Kijów
-
- Ano. - odparł krótko i ruszył w kierunku drzwi, którymi weszli do środka.
-
//przecież nie weszliśmy do tego centrum… antek, co ty mi tu za farmazony pierdolisz//
-
// No nie weszliśmy, a pierdzielę o tym, bo dresiarze siedzą w centrum. //
-
Anthropophagus Terrible stench Soviet Dustodpowiedział theslowestfootintheeast o ostatnio edytowany przez
@theslowestfootintheeast napisał w Kijów:
- Ano. - odparł krótko i ruszył w kierunku drzwi, którymi weszli do środka.
//“ruszył w kierunku drzwi, którymi weszli do środka”//
-
// Tak w ramach przypomnienia. //
@Anthropophagus napisał w Kijów:– Stary pryk wchodzi pierwszy, rzecz jasna. I nie strzelaj mi przy uchu, bo Ci jaja urwę.
Powoli otworzył drzwi, a następnie wszedł do środka z przygotowanym kałachem. -
//ah kurwa, fakt. Moja wina.//
Wyszedł na zewnątrz i zaczął iść w kierunku, w którym wcześniej szli. W końcu obejdą to centrum i jakoś znajdą drogę, którą wrócą na stację benzynową.
-
Jakimś cudem nie zarobiliście podczas tego manewru kulki od nikogo, ani nadgorliwych Ukraińców, ani dresiarzy, ani innych zielonych ludzików. Dotarliście do stacji na krótko przed zmierzchem, którą wciąż ochraniała grupa uzbrojonych po zęby mundurowych.
-
– Odpocznij, zjedz coś, orżnij jakiś Ukraińców w karty, a ja sobie pogadam z kimś, kto tutaj rządzi. Pasuje Ci czy sam chcesz sobie pogadać z jakimś kapitanem, majorem, sierżantem czy chuj wie kim?
-
- Mi tam wszystko jedno. Oby tylko rozmowy przebiegły na naszą korzyść.
-
– To idź pogadać, a ja sobie pogram z lokalsami, jeżeli będą chcieli.
-
//Czekam.//
-
- Dobra, mogę iść pogadać z dowódcą tego zadupia albo kimś ważnym w tej jednostce. Ale jeśli wszystko pójdzie się jebać, to wiedz, że to będzie przez twój plan.
// Pardon za brak odpisu przez jakiś czas, ale Zohan postawił mnie w sytuacji, w której nie chciałem się znaleźć. // -
//Czekam.//
-
Poklepał go po ramieniu i odepchnął lekko, aby w końcu ruszył dupę i pogadał z jakimś niebiesko-żółtym żołdakiem. Teraz on sam może na chwilę odpocząć i coś zjeść, a może i nawet pogadać z kimś.
-
Skoro jego towarzysz poszedł wypocząć, Michaiłowi nie pozostało nic innego jak poszukać jakiegoś ukraińskiego żołnierza, aby dowiedzieć się, gdzie mógłby znaleźć dowódcę oddziału bądź kogoś ważnego na tym zadupiu.
-
Antek:
- Starszyna Nikita Niczporuk, do usług. - odparł akurat ten żołnierz, które zagadnąłeś. - Ja dowodzę tym oddziałem, nasz bezpośredni przełożony jest w bazie, ale mam z nim kontakt telefoniczny. O co chodzi?
Zohan:
Odpocząć jak najbardziej, należało Ci się w końcu. A jeśli chodzi o rozmowę, to nie miałeś wielu potencjalnych kompanów, sami ukraińscy żołnierze, którzy jedli polowe racje żywnościowe, grali w karty, pilnowali okolicy na wartach, czyścili broń czy rozmawiali. -
Ukłonił się i zdjął swoją maskę przeciwgazową.
- Tak więc ja i mój towarzysz mieliśmy przygotować Państwu samogon w zamian za paliwo. Otóż udało nam się znaleźć coś, co mogłoby Was zainteresować. Niedaleko od stacji benzynowej powinno być centrum handlowe, które moglibyście wykorzystać jako bazę. Niestety, centrum to jest zajęte przez jakąś bandę dresiarzy, choć moglibyśmy wspomóc Was w wyczyszczeniu centrum handlowego z wrogów. - odrzekł, choć nie oczekiwał jakiegoś większego sukcesu z tej rozmowy. -
Przysiadł się do tych, co żrą racje, i sam zaczął konsumować puszkę fasoli. Zapytałby tych żołdaków o ich obecną sytuacje, ale wątpi, że mu odpowiedzą.
– Byliście kiedyś w Permie? – zapytał ich. -
Antek:
- Kurwa, pół życia przepierdoliłem na wsi, a drugie pół w kamaszach, także mów do mnie jak do prostego człowieka, tak? - odparł, nieco zirytowany, ale bardziej rozbawiony tymi określeniami jak “państwu” czy “otóż”. - Taaa… Były jakieś pogłoski, ale cholera wie, kto to jest. A ja mam tylko rozkaz siedzieć na dupie i pilnować naszych płynnych zapasów. Mogę pogadać z szefem, ale potrzeba więcej szczegółów, jakichś informacji… Bo byliście w pobliżu tego centrum?
Zohan:
- A gdzie to jest? - podpytał jeden z nich swojego kompana, ale ten tylko wzruszył ramionami. Dwaj pozostali natomiast nie zdradzali żadnego zainteresowania rozmową, po prostu dalej jedli i nawet nie podnieśli na Ciebie wzorku. -
- Ano byliśmy. Chłopcy w pasiakach nie pierdolą się w tańcu, sądząc po tym, że byli uzbrojeni w Kałachy.
