[Metro-Zdzieszowice] Tunele
-
Szczurołap [T-7 (Wydarzenie)]
Przemykając od osłony do osłony, udało mu się pokonać resztę drogi. Dotarł do biurowca, zostawiając wartującego nad okolicą Powstańca za swoimi plecami.
W budynku wyglądało niemalże tak samo, jak za każdym innym razem, gdy w nim gościł: frontowe wejście nie istniało, wysadzone w czasie wojen z Koksownikami. Krok za nim roztaczał się główny hol, dawno ogołocony z wszelkiego drewna, mebli oraz makulatury. Nie ostały się nawet odłamki szkła, pieczołowicie wyzbierane przez bandytów i majstrów, dla których stanowiły one nieprzeceniony dodatek do różnego rodzaju oręża. Przez to, teraz można było tutaj zastać wyłącznie to, co prezentowało znikomą wartość. Po podłodze walały się szczątki laptopów, a pod ścianą wciąż leżała plastikowa skrzynia, którą, jak kiedyś jeden z kompanów Szczurołapa tłumaczył, musiał być telefaks.Z holu do piwnicy było ledwie kroków, należało przejść korytarzem, a później klatką schodową w dół. Łowca szybko znalazł się w podziemiach, witających znajomym zapachem stęchlizny oraz mutanciego łajna, a przejście okazało się nienaruszone; za zarwanym kawałem sufitu ziała dziura prowadząca wprost do dawnych, PRLowskich korytarzy otaczających Perłę. Droga stała otworem.
-
Ucieszony, ruszył w drogę powrotną. Zatrzymał się jednak na dłużej przy wyjściu z biurowca, obserwując okolicę. Sytuacja mogła być w końcu dość dynamiczna, więc chciał się upewnić, czy droga, która była przed chwilą bezpieczna, wciąż taką jest.
-
//Taka była moja reakcja, jak okazało się, że to ja urwałem wątek, a nie Radio. A jeszcze większe zdziwienie było jak powiedział, że będę dostawać odpisy.//
-
// Odpisy są planowane, chciałbym je dać w przeciągu najbliższych dwóch tygodni, więc zobaczymy jak to będzie. //
-
Szczurołap [T-7 (Wydarzenie)]
Wbrew jego obawom, sytuacja na zewnątrz przedstawiała się mniej więcej tak, jak ją pozostawił. Panował mrok, chłód, a jedynie wiatr wydawał się stopniowo przybierać na sile. Reflektory wieży strażniczych pozostawały wyłączone, a truchła rozszarpanych pociskami burzy mutantów wciąż leżały tam, gdzie wcześniej, zapewne czekając na wschód słońca i ich zebranie przez Łazików. Padlinożercy jeszcze nie raczyli pojawić się w tej okolicy, omijanej szerokim łukiem z względu na aktywność Szarej Gwardii na powierzchni.
//Miały być do końca września, są na początku listopada, ale są! I mam nadzieję Kuba, że wciąż pamiętasz co chciałeś zaproponować alfonsowi ,Rozkołysanych Ramion". //
-
Dark_Dante Wrogie niebo Legion Dusz [Dark Dante] Stalowa Wola Zgniły świtodpowiedział Dark_Dante o ostatnio edytowany przezTen post został usunięty!
-
A więc ruszył w drogę powrotną, do miejsca, gdzie powinien czekać na niego Kulawy i ich nowe zdobycze, starając się iść mniej więcej tak samo, jak poprzednio, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek. Ale i tak zachowywał ostrożność, rozglądając się wokół i nasłuchując, starając się utrzymać dobry balans między ostrożnością, a prędkością, bo i na jak najszybszym pokonaniu otwartego terenu mu zależało.
-
Szczurołap [T-7 (Wydarzenie)]
Dobór odpowiedniego balansu prędkości pokonywania otwartej przestrzeni, a jednocześnie zachowania ostrożności i uwagi przy tym, okazał się kluczem do sukcesu. Szczurołap przemknął przez betonową połać porytą bruzdami po latach zabójczych mrozów i braku odpowiedniej konserwacji, a jakiekolwiek odgłosy jego kroków, jakie mogli usłyszeć strażnicy Perły, zostały zagłuszone przez świst narastającego w sile wiatru. Jedynie raz tętno mężczyzny przyspieszyło, gdy światło reflektora niespodziewanie oświetliło truchła wcześniej zabitych mutantów. Zdołał umknąć za fragment połowicznie wciąż nie zniszczonego, kamiennego kwietnika, a reflektor po chwili zgasł. Gwardziści musieli sprawdzać czy do ciał nie zbiegają się padlinożercy.
Po pewnym czasie spędzonym na górze, Szczurołap dotarł do włazu i ponownie znalazł się w korytarzu technicznym. Tam, Kulawy cierpliwie czekał na niego, oparty nonszalancko o wilgotną ścianę, z ich dwoma zdobyczami pod jego metalowymi stopami. Ta, od której zaczęło się to zlecenie, cicho łkała. Druga, zgarnięta z okolic Galeryjnej, miarowo oddychała i nie sprawiała żadnych problemów.
— Droga czysta? — Zapytał Kulawy, wyciągając ręce zza głowy.
-
- Mniej więcej. Kilka zdechłych mutantów i patrol Gwardii. Teraz nic groźnego się tam nie czai, ale później? Bierz jedną z nich, ja wezmę drugą. Pójdę pierwszy, znam trasę, a ty trzymaj się blisko i miej oczy dookoła głowy.
Mówiąc to, wziął jedną z kobiet, tę schwytaną jeszcze nim wybrali się w tę podróż, po czym udał się wraz z nią tą samą trasą, jaką pokonał wcześniej, czujny i uważny, byleby tylko zniknąć wreszcie z niebezpiecznej powierzchni i wrócić do tuneli, a stamtąd do celu ich wyprawy.
