Gospodarstwo na Równinie
-
Swoją służącą zastałaś w kuchni, gdzie nakładała posiłek dla dwóch nowych twarzy w gospodarstwie, które z pewnością zajęły Twoje dotychczasowe lokum. Jeden od razu Ci się nie spodobał, nie tylko dlatego, że wyglądał na dwumetrowego, tępego mięśniaka, ale przez jego twarz, pooraną bliznami, z krzywym, złamanym nosem, żółtymi zębami i oczami, z których definitywnie źle patrzyło. Uzbrojony był w dwa obrzyny, strzelbę i dwuręczną broń białą, która miała dość specyficzną głowicę na długim stylisku: Z jednej strony było to ostrze topora, a z drugiej typowa głowica młota bojowego. Musiał zdobyć tą broń na martwym tubylcu, pewnie Amaksjaninie, bo ludzie takich nie produkują. Drugi przypominał Ci bardziej trapera, człowieka puszcz i pogranicza, dzikich terenów północnego Oskad, krainy wielkich rzek, jezior i lasów, ponieważ ubrany był nawet w charakterystyczną futrzaną kurtkę i czapkę z bobra. Przez plecy miał przewieszony karabin, przy pasku dwa rewolwery i parę toporków, nóż myśliwski w cholewie buta i bandolier ukośnie przerzucony przez pierś, gdzie doliczyłaś się około ośmiu kolejnych noży, mniejszych, pewnie przeznaczonych do rzucania.
-
Rose
Dobra, czyli tu się podziali. Rose już miała szykować się do posiłku, ale widząc jak Jannet weszła do kuchni, szybko tego zaniechała, zamiast tego udając się na poszukiwania Liwiusza. Póki co woli Jannet unikać, a przecież trzeba mu zameldować o tym co się wydarzyło, od porwania karawany z listami, po powrót Jannet, na szczęście lub nie, bez Patrici. -
Podawała, prawda, ale nieco poddenerwowana - bądź co bądź na chwilę obecną jest o jednego mivvota za dużo na gospodarstwie.
Kiedy jednak weszła jannet, stanęła jak wryta, spoglądając z niedowierzaniem. Miała już coś powiedzieć, ale wtedy na chwilę zagościła tu również Rose, lecz szybko wybyła.
Stała tak przez chwilę, analizując to wszystko. Po chwili jednak niepewnie sięgnęła po kolejny talerz, chcąc położyć go na stole. Niepewnie, bowiem nie wiedziała czy nowi zaakceptują powrót Jannet i poniekąd pozwolą na to służącej. -
Jannet spojrzała na trapera, potem na jego kompana, a na końcu przeniosła żądający wyjaśnień wzrok na mivvotkę.
– Co to za jedni i co tu robią? – Zapytała, nawet nie kryjąc pretensjonalnego tonu. -
Wiewiur:
Gdziekolwiek był, jeszcze nie wrócił, wciąż trwoniąc czas na poszukiwania Jannet. Szkoda tylko, że nie wiedział, że ona już wróciła do gospodarstwa o własnych siłach.
Max, Radio:
- Moglibyśmy zapytać Cię o to samo. - mruknął ten szpetny, krzyżując szerokie ramiona na masywnej piersi.
- Jesteśmy ludźmi Krwawej Dłoni. Tak się składa, że gdy Cię nie było, a zakładamy, że bawiłaś się świetnie, bo wiemy o wystawionym na Ciebie liście gończym, to Twoi kompani postanowili do nas dołączyć, w zamian za część łupów z napadów otrzymując protekcję i naszą dwójkę do pomocy. - wyjaśnił drugi bandzior, nieco spokojniejszym, choć wciąż kpiącym tonem. -
Jannet na moment zamyśliła się, po czym ponownie spojrzała na Lilieth.
–To prawda? Mów od razu. – Zażądała. -
Stała licząc, że będzie z boku i nikt jej nie zauważy. Dlatego, kiedy tylko Jannet się odezwała, podskoczyła nieco. Kiwnęła nieśmiało głową. Tak, to była prawda.
-
– W takim razie gdzie jest Liwiusz? – Dopytała, podnosząc jedną brew.
-
- Pojechał do miasta - odpowiedziała cicho.
-
– Po co? –
-
- Po zakupy. Poza tym nie wiem…
-
Jannet kiwnęła niemrawo głową i obróciła się na pięcie, po czym wyszła na dwór, szukając Rose. Wrażenie, że Mivvotka ją okłamuje, było zbyt silne.
-
Max:
-To była ta cała Jannet? - zapytał traper, gdy ta opuściła pomieszczenie.
Radio:
Odnalazłaś ją na zewnątrz, gdzie akurat nie robiła nic konstruktywnego. -
Kiwnęła niemrawo głową.
- Zazwyczaj bywa spokojniejsza… - dodała jeszcze, podchodząc ostrożnie do drzwi i wyglądając za nimi. Rzecz jasna ostrożnie, żeby jej nie zobaczyli. -
Stanęła przed nią krzyżując ręce na piersi i bez ogródek zapytała: — Po co Liwiusz pojechała do miasta? —
-
Rose
Blondynka wpatrywała się chwilę w Jannet, po chwili spoglądając jednak gdzieś w bok.
- Po Ciebie - odparła, również bez ogródek. - Mówił że planuje wrócić dziś wieczorem lub jutro rano, ale wiesz, może się to nieco przedłużyć - starała się unikać jej wzrokiem, a jej głos wydawał się taki nieco pozbawiony emocji, drwiny i innych cech. -
Chwilowa buta Jannet, którą przybrała w momencie krótkiej wymiany zdań z ludźmi Krwawej Dłoni, opadła w ułamek sekundy. Spojrzała na Rose z niedowierzaniem, ale także strachem, choć już nie o nią. Czyli Liwiusz się o nią zmartwił i przez to… naraził samego siebie. Co jeżeli na niego też wystawiono list gończy? I pochwycono go? Jeżeli udał się do Imperium, to na pewno tak się stało, ucieczka musiała wpędzić gliniarzy z całego miasta w tryb ciągłej gotowości. Cholera! Mamy nad sobą Krwawą Dłoń, Patricia już tutaj nie wróci, a Liwiusz może wpaść prosto w sidła… Brawo Jannet, znowu zjebałaś po całości! Trzeba było gnić w tym więzieniu. Posępnie stwierdziła.
— Czy… czy on mówił gdzie dokładnie pojedzie? Czy mówił o Imperium?! — Rudowłosa nie potrafiła ukryć, a teraz nawet nie trudziła się ukryciem przejęcia iszczerego strachu oraz poczucia winy w głosie. -
- Udał się do Dodge i Imperium, chociaż mówił głównie o zaciągnięciu języka - blondynka starała się przypomnieć sobie rozmowę z Liwiuszem o poszukiwaniach Jannet oraz także inne, prawdopodobnie ważne szczegóły. Słysząc zmartwienie w głosie Jannet i ogólnie całej jej twarzy, Rose również zaczęła się martwić o Liwiusza. - Od bandziorów Krwawej Dłoni dowiedzieliśmy się o tym liście - dodała po chwili, w sumie nie będąc pewną, czy ten fakt jest jakkolwiek istotny. - Co z Patricią? - Rzuciła jeszcze, po kolejnej krótkiej chwili milczenia. Mimo iż szczerze jej nie lubiła, to i tak trochę się już do niej przyzwyczaiła a i prawdopodobnie dla Jannet była z jakiegoś powodu ważna…
-
Jannet odwróciła wzrok i wbiła go w ziemię. Nie dość, że Liwiusz może zostać zaaresztowany, to jeszcze Rose dobiła ją pytaniem o białowłosą. Próbując pozbierać słowa w sensowne zdanie, poczuła ukłucie w żołądku, to ukłucie, które nie chciało pogodzić się z przykrym dla jednookiej faktem.
— Ona… Teraz dostanie pomoc… Będzie jej lepiej, ale… nie wiem czy wróci… nie wróci… — I w tym momencie nie utrzymała w sobie płaczu. Po policzku zaczęły jej ściekać łzy. Odwróciła się od blondynki. -
Wiewiur, Radio:
//Kontynuujcie sobie.//
Max:
Bandyci nie przejęli się tym zbytnio i wrócili do posiłku. Ty zaś przyglądałaś się całej tej scenie (czyli wszystkiemu, co tamci dwaj wcześniej napisali), aż Twojej uwagi nie przykuł dziwny dźwięk na górze, dokładnie tam, gdzie siedział gość, o którym nikt nic do tej pory nie wiedział.
