W sensie ten pbf jest martwy od dawna, a podałem Ci link tylko dla żartu.

Doża Hinve Dargok odwzajemniam się Pani śmiejąc się.-Z pewnością przygotuję się na taką ewentualność! Wybaczcie mi iż dzisiaj tak szybko skończymy naradę lecz jestem piekielnie zmęczony. Całą noc nie spałem i chcę wreszcie położyć się do łóżka. Miłego Dnia! -Kłaniając się wychodzę z Pałacu.

Nigdy nie przeczytałem Władcy Pierścieni. Tylko w audiobooku umiałbym ją chyba skonsumować.

Rosjanie na na Madagaskarze zdają się nie być codzienną atrakcją z tego co widać. Ale dobra, trzeba się przekonać jaki mają alkohol. Gestem zaprosił towarzysza by podszedł (chyba że już tam był) i podał mu jeden kufel z piwem, sam schował magazynek i zabrał się za swojego kufla.

Posłuchał się, a idąc starał się zrobić jak najmniej hałasu, by przypadkiem nie wydać wszystkich, włącznie z sobą Drowom na pożarcie. A właściwie nie Drowom tylko ich ukochanym “pupilkom”. Postanowił w tym wszystkim słuchać się Wyatta i Flobo, gdyż Avi nie miał ani zdolności przywódczych, ani pomysłowości. Może jedynie wspomagać resztę swoją siłą fizyczną oraz posłuszeństwem względem mózgów operacji.

//sry, missunderstood odrobinę, nie zrozumiałem Jurka. wycofuję//

Zgoda.

Pusto, aż dziwne, że ci, którzy obrabowali ten budynek, nie zabrali też ścian czy sufitu.

dzięki

7,9/10 Autobahn (2009 Remaster) – 22:48— Kraftwerk - Topic

Wciąż się znajdowała na swoim miejscu.

Siedział w celi, patrząc się beznamiętnie w ścianę przed sobą, jak w transie.

Wrócił pod pokład i zaczął szukać swojej naginaty. Powinien był ją porzucić gdzieś na korytarzu - w końcu był zmuszony uciekać przed Ryboludźmi.

Spróbował odrzucić granat w stronę wroga, a jeśli to się uda, to zacznie uciekać w stronę kuchni.

- Co tu się kurwa stało?! - pomyślał i zaczął przeszukiwać pokój, wyciągając przy okazji Glocka na wszelki wypadek, gdyby te powykręcane trupy nagle ożyły.

Reich: Pokiwał głową i ustawił się pod ogrodzeniem, układając odpowiednio dłonie. Dość sprawnie podsadził każdego z członków drużyny, aż po tej stronie ogrodzenia zostało tylko Was dwóch. Zohan: - Ta, powiedzmy. - odparł, jakoś nie był już tak wygadany, jak wcześniej. - Wychodzi na to, że mamy sprzeczne interesy. My dwaj wyruszamy dalej, oni zostają. Twój wybór, na co się zdecydujesz.

Wyszedł ze stołówki i zaczął rozglądać się za barakami. Za szukanie baraków to powinien już zostać nowym przywódcą Z-Com, skoro jest tak dobrym taktykiem.

- Nie i szczerze mam ją gdzieś. Niby wiem, że ludzie powinni sobie pomagać, bo bez tego wyginiemy, ale jakoś jej by mi nie było szkoda.

Dalsza podróż była dość spokojna, zatrzymała się dopiero nad kamiennym mostem, który łączył dwa skraje ciemnej przepaści. Mogłaś tylko zgadywać, jak głęboka była. I co czaiło się na dole… Rozmyślając o tym, w mroku dojrzałaś jakiś błysk, przypominający światło, jakie dawał kryształ, choć znacznie słabsze i jakby urywane.

Ano, nie odwrócił się, umiejętnie osłonił się przed Tobą, gdy kilkoma ciosami zmusił jednego z Twoich podwładnych do cofnięcia się akurat w to miejsce, które stało Ci na drodze. Zresztą, czy rzucenie się na niego we czwórkę to dobry pomysł? Już tamci dwaj potrafią ograniczyć sobie możliwość manewru, więc co dopiero, gdy będzie Was dwa razy więcej.

Po tej wypowiedzi rozmowy zeszły na równie przyziemne tory, ale wszystkie ucięły się, gdy do komnaty wkroczył Konrad, zadziwiająco żywotny jak na kogoś, kto przed chwilą padł ofiarą zamachu. Bez słowa zajął swoje miejsce, a gdy spojrzałeś mu w oczy, dostrzegłeś tam taką nienawiść, że mało by brakowało, a mógłby zabijać samym tylko spojrzeniem. Nie żeby był wściekły na Ciebie czy kogokolwiek z obecnych, on był wściekły po prostu, a nie ma mu się co dziwić.

Ryknął i spróbował rzucić książką w stronę Wenus.