Wieloświat

Wzięła drinka i usiadła przy stoliku.
- A więc? Co masz mi do powiedzenia? - zapytała naturalnie cichym tonem głosu, żeby nie zwrócić uwagi postronnych osób.

//Przypominam, że Magmatros ma tutaj dotrzeć//

Świetna akcja. Całe szczęście, że mężczyzna miał wsparcie strzelca wyborowego. Inaczej bez snajpera mogłoby się to skończyć kiepsko. Arsenał schował broń, po czym zaczął przeszukiwać ciała zabitych Rekinów. Tylko po co? Ano po to, żeby znaleźć w którymś z nich telefon, gdzie też znajdą się dodatkowe informacje jak np. ich główną siedziba, gdzie też może znajdować się szef. Mężczyzna miał nadzieję, że uda mu się odnaleźć te informacje inaczej będą musieli wziąć któregoś rekina żywcem, a to nie wchodzi w standardy persony takiej jak Arsenał.

- I wzajemnie. - odpowiedziała Hydra na stwierdzenie mężczyzny jakoby miło się zobaczyć. Kobieta usiadła i rozpoczęła jedzenie posiłku. Na wieść, że będą pracować wspólnie uśmiechnęła się lekko.
- Będziemy wspólnie wyruszać na misję, Wilhelmie? - zapytała spodziewając się twierdzącej odpowiedzi, po czym wróciła do spożywania jedzenia, które swoją drogą nie było specjalnie smaczne. No cóż, wygląda na to, że gastronomia nie jest silną stroną Czarnych Rycerzy.

Jurko

Pokiwał głową, zostawiając na ten moment ciało martwego trolla - głowę z niego zabiorą później, jako potencjalny dowód na wykonanie zadania zleconego przez straż miejską.
-- Prowadź więc, Panie Granit. - odpowiedział, będąc przygotowanym do próby wyłowienia zawartości wozu spod rzeki. Choć woda może być w tym miejscu rzeczywiście głęboka, młodzik był dosyć dobrym pływakiem - był więc pewny swych umiejętności i liczył na to, że uda się wydobyć składniki alchemiczne.

Aries spojrzała dziwnym wzrokiem na Sophie.
- A co on ma się ze mną pobrać, że ma mi się podobać? Kilka dni to więcej niż obecnie mamy. Kto to taki? Byle nie jakiś polityk… Albo co gorsza urzędnik lub poborca podatkowy.

Krodol wszedł do środka nie patrząc pod nogi i chwycił dwie beczki samogonu.
- Dobre kurwa, kurwa dobre!!! - krzyknął popijając alkohol. Czuł się spragniony jak wielbłąd, a swoją drogą skoro mowa o wielbłądach. Co tu robi jakiś czarnoskóry człowieczek. Co nie?
- Dawać Gnaseee. Wyzywam ją o walkę nad przywództwem! Dawać goblinke! Tylko Krodol ma prawo władać! - krzyknął głośno olbrzym i dobył swojego młota. Po wypiciu alkoholu rzucił jedną pustą beczkę w czarnego człowieka, tego całego Magistra, a drugą w dzikusów z dzikiego pogranicza.
- Na kolana słabi ludzie. Od teraz każdy człek być niewolnik Krodola i być niżej w drabinie niż goblin. Szczególnie czarny człek być słaby człek i niewolnik człek!!! - kontynuował przemowę dość głośnym tonem.

Pokiwała głową zgodnie, po czym zacisnęła ze sobą dłonie i spuściła wzrok, jakby do modlitwy.
-Oby tylko wrócił cały i zdrowy…

-O-oczywiście, że chcę! - Odpowiedziała prawie natychmiastowo, ale po chwili jej mina spochmurniała. - Ale boję się, że będę tylko kulą u nogi, nie jestem nawet w połowie taka zaradna jak ty…

Zastał cię widok jedyny w swoim rodzaju, ewenement na skalę miasta. Wyglądało to jak jeden wielki bazar z całym mnóstwem kłębiących się ludzi.

Wszędzie witał cię widok świeżych bojów, rejon był zrujnowany, i to nawet jak na standardy obecnych czasów. Jednak mimo to nigdzie jej nie znalazłeś.

— Pójdę z tobą. — Przytaknął mu. — Tak jak mówisz, tutaj najszybciej dowiemy się czegoś na jej temat. A jak nie, to przynajmniej nie wyjdziemy o suchym pysku. — Odparł pół-żartem, pół-serio, podążając wraz z towarzyszem do wnętrza saloonu.

— Rozumiem… — Pokiwała głową, nie znajdując wielu innych słów, którymi mogłaby odpowiedzieć Clyde’owi. — W takim razie będę trzymała kciuki, żebyś posłał mu trochę ołowiu jak najszybciej. I jakbyś jeszcze kiedyś potrzebował wyciągnięcia z celi - wiesz do kogo wysłać telegram, co nie? — Zaśmiała się słabo, uderzając go lekko pięścią w ramię.
Po pożegnaniu starego powstańca, teraz wypadałoby odnaleźć Williama i Davida.

Tak, była to prawda. Na pewno też nie straciłby na zorientowaniu się w okolicy, w której miał spędzić całkiem sporo czasu. Musiał ogarnąć jakieś miejsca z dobrym jedzeniem, przystanki komunikacji publicznej, przydałaby się pralnia… Ale właśnie teraz potrzebował czegoś na ząb.

Opuścił motel, wesoło kręcąc kluczykiem na palcu. Postanowił ruszyć przed siebie, wierząc że szybko natknie się na jakąś restaurację czy chociaż budkę z hot dogami.

Jedną z pierwszych rzeczy, jaką zamierzała uczynić Densissma po przeprowadzeniu porannej higieny i odzieniu się, było sprawdzenie tego, jak mają się dwaj członkowie Leśnej Straży, którzy przybyli tutaj wraz z nią. Czuła pewną niesprawiedliwość po wczoraj, widząc jak zielonym prymitywom z świty Rhebera pozwolono stołować się na sali, zaś ,jej ludzie" musieli pozostać w komnatach. Obiecała sobie, że po raz drugi nie zezwoli na to.

Tissaen w tym czasie zastanawiała się wziąć udział w walce tak, aby jej wkład był widoczny, ale jednocześnie nie nastawić się w zasięgu rażenia jakiegokolwiek zagubionego ostrza. Starcia nie były jej bajką, choć wydawanie rozkazów było już znacznie bardziej w zasięgu jej umiejętności.

Wyniosła stąd także cenną lekcję - wiedziała już, jakimi siłami dysponuje szlachetka. Koło osiemdziesiątki ludzi, nie wliczając wieśniaków chożych do noszenia broni. Sporo…

W geście teatralnego zmartwienia przyłożyła dłoń do ust, widząc łunę pożaru.
— Co za podłe bestie! — Powiedziała, przybliżając się do barona. — Musimy dorwać każdego z nich, panie!

//A więc, jeżeli moje dwie komórki stykają się dobrze, to właśnie rozmawiam z Jacobem ,Srebrną Maską" Fitzsimmonsem, a plantacja o której mówi, jest tą samą w której właśnie przesiaduje wesoła ferajna HWDP100%//

Przez cały ten czas, gdy Srebrna Maska mówił, James uważnie słuchał. Przede wszystkim dlatego, że nie spodziewał się otrzymać jakiejkolwiek odpowiedzi, a co dopiero tak szerokiej. Stał cały czas w jednym miejscu, po prostu słuchając - co innego miał zrobić?

Dlatego też nie odpowiedział od razu, gdy jego gospodarz zadał mu pytanie. Tym razem nie miał w rękawie żadnej błyskotliwej wymówki, anegdoty czy żartu.

— Wedle mnie? Hmph. — Żachnął, spoglądając za okno. — Powiedziałeś mi teraz naprawdę wiele, wiesz to? I doceniam to. Jednak… Nie zrozum mnie źle, ale to wszystko jest mi dalekie. Magruder? Mity i legendy? Spójrz na mnie. Nie jestem ani w pełni człowiekiem, ani mivvoci nie widzą mnie jako swojego. Od dnia, w którym moja matka wypchała mnie na ten świat, jedynym co mnie obchodziło było przetrwanie. Nigdy nie myślałem o tym, co się w życiu liczy. Miałem gdzieś wolność i swobodę, bo ona nie mogła upiec mojego chleba, pomóc mi pogrzebać moich staruszków czy wybić zęby tym, którzy spluwali na mnie, gdy tylko zobaczyli moją facjatę mieszańca. Oskad? Nie mrugnąłbym, gdyby całe płonęło, jeżeli sam nie stanąłbym w ogniu. Magia? Dla mnie to tylko narzędzie, które pozwala mi jako tako funkcjonować. To w końcu… maska, dzięki której mogę zdobyć pieniądze na kolejną szklankę whisky i koszt wejścia do partii pokera. Bo… Do cholery z tym. — Emocje zaczęły górować nad nim, nerwowo przeszedł kilka kroków w miejscu, machając ręką bez większego celu. — Bo tym właśnie jestem, rozumiesz to? Nie ratuję Oskad przez zagładą, nie ginę w imię słusznej sprawy. Jestem brudnym mieszańcem, który kończy się na brudnej szklance siwuchy, kapeluszu, kartach i szczerbatej dziwce. Tym właśnie jestem.

To mówiąc, wbił wzrok w podłogę. Nie czuł, by słowa wychodzące z jego ust były pod jego kontrolą. Jego serce wybijało równy tęten w klatce.

W końcu zacisnął pięści, zamknął oczy i zaczerpnął głęboki oddech. Po tym wrócił spojrzeniem na Srebrną Maskę.

— Więc jeżeli naprawdę chcesz wiedzieć co wedle mnie… — Wskazał na swoją pierś kciukiem. — …kryje się za tą maską, to Ci powiem. Jest tam przede wszystkim człowiek, który już drugi raz ratuje mi życie. Na to w końcu wychodzi, czyż nie? A oprócz tego człowiek, przez którego teraz będę myślał o sprawach, które dotąd miałem gdzieś. Więc w gruncie rzeczy… całkiem porządny kawał gościa. — Zakończył.