Dom Billa Deweya

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie. - Dostał plaskacza w twarz, a następnie zobaczył tłukące się ze sobą sylwetki…

[Andreas D.]

Woj2000

Szybko otrzeźwiał, po czym zaczął rozglądać się po okolicy, by sprawdzić, co się tu w ogóle teraz dzieje.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Wszystkie Perły, wliczając w to Perełkę, tłuką się ze sobą. Chyba poszło o tego plaskacza…

[Andreas D.]

Woj2000

Widząc cały rozgardiasz, postanawia je uspokouć, krzycząc donośnie, na całe gardło.
-SPOKÓJ! WSZYSTKIE!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Wszystkie Perły razem z Perełką sztywno się ustawiły tam gdzie stały i zrobiły Diamentowy salut w kierunku Deweya.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dobra, dobra, te saluty sobie darujmy - powiedział, wstając i otrzepując się - Pamiętajcie, ja jestem waszym wychowawcą i opiekunem, a nie waszym właściecielem. Nie zamierzam się wami wysługiwać, tylko nauczyć was życia na Ziemi, byście mogły sobie spokojnie tutaj żyć. Rozumiecie, co mam na myśli?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Podczas gdy Perełka nie odpowiedziała nic, ponieważ nie musiała, to dwie Perły zaczęły myśleć, jedna powiedziała “Być może”, ta z wyjątkowo długimi nogami się rozpłakała, a reszta się patrzy na siebie nawzajem lub na Deweya. To będzie ciężki kawałek chleba…

[Andreas D.]

Woj2000

To fakt. Dlatego też zaczyna ,szkolenie" od doprowadzenia Pereł do spokoju. Dlatego też pidchodzi bliżej Długowłosej i troskliwie się zapytuje.
-Perełko, co ci się stało? Dlaczego płaczesz? Nie martw się, mi możesz powiedzieć.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Bo… Bo pan na mnie krzyyyyczyyyy! - zaczęła lamentować najwyższa Perła jaką Bill kiedykolwiek widział. Naprawdę, ona ma chyba z dwa metry wzrostu. Nie żeby Bill miał coś przeciwko…

[Andreas D.]

Woj2000

Wręcz przeciwnie, nawet mu się to podoba. W każdym razie, Bill kontynuuje pocieszanie.
-Już, już, Perełko. Nie chciałem ci zrobić przykrości, po prostu… musiałem podnieść głos, by uspokoić was wszystkie. Zrozum, ja nie chcę ci robić żadnej krzywdy.
Po czym odezwał się ponownie, spoglądając się na pozostałą dziesiątkę.
-Żadnej z was nie chcę zrobić krzywdy…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

I tutaj ukazał się zmienny charakter defektywnych Pereł. Wszystkie zebrały się dookoła Billa i go zaczęły z czułością tulić. Bill znalazł się właśnie w miejscu lepszym niż niebo razy tysiąc tysięcy!

[Andreas D.]

Woj2000

Bycie tulonym przez jedenaście Pereł… Tak, Bill jest święcie przekonany, że takich atrakcji to nawet w raju nie mają. Dlatega też oddaje się tym przytulasow całym sobą, milcząc i stojąc w bezruchu, w duchu gratulując sobie za najlepszą decyzję podjętą w swoim życiu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Oby tylko Perły zawsze były takie miłe i chętne do tulenia swojego ziemskiego opiekuna…
Po jakichś 10 sekundach czystego szczęścia, wszystkie Perły poza Perełką puściły Billa. Zaczęły rozglądać się po całym domu, jedna brawurowo weszła do piwnicy, a ta wysoka położyła się na kanapie, zajmując całą. Złota dobrała się do lodówki, ta Czerwona poszła gdzieś na górę, Niebieska usiadła przy ścianie i zaczęła medytować, a cała reszta po prostu zwiedza okolice.

[Andreas D.]

Woj2000

A tym Bill nadal stoi jak wryty, wciąż nie mogąc się otrząsnać po tym festiwalu czułości. Nawet nie zwraca specjalnej uwagi na to, co robią jego podopieczne.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jeśli tak będzie wyglądać życie Billa do jego śmierci, to będzie to cudowne życie. Zajmowanie się słodziutkimi, przytulającymi się Perłami. Żyć, nie umierać!

[Andreas D.]

Woj2000

Nic, tylko opiekować się takimi słodkimi, w niektórych przyadkach lekko odstającymi od reszty klejnotów kruszynkami.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ten stan odpłynięcia w krainę wiecznej szczęśliwości przerwało Billowi podejście do niej tej drobnej, różowej, z opaską na oczach.
-Przepraszam, mógłby mi pan pokazać, gdzie jest fotel? -spytała się grzecznie.

[Andreas D.]

Woj2000

-Oczywiście, moja droga. -powiedział wesoło, biorąc ją lekko za ręce i delikatnie podprowadzając niewidomą pod fotel.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła usiadła na fotelu i z obojętną miną usiadła.
-Dziękuję panu. Musiałyśmy długo maszerować i kilka razy się przewróciłam.

[Andreas D.]

Woj2000

-To naprawdę miedobrze… - powiedział współczująco, lecz zaraz potem dodał - Ale chyba wiem, jak chociaż w minimalnym stopniu na to zaradzić.
Po czym zaczął rozglądać się za swoim parasolem, którym jeszcze niedawno posługiwał się w charakterze laski.