Wieloświat

Nazwa UAZ 469 Typ Samochód terenowy Opis Związek Radziecki potrzebował czegoś mniejszego od ciężarówki, ale mogącego przemieszczać po nierównym terenie oraz mogącego sprostać trudnym warunkom. Produkcję zaczęto w 1972 roku i produkowano go do rozpoczęcia wojny. Dzięki napędowi na cztery koła, prostocie oraz podatność na modyfikacje zyskał uznanie wśród żołnierzy Układu Warszawskiego. Choć od zakończenia wojny minęło trochę czasu, dalej jest on używany, naprawiany i modyfikowany przez ludzi.

text alternatywny

Imię: Konstantin
Nazwisko: Romanow
Pseudonim: (?)
Wiek: (?)
Opis: (?)
Frakcja: Biali
Funkcja: Przywódca Białych
Wygląd: (?)

Nazwa: Zmutowany pies
Broń: Zęby, pazury.
Opis: Nie każdy pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, a tym bardziej taki, który był wystawiony na silne promieniowanie. Pies z czasem dziczeje, traci sierść, aż w końcu jest wrogo nastawiony wobec każdego. Często tworzą one watahy zmutowanych psów, którymi przewodzi najsilniejszy osobnik. Zmutowane czworonogi są bezpłodne, więc się nie rozmnażają, a sam zmutowany pies żyje dużo, dużo dłużej od zwykłego psa.
Agresja: III Poziom
Mocne strony:

Bardzo silny węch. Wytrzyma bardzo długo bez pożywienia. Bardzo szybko biega. Żyją w watahach, które mogą liczyć do dziesięciu osobników. Rzadko kiedy są same.

Słabe strony:

Nie jest za bardzo wytrzymały. Boi się ognia. Brak sierści czyni go wrażliwym na zimno, więc bardzo rzadko można go spotkać w chłodniejszych miejscach.

Występowanie: Lasy, zniszczone miasta.
Wygląd: Budowa ciała jest taka sama jak sprzed mutacji, więc wszystko zależy od tego jakiej rasy jest pies. Każdy czworonóg traci całą sierść, a na skórze pojawiają się liczne wrzody i ropnie pełne bakterii i innego syfu.

Nazwa: CRB-2A, potocznie też nazywany robotem milicyjnym lub robotem-milicjantem.
Narzędzia lub uzbrojenie: W podbramkowej sytuacji może wykorzystać do walki swoje kończyny i oprogramowanie zawierające kilkanaście podstawowych ciosów i tym podobnych, jednak zdarza się to rzadko, polega głównie na swojej broni. Przed wojną zaopatrywano je w stare pistolety TT czy pepesze, obecnie używają wszelkich dostępnych typów pistoletów, rewolwerów i pistoletów maszynowych, jakie można zdobyć lub wyprodukować, ponieważ na to pozwala im ich oprogramowanie, ale bez zmieniania go nie da się im wręczyć żadnej innej broni.
Opis: CRB-2A, jak wskazuje nazwa, został stworzony jako wersja rozwojowa CRB-1A. Przynajmniej w teorii, bo w praktyce, gdy porówna się obie maszyny, można by odnieść wrażenie, że było na odwrót. Cóż, po prostu stojący na czele armii i milicji uznali, że Czerepy to dobry sprzęt, ale jednak zbyt kosztowny. W tym celu zespołowi konstruktorów odpowiedzialnych za poprzedni model powierzono stworzenie czegoś prostszego i tańszego. Tak właśnie powstał CRB-2A. Nazywany najczęściej robotem milicyjnym, ponieważ pierwsze partie tych maszyn skierowano właśnie do tych celów, wysyłano je tam, gdzie pośród zwykłych milicjantów panowała korupcja, kolesiostwo czy było zbyt niebezpiecznie, a strata robota nie była tak kosztowna. Poza tym, w tajemnicy przed opinią publiczną, wyprodukowano tysiące kolejnych egzemplarzy, które później zmagazynowano. Planowano, że gdy nastąpi kolejny światowy konflikt, z którego ZSRR wyjdzie rzecz jasna zwycięsko, oddziały tych robotów miały przejąć rolę okupacyjną od zwykłych żołnierzy. Nigdy nie miały okazji, bo wojna trwała zbyt krótko i skończyła się atomową zagładą. Jednak większość maszyn przetrwała w solidnych magazynach, czekając na lepsze czasy. Te nadeszły, gdy zaczęły powoli formować się większe frakcje polityczne, silniejsze gangi i nie tylko. Magazyny, na które trafiano przypadkiem, choć niektórzy zdawali się wiedzieć, gdzie szukać, osuszano w niewiarygodnym tempie. Obecnie, dzięki rozebraniu tej dość prostej konstrukcji do ostatniej śrubki, niektóre zakłady produkcyjne zajmują się ich konstruowaniem, choć ustępują przedwojennym odpowiednikom. Obecnie służą właściwie wszędzie, jako ochroniarze watażków i gangsterów, rzeczywiste siły porządkowe w niektórych miastach, jako ochronę upodobali też ich sobie co wyżsi oficerowie wszystkich stron konfliktu, a komuniści często tworzą z nich specjalne oddziały, mające towarzyszyć oficerom politycznym, chronić ich przed linczem żołnierzy i wykonywać wyroki śmierci, bo w końcu robot nie ma uczuć, przez które nie wykonałby rozkazu.
Agresja: Fabrycznie II poziom, ale łatwo je przeprogramować, aby były bardziej agresywne.
Mocne strony:

Bardzo łatwo je przeprogramować lub zmodyfikować; Dość tanie i łatwo dostępne; Jak na roboty, znają się na tym, co robią; Możliwość walki szerokim arsenałem broni palnej; Typowy dla robotów brak emocji, głodu, pragnienia, strachu, możliwości przekupstwa i tak dalej.

Słabe strony:

Kiepsko radzą sobie z czymś, co przekracza ich oprogramowanie i kompetencje, w niektórych sytuacjach łatwo je oszukać lub zmylić. Niezbyt wytrzymałe; Prędkość i zwinność nieco poniżej przeciętnej zwykłego człowieka.
Jak unieszkodliwić: Wystarczy kilka strzałów z jakiejkolwiek broni, rzecz jasna z tych o większym kalibrze wystarczy czasem jeden. Postrzał w głowę skutecznie eliminuje robota na dobre, po tym nadaje się tylko na części zamienne, chyba że gdzieś znajdzie się kompletną głowę z całą elektroniką. Unieszkodliwić go można również strzałem na wysokości brzucha, wtedy łatwiej go naprawić i przeznaczyć na własny użytek, ale bywa też, że po takim postrzale robot rozpada się na dwoje lub wciąż walczy, choć jedynie górną połową ciała.

Występowanie: Tam, gdzie ludzie, czyli pośród maszerujących armii, w bazach, obozach i posterunkach. Wiele znajduje się też w miastach czy kryjówkach co bogatszych gangsterów.
Wygląd:

Spoiler

d4c7v0d-3db2330c-7562-4b18-a3c8-cf1db5d1c271.png

Nazwa: BdZO, “Oficerek”
Przeznaczenie: Pancerz chroniący brzuch, klatkę piersiowa oraz kręgosłup.
Opis: Kilka lat przed wojną powstał koncept i projekt pancerza, który miał chronić oficera, który byłby na polu walki lub w pobliżu. Pracę nad całym pancerzem trwały długo, bo dobór odpowiednich stopów metali, zaprojektowanie pancerza tak, aby był on komfortowy, niezawodny oraz wytrzymały wymagało dużo pracy oraz czasu. Egzoszkielet we wstępnych założeniach miał być dużo lepszy od tych, które były przeznaczane dla piechurów, albowiem miał on chronić oficera przed amunicją karabinową, obrażeniami fizycznymi, promieniowaniem, ogniem, kwasem oraz zwiększyć siłę oficera zakutego w taki egzoszkielet. Nie udało się go w pełni skończyć i wprowadzić do masowej produkcji, ponieważ przeszkodziła temu wojna. Tylko korpus chroniący ciało przeszedł wszystkie testy, więc stwierdzono, że wyprodukuje się go tyle niepełnych sztuk, na ile pozwolą temu warunki oraz rządzący. Wyprodukowano mniej niż tysiąc sztuk, a większość została zniszczona w trakcie walk, więc niewiele egzemplarzy ostało się do dzisiaj. Wiadomo, że Czerwone Psy mają kilkanaście sztuk na stanie i noszą je tylko najważniejsi ludzie.
Wygląd:
text alternatywny

Nazwa Rusakow 14, “Skakun” Typ Pistolet automatyczny Samoróbka Tak Eksperymentalna Nie Opis Prawdopodobnie pierwszy model pistoletu automatycznego, który powstał po wojnie. Naciśniesz spust i w dwie sekundy zostaje opróżniony cały magazynek, a czternaście naboi jest śmiertelną dawką nawet dla faceta porządnej postury. Niestety, ale ta broń ma swoje wady: zdarza się jej zaciąć oraz bardzo szybko się zużywa. Niektórzy szacują jej trwałość na sto pięćdziesiąt wystrzelonych naboi, a nawet na sto, więc lepiej mieć drugą broń w zanadrzu. Pojemność magazynka W zależności od magazynka: 14 naboi w zwykłym lub 28 w wydłużonym

text alternatywny

FRAKCJE

Eserowcy

Spoiler

Pomimo nazwy nie jest to próba odrodzenia zlikwidowanej w 1921 r. Partii Socjalistów-Rewolucjonistów. Jest to paramilitarna organizacja założona w celu wyplenienia komunistów z terenów Związku Radzieckiego oraz utworzenia demokratycznego państwa rosyjskiego. Członkowie grupy w pełni wyznają poglądy demokratyczne, a wszelkie odchylenia wiążą się z wyrzuceniem z organizacji nieproszonych jednostek lub w ekstremalnych przypadkach nawet ich eliminacja. Żeby mieć pewność, iż ich członkowie pozostaną przy założeniach organizacji, eserowcy zatrudniają tajnych agentów zwanych Narodnikami. Posiadają też zorganizowane wojsko wraz ze stopniami, poczynając od szeregowego aż do generała. Technologicznie są jedną z najsilniejszych frakcji na terenach byłego Związku Radzieckiego - elitarne oddziały zwane Opricznikami są uzbrojone w broń laserową i egzoszkielety. Niestety jednak ze względu na swoje poglądy nie cieszą się oni poparciem innych mieszkańców pustkowi na terenie Związku Radzieckiego, a szczególnie nienawidzą ich Czerwone Psy. Eserowcami przewodzi człowiek zwący się Aleksandrem Kiereńskim, zaś jego prawdziwa tożsamość nie jest znana.

Relacje Eserowców z innymi:

Biali - złe Czerwone Psy - bardzo złe Stowarzyszenie Martwych Mieszkańców - neutralne Czyściciele - neutralne Bandyci - złe

239px-SR_(and_Revolyutsionnaya_Mysl')_electoral_symbol,_November_1917_election.svg.png

Biali

Spoiler

Kto by pomyślał, że zwolennicy caratu znowu się pojawią na terenie Związku Radzieckiego? Biali powstali pięć lat po zdetonowaniu głowic nuklearnych i szybko przystąpili do budowy armii. Celem tych nacjonalistów jest ponowne utworzenie państwa rosyjskiego i wyplenienie komunistów. Pomimo tego, iż komuniści są ich wspólnym wrogiem, biali i eserowcy są do siebie wrogo nastawieni, gdyż ci drudzy chcą utworzyć demokratyczne państwo rosyjskie, podczas gdy biali dążą do przywrócenia caratu. Frakcja ta korzysta z tabeli rang Piotra I w kwestiach organizacyjnych. Technologicznie nie są oni w tyle, chociaż nie posiadają oni dostępu do broni laserowej czy też do egzoszkieletów. Nadrabiają to jednak fanatyzmem swoich żołnierzy, którzy są gotowi bezrefleksyjnie oddać swoje życie za odrodzenie caratu. Białymi przewodzi Konstantin Romanow - nie jest jednoznaczne, kim on tak naprawdę jest, ale twierdzi, iż jest ostatnim spadkobiercą niegdyś rządzącej dynastii Romanowów. I choć jego “rodzina” zginęła w 1917 i większość ludzi wiedziała o wygaśnięciu dynastii Romanowów, choć znaleźli się tacy debile, którzy uwierzyli w bajeczkę sprzedaną przez Konstantina. Biali są nienawidzeni przez większość frakcji ze względu na swoje poglądy, a fanatyzm ich armii odciąga potencjalnych rekrutów.

Relacje Białych z innymi:

Eserowcy - złe Czerwone Psy - bardzo złe Stowarzyszenie Martwych Mieszkańców - złe Czyściciele - neutralne Bandyci - bardzo złe

4db94d47-4e93-4f1d-aba9-38e392985c49-image.png-

Czerwone Psy

Spoiler

Powstała ona niemalże od razu, gdy ludzie opuścili swoje podziemne schronienia. Jak wiadomo – w ZSRR było bardzo dużo ludzi, którzy wyznawali ideologię socjalizmu. Ludzie, którzy przeżyli wybuch bomb atomowych, dalej wyznawali tę ideologię, więc nie obyło się bez stworzenia grupy zrzeszającej lud, który chce odbudowy Związku Radzieckiego. Początek był dla nich łatwy, ponieważ posiadali dużo surowca ludzkiego, który był potrzebny przy odbudowie miast, oraz inteligencji, która jest w stanie przywrócić technologię do życia oraz ją rozwijać. Szybko urośli w siłę oraz zaczęli zagarniać coraz więcej terytorium wraz z neutralnymi osadami, które przejmowali siłą. Są oni jedną z bardziej rozwiniętych technologicznie frakcji oraz podobno najlepiej uzbrojoną. Chodzą słuchy, że posiadają głowice nuklearne, ale większość ludzi w to nie wierzy.
Wśród mieszkańców Pustkowia zyskali opinię tych złych, którzy są bardziej niebezpieczni niż mutanty. Wraz z poszerzaniem swoich wpływów zaczęli tracić ludzi, a to dlatego, że już niewielu chciało dołączyć w szeregi Psów i coraz więcej ludzi zaczęło uciekać z przejętych osad. Czerwone Psy zaczęły wprowadzać terror na objętych przez siebie terytoriach, a każdy akt niesubordynacji wiąże się z ciężkimi konsekwencjami, a jest to najczęściej kara śmierci.
Przewodzi nimi obecnie Adrian Aristow, który sam siebie zwie “Syn Stalina”. Ich znakiem rozpoznawczym jest żółta gwiazda, w której znajduje się czerwona głowa psa.

Relacje Czerwonych Psów z innymi:

Eserowcy - złe Biali - bardzo złe Stowarzyszenie Martwych Mieszkańców - złe Czyściciele - neutralne Bandyci - bardzo złe

Stowarzyszenie Martwych Mieszkańców

Spoiler

Wraz z promieniowaniem przyszły mutacje, które zaczęły dotyczyć też ludzi, przez co zaczęli oni zmieniać się w Ghule, Gnolli, Tępoludów oraz w innych mutantów. Ci, którzy zachowali swoją świadomość sprzed mutacji, po jakimś czasie zostali wykluczeni ze społeczeństwa i wyrzuceni z osad na pastwę losu. Część świadomych mutantów zaczęło łączyć się w grupki, aby lepiej sobie poradzić na Pustkowiach, a niektórzy zaczęli odbudowywać miasta lub tworzyć osady, w których mogliby czuć się bezpieczniej oraz bronić się przed innymi. W jednym z pierwszych odbudowanych miast przez Ghuli powstało Stowarzyszenie Martwych Mieszkańców, mające za zadanie bronić oraz pomagać wyrzutkom. Osady, będące pod ochroną Stowarzyszenia, słyną z tego, że mają bardzo liberalny stosunek do hazardu, prostytucji oraz do handlu narkotykami. Nie są oni jakoś wyjątkowo silni oraz nie posiadają dużej ilości technologii, ale z dnia na dzień stają się silniejsi, a to dlatego, że coraz więcej mutantów i wyrzutków do nich dołącza.
Przewodzi nimi obecnie Ghul, na którego wołają “Jarosz”, a ich znakiem rozpoznawczym są niebieskie opaski na przedramionach.

Relacje Stowarzyszenia Martwych Mieszkańców z innymi:

Eserowcy - neutralne Biali - złe Czerwone Psy - złe Czyściciele - bardzo złe Bandyci - dobre

Czyściciele

Spoiler

Dosyć świeża organizacja, która zajmuje się eliminacją wszystkich mutantów. Dosłownie wszystkich. Od zdziczałych Ghuli po ludzi, u których są widoczne mutacje. Nie władają oni nad żadnymi ziemiami, a ich siedziba znajduje się gdzieś w górach Ural. W zasadzie, działają oni jako najemnicy, którzy mogą być wynajęci przez każdego, ale tylko w celu pozbycia się mutantów. Ich kodeks zabrania im uczestniczenia w walkach między innymi organizacjami oraz wspierania którejkolwiek ze stron.
Czyściciele sami w sobie są bardzo dobrze zorganizowani oraz uzbrojeni. Większość ich broni pochodzi jeszcze sprzed wojny i rzadko kiedy sięgają po samoróbki. Zostanie członkiem tejże organizacji jest niezwykle trudne, albowiem nie rekrutują oni byle kogo, ale ludzi, którzy w jakiś sposób im zaimponowali pod względem sprytu, umiejętności oraz siły. Samo bycie zauważonym nie wystarczy, ponieważ trzeba przejść okres próbny, który dla większości ludzi kończy się śmiercią. Po ukończeniu okresu próbnego, człowiek zostaje już pełnoprawnym członkiem organizacji i przydzielane jest mu wyposażenie, prycza w siedzibie oraz szacunek zwykłych szarych ludzi.
Czyściciele nie tylko wyróżniają się uzbrojeniem oraz lepszym wyposażeniem od innych ludzi, ale na hełmach widnieje wygrawerowana głowa Ghula, której podrobienie jest niemożliwe, więc spotykając kogoś z takim hełmem możesz mieć pewność, że należy on do Czyścicieli.

Relacje Czyścicieli z innymi:

Eserowcy - neutralne Biali - neutralne Czerwone Psy - neutralne Stowarzyszenie Martwych Mieszkańców - bardzo złe Bandyci - bardzo złe