- W porządku. Żyje sobie z Kamą na Barbados, wydają się być szczęśliwi.

//skapnąłem się 2 minuty za późno, sorki, ale z tury dam radę na tym co mam

Crimetra oficjalnie wypowiada wojnę Vasau, w związku z atakiem Costalii na wspólnego sąsiada. Lord Imperator boi się, że ludzie o wspólnej religii zostaną całkowicie wchłonięci przez bezbożników, i jednocześnie wie że nie ma czasu na sprzeczki z dyplomatami Vasau. Najlepszym wyjściem jest więc wojna. Crimetra ogłasza również, że każdy obywatel Vasau jaki ucieknie przed atakiem Costalii do Crimetry zostanie przyjęty jak Crimetrańczyk, a nie wróg. Na innej nucie, Crimetra chce pakt o nieagresjii z Soleth Vonar na czas roku.

Dól Vederath Werbunek: nie Ruchy wojsk: nie Dyplomacja: brak Handel: brak Podsumowanie: chciałbym aby było jawne, ale nie

Znalazła coś co wyglądało na siłownię. Nie była jakoś bardzo wyposażona, ale Adahy mogła tu przynajmniej w spokoju ćwiczyć.

A jednak. Jego dłonie zacisnęły się jeszcze bardziej. Wystąpił naprzód.

Tyle, że Dice nie miał zielonego pojęcia o tym, jak należy prowadzić rozmowę z takimi ludźmi. Mimo tego spróbował pozbierać się w sobie i kontynuował. — …Na imię mi Dice Cook, miło mi. Ueh… Czy chciałby usłyszeć pan jakiś utwór w moim wykonaniu?

Hmm… Na warcie jest tylko jedna osoba… Wytworzył powiew wiatru, mający ruszyć krzakami gdzieś daleko od obozu. Blisko położenia jego samego, ale nie na tyle żeby go wykrył. Jeśli zainteresuje to strażnika, to ruszy po cichu naokoło, zbliżając się do namiotu. Nie jakoś bardzo frontalnie.

Ines Przeciągły wrzask nie ustawał. Wyszedł na powierzchnię oceanu strzelaniny i zdawał się ja zagłuszać. Wtem stracił na swym początkowym brzmieniu, jak katastrofalna w skutkach ofensywa tracąca impet i ponownie zanurzył się w jej głębiny, stając się jej integralną częścią, mieszającą się z resztą innych w zniekształconym amalgamacie zgiełku. Czysta esencja słyszalnego chaosu. Dopiero wtedy Ines zrozumiała, że krzyk bólu nie należał do jej wyobraźni, a został wytworzony przez gardło prawdziwej osoby. Kobieta sunęła przed siebie. W uszach dzwoniło jej od ciągłych świstu kul tnących powietrze niczym noże, tuż nad jej głową. Była już koło kaemu, który nieustannie terkotał. Podciągnęła się jeszcze trochę dalej na lewo, by lepiej pokryć flankę, gdy seria z karabinu została gwałtownie ucięta. Coś z głuchym łoskotem upadło na glebę po prawej. Operatorka karabinu maszynowego leżała plecami na trawie i trzymała się za szyję dłońmi czerwonymi od krwi. Z jej ust dobiegały nieartykułowane dźwięki i bulgotanie, jakby się topiła. Jej oczy były umiejscowione w jednym punkcie, którym było przykryte koronami drzew niebo. Widać było w nich żywą wolę przetrwania, pogrążoną w jeziorze beznadziejnych łez. Wtem dostrzegła Imperialistę, który próbował skrócić dystans między konarem a jednym z krzaków nieopodal karabinu. Dzieliło ich może dwanaście kroków.

-A pan czarodziej powiedział ci, co będziesz robić?

Na przywitanie przytuliła się do Zimtarry. -Brakowało mi tego…

Wyraźnie się ucieszyła. No, wyraźnie w porównaniu do niej samej, bo względem zwykłych osób dalej były to oszczędne reakcje: jedynie uśmiech. - Dziękuję! Wrócę do niego i mu o tym powiem - poinformowała, kierując się ponownie do pokoju w którym go zostawiła… z jednym ze zbirów… Wyraźnie przyspieszyła.

— Zasadniczo są dni, w których… przypominam sobie co już zrobili i nie miałabym nic przeciwko, żeby się mnie pozbyli.

— Można to tak ująć. Masz na coś teraz ochotę?

- Niestety ostatnio nie mam szczęścia. Skurwysyny robią się ostrożne i ostatnio trafiały mi się same płotki - stwierdził i lekko zachichotał - Działo się coś ostatnio? Dowództwo chce żebym wykończył kogoś konkretnego? A tak poza tym to miło znów widzieć jakąś przyjazną gębę.

— Coś lubisz gwarantować różne rzeczy, co? Zaśmiała się.

— Podejrzewam, że nie mam żadnych. — Odpowiedział, skinąwszy Samsonowi rąbem kapelusza.

W takiej monotonii nie było nic złego, szczególnie, że zazwyczaj była tylko pozorna. Przynajmniej Seymour tak sądził. Rozglądnął się po wnętrzu, tocząc wzrokiem okrąg wokół całego, głównego pomieszczenia. Po tym bez większych oporów podszedł do kontuaru i skinął barmanowi. — Dobry. Kufel zimnego piwa, jeżeli można prosić.

Jannet jedynie westchnęła i zagryzła usta na szmacie. Nie dlatego, że pozostawała zakneblowana. O wiele bardziej bolał ją fakt tego, że najprawdopodobniej będzie musiała siedzieć tutaj, podczas gdy Naczelnik poprowadzi ostrzał plantacji. I to, że spora liczba osób, które uważała za sprzymierzeńców, ma ją za zdrajczynię i sprzedawczynię. Cholera. Czy choć raz cokolwiek mogłoby wyjść po jej myśli?

Zazwyczaj zostawał trochę w tyle lub, tak jak teraz, wyjeżdżał na koniu przed waszą grupę, chcąc sprawdzić, czy nic was nie ściga lub na dalszej drodze nie czai się żadne zagrożenie, bo nawet jeśli zgubiłeś tych tajemniczych prześladowców to wciąż pozostawały niebezpieczeństwa, które czają się nie tylko na Wizjonerów, takie jak rozmaici bandyci, agresywni tubylcy, dzikie zwierzęta i krwiożercze bestie.

- Arena potrzebuje krwi. Ja potrzebuję krwi. Widzowie potrzebują krwi. Więc potrzebujemy też ciebie. Nie mam zbyt szerokiej oferty pracy, właściwie tylko dwie: abyś walczył dla mnie na arenie lub zdobywał dla mnie bestie, które będą walczyć.

- Nikt nie zabrania ci się wycofać, ale coś czuję, że to twój cel, wyrwać się stąd, więc nie będę cię zatrzymać. Każdy człowiek potrzebuje jakiegoś, zwłaszcza w tych czasach.

W towarzystwie Semena i jeszcze dwóch jakichś żołnierzy dotarliście do kwater na pace ciężarówki. Tak jak mówił łysy żołnierz, luksusy to nie były, ale i tak materace wydawały wam się bardziej niż wygodne, pościel miękka i pachnąca, choć pewnie zmieniano ją ostatni raz kilka miesięcy lub tygodni temu, a jedzenie pyszne, choć składało się głównie z gotowanego czy smażonego mięsa, kaszy, ziemniaków i słoniny, ale było sycące i ciepłe, miła odmiana po sucharach, konserwach i tego typu jedzeniu. Ten dzień, noc i przedpołudnie dnia następnego spędziliście właśnie na jedzeniu, piciu, śnie i myciu się, mieli tu bieżącą wodę, choć tylko zimną. Teraz, po odpoczynku, przyszła pora na zabranie się za robotę.

- Nigdy nie byłaś podejrzewana o zdradę, pani, lecz jeśli zostaniesz schwytana to na torturach możesz wyznać, gdzie znajduje się nasza kryjówka, a wtedy los całej naszej organizacji będzie przypieczętowany,