Galera "Czarny Jastrząb"
-
//I tak nic ciekawego byś nie znalazł. Czekamy na Radio, tak poza tym.//
-
Co?! Nie tego się spodziewała! Nie miała zamiaru wpaść w jeszcze gorszy burdel. Prędko rozejrzała się po pokładzie.
-
Max:
Już odszedł, więc nie odpowiedział. Musisz pójść za nim, aby uzyskać odpowiedź na to pytanie, lub podjąć decyzję we własnym zakresie.
Vader, Zohan, Max:
Trupy, w praktyce nie posiadające nic przydatnego czy cennego, wylądowały za burtą, a rannych zaniesiono pod pokład. Jak okazało się ze słów jednego z marynarzy, który przy okazji zaszedł również do pomieszczenia pełniącego funkcję celi więziennej, pełniący tam wartę strażnicy także byli martwi, a po goblińskiej złodziejce nie było ani śladu. Nikt jednak się tym za bardzo nie przejmował, galera, o wiele szybsza od okrętu piratów, coraz bardziej zmniejszała odległość, aż w końcu wbiła się swoim taranem na dziobie w burtę jednostki. Na pokład posypała się salwa bełtów z kusz, strzał z łuków i oszczepów, a później ruszyli pierwsi marynarze, niekiedy odważnie przeskakując na pokład drugiej jednostki, a kiedy indziej wykorzystując w tym celu liny, haki czy trapy, aby uniknąć przypadkowego wpadnięcia do wody.
Radio:
Nie widziałaś nic ciekawego, jedynie pospiesznie przygotowujących się do walki piratów różnych ras. Mroczny Elf nie dał Ci szansy na dalsze obserwowanie załogi okrętu czy bitwy, bo ta na pewno niedługo się odbędzie, kątem oka dostrzegłaś, jak galera, na której byłaś więziona, goni piratów i zbliża się z każdą chwilą, więc dogonienie przez nią tej łajby będzie tylko kwestią czasu, bowiem podniósł Cię i przerzucił sobie przez ramię, a później udał się pod pokład, kierując się do jakiegoś pomieszczenia, czy też komnaty, bowiem uderzył kilka razy pięścią w drzwi.
- Montalin! - krzyknął, ponownie stukając. - Montalin, otwórz te cholerne drzwi! - dodał, a te może by się nie otworzyły, gdyby nie gwałtowne uderzenie, którego siła prawie powaliła Mrocznego Elfa na kolana. Miałaś przeczucie, że to galera staranowała właśnie okręt piratów, a Drow, kimkolwiek był, kapitanem, pierwszym oficerem czy zwykłym załogantem, najwidoczniej nie widzi sensu w bezpośredniej walce. -
Trapy, haki i liny… Lina wydaje się chyba jednak najlepszą rzeczą, aby dostać się na drugi statek. Schował miecz w pochwę, aby mu nie wypadł z rąk do wody, i złapał za linę, a następnie przeskoczył. Szybko wyciągnął swoją broń i przygotował się na walkę z jakimś piratem.
-
Jeżeli uderzenie tak silnie wstrząsnęło okrętem, to na pewno został uszkodzony na tyle, by pójść na dno. Na pewno! A wizja spędzenia najbliższych kilkunastu godzin w wodzie bądź na pokładzie łajby kapitana-świra, gdzie pewnie mają ją za piratkę, również nie była zachwycająca. Spróbowała, wierzgając i wyginając się, uwolnić swoje nogi z więzów.
-
//Ekhem.//
-
On natomiast pozostał na okręcie szefa, w możliwie bezpiecznym miejscu na pokładzie. Ilu wrogów było przy burtach?
//Wiadomo tu coś o syrenach? -
//Zareaguj odpowiednio do sytuacji, czyli do tego, że galera ich dogoniła, staranowała i zaczął się abordaż, jeśli nie chcesz dostać odpisu, który nic do gry nie wniesie.//
-
//Ah. Teraz zauważyłem, że to pod odpisem do mojego jest do wszystkich… Za niedługo zmienię.
-
//KKK.//
-
Szeth “Kotal” Aogad
Kiedy otworzyła się tylko przed nim bezpieczna droga na wrogi pokład, w postaci solidnego trapu, to tam ruszył, by przydać się marynarzom Czarnego Jastrzębia. Wcześniej nie próbował, gdyż wiedział, ile waży w tej zbroi i wolał nie ryzykować wpadnięcia do wody. Jak tylko udało mu się dostać na wrogi okręt, to wykonał szerokie uderzenie młotem, mające na celu nie tylko przestraszenie piratów, ale też podężne uderzenie w głowę jednego z nich. -
//Jak Max edytuje post lub napisze nowy, to odpisuję.//
-
Bum.
-
Zohan:
Trafiłeś na pokład wrogiej jednostki jako jeden z pierwszych, więc mogłeś wybierać i przebierać w przeciwnikach. Warto jednak zauważyć, że oni nie dali Ci większego wyboru, bo od razu rzuciło się na Ciebie dwóch ludzi, jeden z jednoręcznym mieczem, a drugi z parą długich sztyletów, atakując wspólnie: Jeden wymierzył zamaszysty cios na wysokości Twojej szyi, który mógłby skrócić Cię o głowę, a drugi wykonał dwa szybkie pchnięcia w brzuch.
Vader:
Wszyscy zdołali wykonać unik i pierzchli. Najwidoczniej tylko tamten Ork zdawał się widzieć w Tobie godnego przeciwnika, reszta uciekała ile sił w nogach na Twój widok, szukając ratunku w innych częściach okrętu lub zwierając się w walce z pozostałymi marynarzami.
Max:
Wbrew pozorom niewielu, szala zwycięstwa coraz bardziej przechylała się na Waszą stronę, a marynarze i najemnicy coraz bardziej spychali piratów na środek pokładu.
Radio:
Nic to nie dało, może poza rozdrażnieniem Mrocznego Elfa, który chwycił linę tak, aby Twoja twarz znalazła się na wysokości jego przerażających, czerwonych oczu.
- Jesteś mi potrzebna, więc pozwolę Ci żyć. A jeśli okażesz się użyteczna, może dam Ci nawet szansę nie tylko na przeżycie i powrót do Gilgasz, ale i na zemstę na kapitanie tej galery i wzbogacenie się jego kosztem. Dlatego, dla swojego dobra, współpracuj i nie irytuj mnie, bo łatwo wpadam w szał, a wtedy mogę zrobić, czego będę później żałować. Jasne?
Nie musiał dodawać, że miał na myśli zabicie Cię w amoku. Tymczasem drzwi lekko się uchyliły, Drow już miał tam wejść, czekał jedynie na Twoją krótką odpowiedź. Jeśli była to zapowiedź współpracy, to mógł tak od razu, całe to porwanie było w tej sytuacji zbędne, prawda? -
Zbędne?! Ono było bardziej niż kurwa zbędne! Jedynym plusem tego, że Tissaen była teraz o wiele bardziej przerażona niż wkurwiona, było to, że nawet nie pomyślała o wygarnięciu tego w twarz Drowa.
Cała blada jak papier, pokiwała głową. -
Szybki odskok w tył, a następnie wykonał cięcie w tego, co ma dwa sztylety. Nierówna walka, więc musi jak najszybciej pozbyć się któregoś z nich.
-
Szeth “Kotal” Aogad
Nie pozwalając sobie czekać, ruszył do walki, starając się pomóc sojusznikom, którzy walczyli w nierównej walce. Wiedział, że takie walki tutaj mają miejsce. Piraci ratowali się przed śmiercią, więc będą atakowali pojedynczych marynarzy z przewagą liczebną, by chociaż trochę przedłużyć swoje życie. Lecz tutaj, na tym okręcie, był Kotal. A on nie zamierzał dawać przeciwnikom czasu, dlatego biegiem ruszył w piratów, by uderzyć w nich z rozpędu najpierw barkiem, a następnie młotem bojowym. Niech się boją, niech wiedzą, że przyszła po nich śmierć. -
//Max?//
-
Hmmmm… W takim razie wychodzi na to, że potrzebny nie jest. Rozejrzał się jedynie za jakimś kątem, gdzie go kapitan nie będzie podglądać.
-
Radio:
Nawet gdybyś spróbowała, to knebel najpewniej skutecznie uniemożliwiłby Ci powiedzenie mu jakichkolwiek ciepłych słów na temat jego metod. Niemniej, drzwi, do których się tak usilnie dobijał, w końcu się otworzyły, a Drow od razu wszedł do środka, zamykając je za sobą na cztery spusty. Miał zapewne świadomość, że to nie zatrzyma żądnych krwi marynarzy i najemników, ale chociaż na chwilę go to spowolni. Szybko zauważyłaś, że rzeczony Montalin był Magiem, wskazywała na to nie tylko ciężka szata do ziemi z kapturem, zdecydowanie nieprzydatna w warunkach panujących na okręcie, ale też przymocowane do ścian i podłogi regały, obleczone skórzanymi paskami, które zapobiegały spadaniu zeń książek i woluminów, choćby podczas sztormów. Reszta umeblowania była skromna, nie uświadczyłaś tu jakichś alchemicznych przyrządów i tym podobnych, więc raczej nie tym trudnił się Mag. Miał zsunięty kaptur, więc doskonale widziałaś jego łysą czaszkę, ostre, jakby nieco arystokratyczne, rysy twarzy i przenikliwie oczy tego samego koloru, co szata - błękitne. Widać, że okręt służył mu jedynie za środek transportu lub dopiero zaczynał przygodę z Magią, bo swoje zbiory zdołał zapakować do dwóch płóciennych worków.
- Nie wiem czy chcę wiedzieć. - skomentował krótko, patrząc na Ciebie. - Kolejny świetny plan?
- Nasz kapitan to kretyn, aż za dobrze o tym wiesz. - burknął Drow. - Nawet ja nie dałem rady wykraść klucza, ale na szczęście znalazłem ją. Zakradła się do kajuty tamtego psa już raz, zrobi to kolejny, jeśli się ja odpowiednio zmotywuje.
- Wspaniale, ale czy nie powinieneś być teraz wyżej i wykorzystać swoje niesamowite zdolności, aby odpierać atak?
- Zapytałbym Cię o to samo. I obaj wiemy to samo: Nie obronimy okrętu. Musimy uciekać, niech kapitan i jego ludzie zostaną i zginą, dla nas to żadna strata. Gdy wrócimy na naszej kryjówki, zbierzemy resztę floty i wrócimy po to, co się nam należy.
- A jak planujesz wrócić?
- Myślisz, że przyszedłbym do Ciebie wiedząc, że nie masz planu awaryjnego, stary druhu?
- Ach, teraz to “stary druhu”? Ale tak, masz rację. Zostaw ją gdzieś i pilnuj, żeby nikt mi nie przeszkodził podczas inkantacji.
Mroczny Elf pokiwał głową i bezceremonialnie rzucił Cię na łóżko Maga, gdy ten usiadł na pokładzie ze skrzyżowanymi nogami i złożonymi jak do modlitwy dłońmi, zamykając oczy i mrucząc coś pod nosem.
Zohan:
W ten sposób nie zabiłeś żadnego z nich, ale zmusiłeś do tego, aby nieco zwiększyli dystans, co przemawia na Twoją korzyść. Zawahali się też, dając Ci okazję na zaatakowanie jako pierwszy.
Vader:
W porę wpadłeś na dwóch, nim pozbyli się jednego z marynarzy, dwóch innych zdołałeś ciosem młota nieco pogruchotać, a przede wszystkim posłać za burtę, gdzie ich żywot i błagania o pomoc szybko skończyło kilka celnie wypuszczonych z łuków strzał. Rozglądając się po pokładzie zauważyłeś, że zaczynacie przeważać liczebnie piratów, już tylko kilku marynarzy oraz Twój kolega po fachu walczą z dwoma lub więcej przeciwnikami, w innych wypadkach walczono jeden na jednego lub nawet to teraz marynarze stawali naprzeciw piratom w większych grupkach.
Max:
Był obecnie na rufie, tam gdzie ster, obserwując przebieg starcia, ale ma stąd dobry widok na cały pokład, więc najlepiej będzie zejść niżej.
