Wieloświat

Vladimir Valescu nie żyje! Uważano, że to plotka, nikt w to nie wierzył. Ale to prawda. Dla jednych to wybawienie i nadzieja, dla innych koszmar i przerażenie, ale dla każdego to szansa na nowe życie. Napisz własny rozdział w tej historii.

Oto trafiłeś do magicznego miejsca, którego nie ma na mapach. To miejsce, Czarna Kraina Czarów, jest przepełnione magią, krwią i tajemnicą, czekającą na Ciebie, Jokera ze Świata. Znajdź swoje miejsce, zgiń albo się wydostań. Wybór należy do ciebie.

Hegemon naszego świata, największe i najpotężniejsze państwo kontynentu, Imperium Rectis, chyli się ku upadkowi, co jednych napawa radością, a innych przerażeniem... Bezpieczeństwo rozległych połaci bogatego, żyznego i dostatniego kraju stoi pod znakiem zapytania, gdy na wschodnie granice spadają kolejne bandy barbarzyńców, północ łupiona jest przez wojowników z mroźnych krain, a południe lada dzień upadnie pod naporem armii koczowników. Jednak wszystko to zdaje się być jedynie wstępem do niewiarygodnego zła, okrucieństwa oraz orgii mordu i przemocy, które dopiero nadejdą z dalekiego wschodu, z zapomnianej kapliczki wyklętego boga... Stań na czele wojsk chylącego się ku upadkowi imperium i spróbuj ocalić je przed nadchodzącą zagładą. Zagłęb się w niuanse dworskiej polityki, pochlebstwami, trucicielstwem, zdradą i miłością pnąc się po szczeblach kariery. Bądź wspomóż drugą stronę konfliktu, zostań wodzem zahartowanych mrozem i wojnami plemiennymi północnych barbarzyńców, ambitnym watażką wschodnich klanów, szukających szczęścia, chwały, łupów czy miejsca do osiedlenia się na terenach ginącego imperium lub jednym z fanatyków z wiecznie gorących pustyń odległego południa. Albo spróbuj przeżyć jako zwykły chłop, mieszczanin, arystokrata, żołnierz, kupiec czy ktokolwiek inny. A gdy nadejdzie czas i mosiężne rogi wzniosą swą pieśń ku przerażeniu i zgubie innych ludzi stawisz czoła największemu zagrożeniu dla całego świata, większego niż wszyscy barbarzyńcy razem wzięci... A jeśli nie zdołasz go pokonać, dołącz do niego, bowiem Ciemność jest nie tylko cierpliwa, ale i łaskawa...

Szum gałęzi przedwiecznych drzew dyskretnie ubogacał ciszę jaka niepodzielnie panowała na Jadeitowych Polach. Atoli niedawno przyjęła te ziemię w swoją domenę. Prawie tysiąc lat temu to miejsce było świadkiem wielkiej bitwy. Nie chodziło bynajmniej o spór książąt o kawałek piachu, czy cnotę córki jednego z nich. Na tym skromnym poletku ziemi ścierali się bogowie, we własnej świętej osobie. Gasharad’th, Pan Pożogi i Chaosu wypowiedział wojnę pozostałym wyższym bytom sprawującym pieczę nad Onaliah. Po wielkiej wojnie zakończonej zwycięstwem „tych dobrych”. Bluźniercze ciało poległego porąbano na dzwonki i wyrzucono w nieskończoność między gwiazdami. Dużo ponad pół milenium minęło od tamtych wydarzeń. Nawet królewskie elfy i wielcy wampirzy hrabiowie ledwie pamiętają boską wojnę. Nie ma co się dziwić; historia zdążyła w międzyczasie zakręcić się kilka razy. Powstały i upadły dziesiątki księstw, królestw i imperiów; stworzono artefakty które teraz są ledwie legendą, wynaleziono proch, wprowadzono republiki, odrzucono i na nowo przyjęto bogów. Świat jednak znowu zdaje się stać na rozdrożu. Zorze zrobione z czystej magii pojawiają się na nocnym niebie w każdym zakątku świata, od Gór Bolath Eng, przez rzekę Kalistę i pustynie Akinu, do lodowych pustkowi Kurdliatu. Zwykli dotychczas ludzie zaczęli przejawiać zdolności magiczne, widziano zwierzęta o niespotykanych wcześniej kolorach i cechach, a na całym znanym świecie występują dziwne anomalie, często wręcz niemożliwe do opisania. Uczeni i kapłani mają różne opinie na ten temat, mniej lub bardziej apokaliptyczne, jednak wszyscy są zgodni. To początek zupełnie nowej ery w dziejach Onaliah. Czy uda ci się w niej odnaleźć, czy sczeźniesz w mrokach historii?

Elarid to mistyczna kraina, świat przepełniony Magią, na którą składają się trzy kontynenty - Pustynny Nirgald, mroźne Karak’Akes i najbardziej umiarkowane oraz zwyczajne Verden. Warto dodać do tego również oblewający wszystko ocean, Mroczne Królestwo nieopodal Nirgaldu, siedzibę największego zła w całym Elarid, oraz położony daleko na południu Archipelag Sztormu, skupisko tysięcy mniejszych i większych wysp. Niegdyś było to spokojne miejsce, kwitł handel, wojny były istną rzadkością dzięki mądrej i sprawiedliwej polityce wszystkich władców oraz ogólnej przyjaźni, jaką wszyscy się darzyli. Jednakże tak wiele się zmieniło… Gdzieś tam, pomiędzy tym wszystkim, całą tą wielką polityką, jesteś Ty: Żołnierz, najemnik, karczmarz, poszukiwacz przygód, pan na włościach, handlarz, Mag czy ktokolwiek inny. Dołącz do tej niepowtarzalnej przygody, która jest fantasy w tradycyjnym i wręcz kultowym wydaniu, weź w dłonie swoje własne życie, a później sięgnij po więcej: Elarid czeka na takich jak Ty… Serdecznie zapraszam.

Istnieje pewien świat bez nazwy, gdzie rodziły się państwa na rzeź skazane i wielkie imperia, które katami były. Jednak najstraszliwszym ze wszystkich katów był Nazaris. Pojedyncza istota, która unicestwiła wszelkie państwa za pomocą broni ogniem miotającej, a następnie wprowadziła chaos i cierpienie trwające setki lat… Na koniec zniknęła wraz ze swoją armią bez śladów, zabierając wszystko, co zostało osiągnięte. Dziś istoty rozumne od nowa budują swe kraje po to, by zaistnieć w kartach historii. Niebezpieczeństwo ze strony Nazarisa ciągle istnieje, ale może to właśnie świeży władca znajdzie sposób, by go pokonać? Ten świat potrzebuje władców i generałów, którzy odważą się ruszyć dalej niż poza własne granice. Dalej niż sięgały wielkie imperia zamierzchłych lat.

Escurg nigdy nie był pokojową krainą. Liczne królestwa, księstwa i republiki zamieszkane przez ludzi zawsze toczyły wojnę o dominację w regionie, a konflikt pomiędzy Krasnoludami i Elfami nie wygasł od wieków, obie rasy darzyły się wzajemną nienawiścią i średnio raz na dekadę wybuchała między nimi krwawa wojna. Gdzieś pomiędzy tym wszystkim były też nacje Orków, Goblinów i Mrocznych Elfów, także wojujące ze wszystkimi wokół. Od dawna problemem pozostawali też Nekromanci i Wampiry, tworzący kolejne zastępy ożywieńców, z którymi chcieli podbić świat. Jednakże żaden z tych narodów nigdy nie doprowadził do tego, co się wydarzyło. Żadna rasa nie przewidziała tego wydarzenia. I żaden kraj nie mógł mu zapobiec. Twierdzili, że przybyli z Qogliotan, świata z innego wymiaru. Jednakże, posiłkując się ludzką wiarą, mieszkańcy Escurg szybko znaleźli o wiele lepszą i prostszą nazwę dla tego miejsca: Piekło. Hordy Demonów zalazły cały znany świat. Wojna trwała wiele dziesięcioleci. Pośród walczących z demonicznymi hordami nie brakowało odważnych bohaterów, wielkich strategów i taktyków, potężnych Magów, sojuszy ponad podziałami, kiedy po raz pierwszy w historii świata nie tylko ludzie, Elfy i Krasnoludy stanęły razem do decydującej bitwy, bowiem ze stepów przybyły też niezliczone plemiona Zielonoskóych, a nawet sami Wampirzy Lordowie wysłali niezliczone legiony swych nieumarłych sług. Ale wszystko zawiodło. Nikt nie mógł powstrzymać naporu dziesiątek tysięcy Demonów. Nikt nie był bezpieczny, gdy ciemne chmury nad polem bitwy rozstąpiły się, zasypując walczących ogniem, siarką i bazaltem. Nikt nie spodziewał się, że Mroczne Elfy wbiją swym sojusznikom nóż w plecy…

Arsyntia. Wielkie zbiorowisko państw, samotnych miast, jak i też ziem, które nie mają swojego właściciela. Przez spory okres swojego istnienia było to też miejsce, gdzie nie wybuchały większe wojny. Wszystko ograniczało się jedynie do starć granicznych, czy do małych, prowincjonalnych konfliktów. Jednakże to wszystko się zmieniło, kiedy odkryto wielkie złoża surowca, który pozwalał jego posiadaczowi na kontrolę nad magią. Była to rzecz niezwykle ważna dla mieszkańców tejże części świata, a to ze względu na prostą przyczynę - ostatni znany mag zmarł ponad tysiąc lat temu, a ostatnie magiczne artefakty rozładowały się dziesiątki lat temu. Magia jednak była tylko jedną z przyczyn konfliktu. Główna jest łatwiejsza do zrozumienia - najsilniejsi gracze na arenie międzynarodowej zaczęli się dusić we własnych granicach, toteż wyciągnęli swoje dłonie po terytoria słabszych. A trzeba im było przyznać, że mieli czym te ziemie zdobywać. Chociażby dzięki broni palnej sprowadzonej z Zachodu…