Pustynia Śmierci
-
– Nie będę już przeszkadzać. Jakby mnie ta dwójka szukała, to powiedz, że jestem na zewnątrz. – powiedział barmanowi i wyszedł z baru. Może by tak coś kupić albo wymienić siekierę na coś lepszego?
//Sądząc po Twoich odpisach, to jest tutaj targ czy coś w ten deseń.// -
//Mniej więcej.//
Miałeś do tego bardzo dobrą okazję, bo choć Gniazdo Tułacza nie było jedynym takim miejscem na całej Pustyni Śmierci, to jednak nie było ich wiele, a tutaj można było komfortowo odpocząć, zjeść, zrobić zapasy wody, leków, paliwa czy medykamentów, naprawić pojazd, więc ściągali tu nie tylko tacy podróżni jak Ty, ale i obwoźni handlarze, którzy na placu w centrum ustawili swoje ciężarówki, półciężarówki czy inne pojazdy, gdzie oferowali rozmaite towary: broń, amunicję, leki, bimber, prowiant na drogę, jedzenie, które należało spożyć od razu, ale było smaczniejsze, wodę, meble, dywany, oswojone zwierzęta i wiele, wiele więcej, widziałeś kilku podejrzanych typów, którzy mogli mieć na sprzedaż też nieco mniej legalne towary. -
W takim razie poszedł do pierwszego lepszego handlarza czy handlarki.
— Witam! -
Ten akurat sprzedawał broń, której szeroki asortyment miał rozłożony na ladzie: Od robionych chałupniczo pistoletów maszynowych i przerabianej na bardziej zabójczą broni sportowej czy hukowej, przez broń myśliwską, na kolejnych samoróbkach w postaci pistoletów i rewolwerów oraz broni sprzed czasów apokalipsy skończywszy.
-
Porozglądał się za bronią białą, najlepiej żeby to był jakaś mniejsza siekiera albo nóż i kastet w jednym. No chyba, że coś go zaciekawi, to może co innego kupi.
-
Strzał w dziesiątkę! Jeżeli uda mu się wynegocjować jakąś pukawkę albo kule, to może uda mu się sprzedać je w znacznie lepszej cenie.
Uniósł kanister przed siebie, po czym wskazał go dłonią.
— Czy byłby Pan zainteresowany wymianą za oto ten zajebiaszczy kanister… uniwersalny? -
Zohan:
Było kilka takich noży okopowych, ale wszystkie były jeszcze oryginalnej produkcji z okresu pierwszej wojny światowej. To, że tyle przetrwały i nadawały się do użytku świadczyło o nich najlepiej, ale z drugiej strony były też bardzo drogie, bo kupcy mieli świadomość, co sprzedają. Siekier i toporków było za to o wiele więcej, również w bardziej przystępnych cenach.
Radio:
Popatrzył na Ciebie, unosząc brwi ze zdziwieniem.
- A wiesz, że jeszcze nikt mi czegoś takiego nie proponował? Dawaj, może mnie przekonasz. -
Pewnie w kurwę drogie i jeszcze by musiał dopłacić, jakby chciał zamienić siekierę na coś takiego starego i dobrego. Na razie sobie odpuścił i rzucił okiem na toporek. Może jakiś tomahawk? Niby tym się rzuca, ale zajebać sztywniakowi też można.
-
Były takie, dużo mniejsze od Twojej broni, w miarę przyzwoicie wykonane, przeznaczone albo do walki jedną ręką, albo do ciskania na krótkim dystansie.
- Kupisz coś w końcu? - zapytał zirytowany sprzedawca, na oko mógł mieć w sobie nieco krwi rdzennych mieszkańców kontynentu, to w sumie tłumaczyłoby, czemu akurat on sprzedaje taką broń. No i byłoby nieco zabawne. -
Okej, początek, czyli najważniejsza część tego przedstawienia, został odegrany dobrze.
-- Nie może, ale na pewno, bracie! Nie chciałbyś stracić okazji na zakup tego kanistra, od razu Ci mówię. To cudeńko przewędrowało ze mną przez więcej stanów niż jest w tym kraju, więc mogę Ci powiedzieć, że nigdy Cię nie zawiedzie, nigdy go nie stracisz, nigdy nie da Ci powodów do płaczu. Ten mały skubaniec przyjmie do siebie wszystko, co do niego wlejesz i nawet nie pomyśli o rdzewieniu. Wiem co mówię bracie, gdybym był tobą, to bym kupił. -
- Kupić to ja i mogę, inna kwestia, to za ile, mistrzu. Nie jest to jakiś luksusowy towar, za który będziemy się zabijać.
-
— Jasne, to racja, a nawet lepiej - może dałoby się go wymienić na coś, czym będzie dało się zabijać! No?
-
- Mogę dać Ci za to jakiś nóż z drewna i złomu, nic więcej.
-
– Jeżeli ten tomahawk jest zajebista, a cena git, to go kupię. Ile za niego?
-
— Może jednak coś trochę lepszego? Choćby nożyk, ale cały metalowy. Brachu, to serio jest zajebiaszczy kanister, jakoś się dogadamy.
-
Zohan:
- Zależy co masz na handel. - odparł sprzedawca.
Radio:
- No właśnie się dogadujemy, bo ja chociaż chcę Ci coś dać w zamian, w ramach ludzkiej uprzejmości, bo bez broni pewnie długo nie pożyjesz, a inni pewnie nie byliby tacy wyrozumiali. -
Dice zmieszał się na chwilę.
— Okej, pokaż mi ten nóż. -
Tak jak mówił mężczyzna, nic wielkiego: Drewniana rączka, a w niej wykonane ze złomu ostrze. Nie była to stal nierdzewna, ale też nie skorodowane żelastwo, które złamie się po pchnięciu nim wroga.
-
– Topór strażacki. – uniósł go na wysokość swojej klatki piersiowej. – Wytrzymały, porąbie drewno, drzwi i bez trudu zetnie łeb sztywniaka.
-
Mężczyzna przyjrzał się mu, ocenił, nawet wziął do rąk, a później Ci oddał.
- Dam za to dwa toporki do rzucania albo jeden uniwersalny, do walki z bliska i na odległość.
