[Metro-Zdzieszowice] Stacja Szkolna
-
- Gówno, nie wiara… - Wysapał Aleksander - Pierdolony szajs, kiedyś tego nie było… Jestem już na to za stary…
"Stałem się śmiercią; niszczycielem światów." - Robert Oppenheimer
-
Mariusz “Szprycer” Woliński [T - 9 (Wydarzenie)]
— Ale działa! — Serweryn roześmiał się kasłającym, przytłumionym śmiechem. Po kolejnej chwili leżenia podniósł się do półsiadu i zaczął rozcierać skronie. Betonowa posadzka odbiła ładny ślad na jego czole…
Mariusz także z wolna wracał do siebie. Jego tętno zwolniło, ustał huk pulsującej w potylicy krwi. Tak, było dobrze. Chyba nie umarli. -
- Było mi zdechnąć na górze… Ale nie, zachciało się łazić po tunelach… - Podniósł się do pozycji leżącej i sprawdził, czy posiada w ciele tę samą ilość otworów, co dziesięć minut temu.
"Stałem się śmiercią; niszczycielem światów." - Robert Oppenheimer
-
Mariusz “Szprycer” Woliński [T - 9 (Wydarzenie)]
— Jakbym miał wybierać… — Odezwał się siedzący obok Serweryn. — To też wybrałbym śmierć na górze, ale tylko z ładnym pogrzebem w pakiecie. Ciekawe jak dzisiaj wygląda cmentarz i kaplica…—
Liczba dziur okazała się być taka sama jak ostatnim razem, gdy Mariusz sprawdzał ich ilostan. -
- Jak zwyczajny kurwidołek, nie ma tam czego szukać - Spróbował wstać przy pomocy ściany.
"Stałem się śmiercią; niszczycielem światów." - Robert Oppenheimer
-
Mariusz “Szprycer” Woliński [T - 9 (Wydarzenie)]
— Tak myślisz? Hmm, może. — Powiedział Serweryn, podnosząc się z ziemi równie nieporadnie co niemowlak po wypiciu flaszki wódki.
Znalezienie stalowej belki wystającej z ściany znacznie ułatwiło sprawę. Szprycer podniósł się do pionu, jeszcze tylko przez chwilę czując, jak cały świat lekko chybocze się pod jego nogami. Potem wszystko wróciło do normy, jaką mężczyzna znał od dwudziestu dwóch lat. -
- Ja to wiem. Miałem nieprzyjemność tam być - Ruszył przed siebie, tym razem bardziej wyczulając się na podświadomość, która mogła mu dać ostrzeżenie o kolejnym takim ataku, niż skupiając się na ochronie przed mutantami czy najgroźniejszymi stworzeniami powojennego świata. Ludźmi.
"Stałem się śmiercią; niszczycielem światów." - Robert Oppenheimer
-
Mariusz “Szprycer” Woliński [T - 8 (Wydarzenie)]
Tym razem (i na całe szczęście) jedynymi z towarzyszących mu dźwięków był tupot stup, krople odrywające się od stropu i rzadkie odgłosy przemykających tu i ówdzie szczurów, choć widać ich nie było. Minęli kolejną wnękę, do końca tunelu pozostały jeszcze tylko dwie, z których jedna prowadziła do wspomnianego przez towarzysza Mariusza włazu.
— Hmm, razem z rządowymi Łazikami? — Zapytał Serweryn, który od czasu ucieczki głosów nie wypuszczał Biblii z dłoni. -
Zatrzymał się raptownie. Zamiast odpowiedzieć, spojrzał na towarzysza nieufnie. Nigdy mu nie mówił o konotacjach z rządem, poza znajomościami z kilkoma Gwardzistami. Wysuwa zbyt daleko idące wnioski, i to nad wyraz trafne.
- Rządowi nie spoufalają się z wolnymi."Stałem się śmiercią; niszczycielem światów." - Robert Oppenheimer
-
Mariusz “Szprycer” Woliński [T - 8 (Wydarzenie)]
Serweryn także stanął, spoglądając dziwnie na towarzysza.
— Wiem to, po prostu trasa rządowych przebiega niedaleko kaplicy, dlatego założyłem, że byłeś z nimi. Czemu się zatrzymujemy? -
- Żeby pójść dalej - Uciął temat i podjął marsz. Obecnie towarzystwa było dla niego coraz bardziej niewygodne.
"Stałem się śmiercią; niszczycielem światów." - Robert Oppenheimer
-
Mariusz “Szprycer” Woliński [T - 8 (Wydarzenie)]
— Hmm. — Odmruknął niejednoznacznie Serweryn i ruszył w ślad za towarzyszem.
Po pokonaniu kolejnego odcinka, dotarli w miejsce, gdzie tunel kończył się.
Wszędzie zalegał stary sprzęt budowlany. Dawno przerdzewiałe lampy wciąż tkwiły na swoich stojakach, spoczywały maszyny do odwiertów i dłuta, oparte o surowe ściany. Przekrzywiona drezyna techniczna stała obok toru, dumnie prezentując pozostałe na platformie pamiątki tamtych czasów. Komórka, para roboczych rękawic, latarki, a nawet pudełko śniadaniowe wraz z swoim kompanem - termosem. Gdy w mieście zawyły syreny, pracowników od razu ewakuowano. Nigdy nie powrócili na swoje stanowiska.
U wylotu tunelu znajdowała się prosta plomba, która służyła do tego, by deszcz nie zalewał podstępującej budowy. Z czasem utworzyły się w niej szczeliny, z których bił lodowaty powiew. Było też przejście na otwartą część, prosty właz, nieznacznie uchylony.
Oboje byli dosyć zmęczeni, nie tylko długim marszem i pośpieszną ucieczką z Szkolnej. To… zjawisko, którego doświadczyli jeszcze kilkaset metrów wcześniej również silnie ich zmęczyło. Serweryn wprost usiadł pod ścianą, by nieco odpocząć. -
- Odpoczniesz w mogile, my nie mamy czasu do stracenia - Warknął i podszedł do drezyny. A nuż przerdzewiała na tyle, by stracić dość wagi i dać się pchnąć. Będą mieli niezły podest do wydostania się na zewnątrz. Przy okazji zlustrował manele robotników, może coś jeszcze da się uratować po tylu latach.
"Stałem się śmiercią; niszczycielem światów." - Robert Oppenheimer
-
Mariusz “Szprycer” Woliński [T - 8 (Wydarzenie)]
Choć Mariusz naprężał się z całych sił, to zastała drezyna nie miała ochoty się ruszyć. Dopiero z milczącą pomocą Serweryna udało im się przesunąć wagon. Mechanizmy przeraźliwie jęknęły, z wózka odpadł potężny płat rdzy, ale w końcu stalowe koła leniwie potoczyły się przed siebie.
Robotnicze rękawice, poza truchłem myszy w jednej z nich, prezentowały się całkiem nieźle. Pozostawione kaski ochronne też były w dobrym stanie, choć towarzysz Wolińskiego przywłaszczył sobie jeden. Pudełko śniadaniowe było w dużej części pokryte jakimś grzybem, zaś termos pokrył się rdzą i raczej nie będzie z niego wielkiego pożytku. Komórka nie nosiła na sobie żadnych śladów uszkodzeń, ale było oczywiste, że raczej nie przetrwała dwóch dekad. narażona na warunki panujące w tunelu. Z lamp może dałoby się wykręcić sprawne żarówki, a ich długie stojaki także mogły okazać się cenne, często wykorzystywano takie elementy przy budowie stacyjnych baraków. Uwagę Mariusza zwróciły gogle ochronne, leżące zaraz przy plombie. Choć były zakurzone i porysowane, to górnicy na pewno zrobiliby z nich użytek, w końcu nikt nie lubi odłamków skały w oku. -
Wrzucił do plecaka na szybko gogle i rękawice, wyrzucając resztki myszy, po czym zaczął się gramolić na górę. Najwyższa pora zastawić zapyziałe metro, z tym jego Dyktatorem, za sobą.
"Stałem się śmiercią; niszczycielem światów." - Robert Oppenheimer
-
// Rozumiem, że przechodzisz przez właz w plombie?
-
"Stałem się śmiercią; niszczycielem światów." - Robert Oppenheimer
-
Mariusz “Szprycer” Woliński [T - 8 (Wydarzenie)]
Fabuła będzie kontynuowana w temacie [Powierzchnia] Siny Las.
-
Maruder [T-7(Wydarzenie)]
Pościg dotarł na Stację Szkolną w względnie krótkim czasie i nic w tym dziwnego: podróż tunelem przebiegła sprawnie i poza kilkoma spotkaniami z niepokojącymi odgłosami, nic nie spowalniało ich marszu.
Za legitymacją Kulpeckiego przeszli przez rozświetlony i nadzwyczaj bogaty w załogę posterunek. Po krótkiej wymianie słów okazało się, iż nie spodziewano się żadnego zagrożenia z zewnątrz, a bardziej liczono na to, że dodatkowa straż zatrzyma pewnego kryminalistę przy próbie opuszczenia stacji. Po tym, jak załoga podała rysopis delikwenta szybko okazało się, że chodzi o tą samą osobę, za którą podążali; Mariusz Woliński.
Mariusz miał pewien czas temu przybyć na stację i “zniknąć” z niej na zaledwie kilka godzin przed pojawieniem się pościgu na peronie Szkolnej, W tym krótkim czasie zdołał, wedle tego co niosła plotka, sterroryzować urzędnika, pobić nastolatka oraz wywołał niewielki pożar, w wyniku którego dwójka młodych ludzi została dotkliwie poparzona, a trzeci zmarł.
Chwilę po rozmowie z strażnikami, Sierżant zaciągnął wszystkich na bok, najwidoczniej by ustalić plan działania.
— Dobra, słuchajcie. Po Wolińskim ani widu, ani słychu, więc mamy tyci problem, ale po to tu jesteśmy, by te problemy rozwiązywać, w ten czy inny sposób, nie? — Chrząknął. — Rozdzielimy się, na dwójki. Woliński prawdopodobnie wciąż jest na stacji, a sami widzicie, jak niebezpieczny jest. Panna, euh… — Zmieszał się, patrząc na pokrytą naroślami twarz stoickiej najemniczki. — Panna… Grzybnia pójdzie z szeregowym Kotuńskim. Przejdźcie się po wschodniej części stacji i piwnicach gimnazjum, popytajcie ludzi, przyciśnijcie ich, jeżeli trzeba. Musimy go znaleźć.
Kobieta oraz młodzieniec równocześnie spojrzeli na siebie. Chłopak uśmiechnął się niepewnie, lecz zaraz odwrócił głowę, spotykając się z zupełnym brakiem reakcji.
— Co do was… — Kulpecki odwrócił się do łowcy nagród i wyraźnie nie ukrywającego swego znudzenia oraz niesmaku żołnierza. — Udacie się w okolice rynku i baraków w ślepym tunelu, pytajcie, gadajcie, bawcie się w dobrego i złego glinę, potrzebuję informacji. Nie obchodzi mnie jak to zrobicie, ale jak za trzy godziny nie będę wiedział, gdzie ten gnój się zaszył, to… Do cholery, dowiecie się co wtedy. Wszystko jasne?
-
//Jakbym się gdzieś walnął to upomnij mnie poza grą, bo nie pamiętam za bardzo wszystkiego, co ta postać do tej pory zrobiła, zamiast robić to w ramach fabuły.//
- Zapłatę dostanę niezależnie od tego czy będzie żywy oraz cały i zdrowy albo zmaltretowany czy nawet martwy? Czy jednak ma być mimo wszystko żywy? - zapytał, bo w ciągu swojej kariery wykonywał wiele podobnych misji i czasem zleceniodawcy było obojętne, czy dostanie kogoś żywcem, czy sam jego łeb. Kiedy indziej zadania były ściśle sprecyzowane i cel mógł być tylko żywy lub miał być tylko martwy. A czasem zostawiano co prawda wolny wybór, ale za martwego lub, choć to drugie dużo rzadziej, żywego dawano o wiele mniejszą niż w drugim przypadku.
