Jako Cesarz Mandżurii gratuluję ci zdobycia Pekinu. Już wkrótce otrzymasz stopień generalski, za niezwykle szybkie poradzenie sobie z przeciwnikiem w jego stolicy. Żołnierze! – obrócił się w stronę rzeczonych. – Gratuluję wam zdobycia Pekinu! Już wkrótce naszą pieśń usłyszy cały świat! Jesteście mieczem i tarczą Mandżurii i cały naród na was liczy! Nie zawiedźcie go! – zasalutował.
-- Czy mieszkańcy Pekinu sprawiają jakiekolwiek problemy w związku z przejęciem miasta? – zapytał Aiguo, kierując się w stronę Pawilonu Najwyższej Harmonii.

[Vader]

Smoczy Tron
-- Obecnie nie, Cesarzu – zapewnił Aiguo. – Mamy sytuację pod kontrolą, dodatkowo nawet jeden nabój nie spadł na Zakazane Miasto, które pozostaje w stanie nienaruszonym.

[Dawny użytkownik]

Smoczy Tron
-- Zajęcie Pekinu to pierwszy element układanki. Teraz naszym celem jest utrzymanie naszych pozycji w mieście i odparcie Wei jak najdalej od Północnej Stolicy. Nadzieja matką głupich, ale duch naszej wolności jest nadzieją w tym momencie. Mandżuria wygra.
Jego buty wojskowe uderzały o posadzkę Pawilonu Najwyższej Harmonii, aż w końcu stanął przed Smoczym Tronem. Był piękny. Złoto było piękne. Wszystko było piękne, bowiem nie było już Mongołów tym mieście, lecz tron wrócił do prawowitego dziedzica. Pamiętał opowieści Cesarza Xiaojing o tym, jak jego brat a wuj Jiahao, Cesarz Xuantong, zasiadał na tym tronie jako władca całych Chin. I teraz zamknął oczy, żeby w wyobraźni zobaczyć Puyi’ego na tym tronie.
Zobaczył go, ale nie na tronie, lecz koło niego. Sam Puyi wskazał młodemu Jiahao tron.
Niepewny krok naprzód szybko przekształcił się w pewny chód. Coraz bliżej i bliżej, i bliżej! Tak, tron go woła! Nie ma tu czasu do stracenia.
Stanął przy Smoczym Tronie i prawą dłonią dotknął go. Był chłodny, a siedzisko było wciąż niezwykle miękkie, jak gdyby to Puyi wciąż był Cesarzem.
Zasiadł na Smoczym Tronie, twarzą w stronę Placu Tiananmen. Kiedyś całe Chiny wykonywały kowtow przed Puyim. Teraz będą wykonywać kowtow przed Jiahao.

[Vader]

/// Nic do dodania. ///

[Vader]

Tura 15

1972.04.15

[Radiotelegrafista]

Verordnung der Generalregierung Tibets vom 21. April 1972.

Rozporządzenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu z dnia 21 kwietnia 1972 roku.

Z dniem 21 kwietnia 1972 na terenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu zarządza się:

• Zabrania się sędziom wydawania wyroków motywowanych pochodzeniem rasowym sądzonego. Tyczy się to zarówno wyroków sądowych jak i cywilnych, w sprawach karnych, majątkowych oraz innych.

• Zabrania się tworzenia zespołów klasowych w oparciu o pochodzenie rasowe w placówkach edukacyjnych każdego stopnia. Zespoły klasowe mają być od dnia 22 kwietnia 1972 roku tworzone na podstawie profilu osobistego ucznia.

• Zabrania się hierarchizacji zgłoszeń do placówek kształcących na poziomie średnim oraz wyższym w oparciu o pochodzenie rasowe kandydata. Zgłoszenia kandydatów mają być od dnia 22 kwietnia 1972 rozpatrywane na podstawie profilu osobistego ucznia oraz jego osiągnięć.

• Zabrania się pracodawcom wypłacania zróżnicowanych stawek w oparciu o pochodzenie rasowe pracownika. Od dnia 1 czerwca 1972 roku pracownicy mają otrzymywać stawki oparte o wykonywany przez nich zakres pracy i stanowisko.

• Od dnia 22 kwietnia 1972 roku nominacja na stanowisko urzędnicze na szczeblu miejskim jest możliwa do uzyskania bez względu na pochodzenie rasowe nominowanego.

• Zabrania się organizowania w budynkach publicznych wydarzeń z ograniczonym wstępem w oparciu o pochodzenie rasowe.

Rozporządzenie wchodzi w życie oraz podlega egzekucji prawnej wraz z dniem 22 kwietnia 1972 roku.

Na wymagane zmiany prawne zostaje przekazane 10 000 złota, które ma również pokryć koszty związane z poprzednimi zmianami wewnętrznymi.

[Vader]

Tura 16

1972.04.22

[Degant321]

Czwarty kwietnia tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego drugiego roku.

Komendant Gustaw, w jednej z rzadkich chwil kiedy nie pracował w swoim biurze, szedł ulicami Ochocka. Nie był ubrany w typowy dla niego mundur, nie był ubrany po cywilnemu, nie mówiąc już o charakterystycznych dla niego okularach przeciwsłonecznych. Szedł powoli, miarowo w stronę cmentarza jak to robił zawsze raz na miesiąc. Starał się także to robić w ten sam dzień o tej samej godzinie, lecz dobrze wiedział że taka dokładność nie jest możliwa do uzyskania jako Komendant najpierw Nowej Polski a teraz III Rzeczpospolitej. Ubrany w beżowy garnitur, który krył białą koszulę zwieńczoną prostym zielonym krawatem, polak sięgnął do kieszeni grubego brązowego płaszcza nałożonego na odświętne odzienie, tak by się skryć przed chłodną pogodą. Szedł on wśród grobowych, niektórych starych, niektórych całkiem nowych, szedł w jednym zdecydowanym kierunku. Aż w końcu doszedł, do nie wielkiego nagrobka który nawet nie stał nad kamienną płytą, lecz mimo tego ziemia przed nią pokryta była zniczami. Nie wielkimi, fakt faktem ale było ich dość sporo. Na nagrobku, ledwo czytelnym pismem było wyryto jedno imię, Agnieszka Gustaw. Komendant postawił na ziemi torbę którą trzymał w drugiej ręce a z niej, zaczął wyjmować wkłady do zniczy, następnie zastępował nimi stare, już wypalone wkłady które były w zniczach. Każdego miesiąca, wracał tu nad grób swojej matki, by czuwać nad nią, by dbać o jej wieczny spoczynek. Każdego miesiąca wracał tu, wracał i obiecywał swojej matce, że on i ona pewnego dnia znowu zobaczą ojca, który to został tam w rodzimej Polsce.

Z każdym razem, swą wizytę zwieńczał modlitwą o wieczne odpoczywanie jego rodziców. Główną różnicą między tą wizytą a poprzednimi było to, że kiedy mówił o tym że on i jego matka wrócą do Polski, to tym razem nie czuł że kłamał. Tym razem czuł że mówił prawdę.

Po modlitwie, wziął swoją torbę z ziemi i zwrócił się ku wyjściu z cmentarza. Czekała na niego praca, długa i ciężka, lecz jak już coś zaczął, to musi to również zakończyć.

[TheCrusade_er]

Republika Kazańska

Nowa Era Republiki

Wraz z spadkiem popularności konserwatywnego rządu Lwa Gumilova, opozycja polityczna zaczęła podejmować pierwsze ruchy w celu przekonania ludzi do zmiany rządu. Z jednej strony stała prawicowa Partia Zjednoczonej Azji, na czele z Grigorijem Kiryłowem, który miał powiązania ze starym rządem Kazańskim, ale po wyborze Gumilova na premiera, stworzył własną partię. Kiryłow jednak nie cieszył się dużą popularnością w Republice, ani poza nią - Wielu uważało go za mniej rozsądnego Gumilova, który chciałby odtworzyć Rosję na nowo, do czego obywatele okręgu Kazachskiego, Czeczeńskiego i Dagestańskiego w szczególności się nie kwapili. Z drugiej strony stało centrystyczne Zgrupowanie Nowego Kazania, skupiające w sobie dwie mniejsze partie - Wolną Lewicę, socjaldemokratyczną partię istniejącą od czasu demokratyzacji Kazania i dystansującą się od zakazanej Socjalistycznej Partii Wspólnoty i Pracy, oraz Nową Demokrację, liberalną prawicę która mocno potępiała wybór Gumilova odnośnie oddalenia się od Westralii na rzecz Tybetu i Wei. Z tych dwóch partii ND była większa, ale to WL wystawiła swojego reprezentanta na czoło ZNK, Walerego Karjalainena, którego rodzina wywodziła się z Wyborga, ale została przeniesiona do Kazachstanu, a potem przeniosła się do Samary. Sam Walery był popularną osobą w sferze politycznej Kazania, mimo upublicznionego przez PZA problemu z alkoholem.

Karjalainen wychodził właśnie ze swojego WAZa 2103, udając się na rynek w Samarze. ZNK właśnie miało wydać swoją pierwszą publiczną przemowę od czasu śmierci Orlova, dotyczącej wojny Rzeszy z Rzeczpospolitą, a także obecnego stanu wojny w WRRPC. Podobnie jak większość Wolnej Lewicy, Karjalainen miał ostre opinie odnośnie licznych wojen jakie Gumilov rozpoczął, jednak miał rozsądniejszą pozycję jeśli chodzi o konflikt z WRRPC i potencjalny konflikt z Rzeszą, szczególnie że to wojny obronne.
-Witajcie, ludzie Samary! Jak wszyscy wiemy, Republika ostatnio naszła na ciężkie czasy, co w dużym stopniu jest winą obecnego rządu. Wielu z was pewnie słyszało również komunikat, jaki Republika ustosunkowała do WRRPC. Chciałem zacząć od wyjaśnienia - Rząd Gumilova, jak zwykle, nie uzgodnił z opozycją treści komunikatu. Oczywiście, również chcieliśmy pokojowego rozwiązania wojny z Wolną Republiką, ale agresywna postawa Gumilova przeczy naszym postulatom o pokoju w Azji Centralnej. Jeżeli starania obecnego rządu okażą się bezskuteczne, Zgrupowanie Nowego Kazania obiecuje, że dopilnujemy, aby na polach Nowosybirska nie zginęło więcej ludzi. Wysyłamy nasze najszczersze życzenia o pokój zarówno ludowi WRRPC, jak i naszym żołnierzom na froncie. Jednak nawet jeśli do pokoju dojdzie, przed Republiką staje kolejna próba - Nasz sojusznik, Rzesza Syberyjska, został podstępnie zaatakowany przez Rzeczpospolitą. Zgrupowanie chce, tak jak ludność Republiki, pokoju w Azji, jednak oczywistym jest iż Polacy kierują się żądzą zemsty a nie logiką. ZNK popiera więc postulaty obecnego rządu o wsparciu Rzeszy na froncie jak tylko wojna z WRRPC się zakończy. Poza wspieraniem Rzeszy, ZNK będzie usilać się o normalizację stosunków z Persją i Westralią, jedną z największych porażek obecnego rządu. Szczególnie Westralia powinna być największym sojusznikiem demokratycznego państwa, także potępiamy akcje, które obecny rząd popełnił i doprowadziły do obecnego stanu rzeczy. Pamiętajcie, głos na Zgrupowanie, to głos na Republikę od ludzi, dla ludzi! Zwyciężymy to razem!

Na koniec przemowy, Walery podniósł pięść w powietrze, ku gromkiemu aplauzowi zebranej publiczności. Zgrupowanie Nowego Kazania skutecznie zdobywało popularność z każdym dniem kiedy wojna z WRRPC trwała, i faktycznie wskazywało na to, że obecny rząd może podać się do dymisji.

Walery Karjalainen

Spoiler

[Metatron]

Imperium Aryjskie

Edykt szachinszacha Kserksesa III:
Podczas II wojny światowej ZSRR i Brytyjczycy wspólnie zdecydowali o ataku na Imperium Perskie. Skoro bolszewików już nie ma w państwie Ariów, administracja doszła do wniosku, że pora na rozwiązanie kwestii brytyjskiej. Do końca maja roku 1972 wszyscy Brytyjczycy, zarówno z Republiki Elamu, jak i Indii Brytyjskich mają obowiązek opuszczenia Imperium Aryjskiego. Osoby, które nie dostosują się do edyktu zostaną zwolnione z pracy, ich majątki sprzedane, a oni sami spakowani i wysłani gdzieś, gdzie będą mile widziani. Do tego czasu funkcjonować będą rejsy do Indonezji i Westralii, a także pomoc w znalezieniu środka transportu za granicę.

Szachinszach nie ma na celu eksterminacji żadnego narodu, ale słusznie zauważa, że era kolonializmu minęła i koloniści nie są mile widziani w Imperium Aryjskim. Jednocześnie kieruje wiadomość do wicekróla Mountbattena i generała Quintana, że jeśli nadal przebywają na terenie Persji, mają prawo ujawnić się, gdyż nie są ścigani. Nie będą internowani, obowiązuje ich jednak treść edyktu. Mniej zamożni Brytyjczycy (o ile są) mogą ubiegać się o odszkodowania. Szachinszach przekazuje do wiadomości, że wszelkie wystąpienia przeciw jego woli poskutkują użyciem środków adekwatnych do sytuacji. Jednocześnie prosi, aby wszyscy Brytyjczycy zgłosili się do urzędów celem ustalenia ich liczby, co pomoże Indonezji i Westralii w zapewnieniu transportu.

[Radiotelegrafista]

Verordnung der Generalregierung Tibets vom 28. April 1972.

Rozporządzenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu z dnia 28 kwietnia 1972 roku.

Z dniem 28 kwietnia 1972 na terenie Gubernatorstwa Generalnego Tybetu zarządza się:

• Zabrania się nazywania nowo utworzonych obiektów użyteczności publicznej, pojmowanych jako obiekty fundowane z budżetu państwowego Generalnego Gubernatorstwa Tybetu przeznaczone do użytku przez obywateli Generalnego Gubernatorstwa Tybetu (szkoły, dworce, ulice, obiekty sportowe itp) nazwiskami powiązanymi z członkami rządu III Rzeszy oraz Generalnego Gubernatorstwa Tybetu, którzy sprawowali swoje funkcje do czasu zakończenia reżimu Generalnego Gubernatora Heinricha Himmlera.

• Zabrania się w komunikacji publicznej (kolej, autobusy), w budynkach o celach rozrywkowych (kina, teatry), w budynkach użyteczności sportowej (sale gimnastyczne, siłownie, baseny) oraz innych budynkach o podobnej charakterystyce, przydzielenia desygnowanych miejsc w oparciu o pochodzenie rasowe obywatela.

• Zabrania się odmawiania wstępu do budynków, w których odbywają się czynności finansowe, sprzedaż artykułów, itp. obywatelowi na podstawie jego pochodzenia rasowego.

• Zarządza się rozwiązanie do dnia 15 maja 1972 wszelkich rządowych instytucji zajmujących się badaniem pochodzenia rasowego obywateli.

Rozporządzenie wchodzi w życie oraz podlega egzekucji prawnej wraz z dniem 29 kwietnia 1972 roku.

Na wymagane zmiany prawno-polityczno-społeczne zostaje przekazane 14 000 złota.