Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.

Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).

Kategorie

Sprawy Wieloświata

Problemy techniczne, pytania i wszystko inne związane z forum

23
Tematy

159
Posty

Już nie powinno tak być - Świat w Płomieniach zmieniłem wcześniej, a Kaltgard teraz.
Problemem jest plugin który tworzy kategorie - przestał przydzielać poprawnie uprawnienia :V Jak będę miał chwilę więcej czasu popracuję nad tym.
Ogólne

Miejsce na tematy niezwiązane z konkretnymi PBF’ami

31
Tematy

772
Posty

Najważniejszą częścią każdego utworu jest jego zakończenie – coś, z czym twórcy zawsze mają problem. Ile filmów bym nie obejrzał, książek nie przeczytał i gier nie ukończył, zawsze łapię się na tym, że popadam w ten sam schemat. Bardzo dobrze się zaczyna, potrafi zaciekawić, do połowy jest w porządku a końcówka pozostawia już wiele do życzenia… Nie wiem, skąd to się bierze, może po prostu budując jakąś historię, twórcy skupiają się na budowaniu całej otoczki, resztę zrzucają na karb „jakoś to będzie”. Ale nie będzie, bo często wychodzi nijakie, pretensjonalne czy zwyczajnie głupie. Zatem postanowiłem się pochylić nad kilkoma wybranymi przeze mnie przykładami, które jednak skłoniły mnie do jakiejś zadumy nad ostatnimi scenami. Spoilery? Taaaaak… Niczym wiejski tuning na Gruzie stereotypowego Sebixa.
(Psssssssssst… Takie wybory zawsze są czysto subiektywne – nie ma co kruszyć kopii o „bo ten pszykład nie pazuje, a moiego nei dałeś!1!1!111!”)

GRY

Planescape: Torment
Pokrótce już opisałem woje wrażenia z powrotu do gry po latach, toteż możecie rzucić okiem. Samo zakończenie zainteresowało mnie głównie z dwóch powodów. Po pierwsze, to czym jest ta wielka zbrodnia? Z kilku teorii hulających po internecie, najbardziej podobają mi się dwie – ta o wywołaniu Wojny Krwi i ta o… Braku zbrodni. Osobiście nie przyjmuję żadnego stanowiska w tej sprawie. Ale drugą kwestią tego, że finał mi się podoba, to fakt, że odpowiednio prowadząc fabułę, jesteśmy w stanie ocalić wszystkich towarzyszy skazanych przez nas na śmierć. Jednak nie oznacza to, że wszystko jest cacy, o nie. To są Sfery, MUSIMY ponieść karę. Ale przyjmujemy ją z godnością i pokorą, żegnamy przyjaciół, schodzimy na pole wiecznej bitwy i chwytamy za broń. Wrócimy do tego, co przez te wszystkie lata robiliśmy najlepiej. Będziemy zabijać. Tym razem jednak z pewnym sensem. Po ujrzeniu napisów końcowym miałem lekką refleksję z serii „kim jesteśmy, dokąd zmierzamy, jaki jest sens istnienia?” i konkluzją było to, że jest to bardzo dobre zwieńczenie historii. Wciąż nie wszystko zostało wyjaśnione, podkreślając to, jak tajemniczy jest ten świat. No bo w końcu co zrobił Bezimienny? Jakie jest jego imię i czemu jest ono przeznaczone tylko dla uszu bliznowatego, a dla naszych oczu już nie? Kim jest Pani Bólu? Nie zostaliśmy potraktowani jak idioci, zostawiono trochę miejsca na dywagacje.

Bioshock 2
Już zrobiłem osobne podsumowanie o tym, dlaczego bardzo mi się podobało to zakończenie – w telegraficznym skrócie, zakończenie uważane przez wszystkich za „dobre” wcale nie jest tym najlepszym, a właśnie to smutne nim jest. Bardzo ciekawy zabieg fabularny, polecam sobie sprawdzić.

Kingdom Come: Deliverance
Tutaj bardzo podobał mi się nie tyle finał sam w sobie, co zabieg fabularny. Przez całą historię nacisk jest położony na kwestię zemsty i pogoni za oprawcami naszej rodzinnej wsi. I w momencie, jak już mamy ostatecznie ściąć wszystkich winnych… To widzimy napisy końcowe. Nie wszystkich osądziliśmy. I do tego, samo to zakończenie jest zrobione w momencie, jak mieliśmy już łapać za miecz i dopaść ostatniego złego. Miałem wtedy takie wrażenie „Ale jak to, to już?!”, jednak dopiero potem do mnie dotarło, jaki przekaz to ze sobą niosło. Henryk nie dopełnił swej zemsty w całości, tylko w części, mimo to odzyskał spokój. Daje to nam pewną lekcję. Żałobę po prostu trzeba przejść, a że tutaj akurat z krwią na rękach, to cóż… Takie to były czasy, z Kumanami pod bokiem i Wojnami Husyckimi u progu. Nie popadł w rozpacz, nie poddał się też obsesji (nie musi tu być zemsta, może to być chociażby alkoholizm), uporał się ze stratą i przeszedł nad nią do porządku dziennego, żyjąc własnym życiem. Nie bez powodu ktoś mądry kiedyś powiedział „nie żałuj umarłych, tylko żywych”.

Death Stranding
Na ten temat zostało już wylane wiele wody. I słusznie, bo mimo że gra odpowiada nam praktycznie na wszystkie pytania postawione na początku, to na koniec zadaje nam ich o wiele więcej… I liczy na naszą domyślność. Bądź na endgame. Trzeba wykonać jeszcze całe mnóstwo zleceń dla wszystkich punktów na mapie, by dostać rejestry rozmów, które w zasadzie już wszystko nam opowiedzą, może z kilkoma mniejszymi wyjątkami. Ważny jest też powód śmierci żony sama oraz to, dlaczego jest jedynym repatriantem. Te informacje znajdziemy dopiero przy wykonywaniu kurierskiej roboty już po ujrzeniu inauguracji. Co tu wiele mówić – w końcu grę zrobił mistrz Kodżumgo. Pod tym względem, jest jedną z moich ulubionych (znajomi żartują, że to gra mojego życia, taaaaaaaaaa, pracowało się w kurierce…) i nawet sam byłem zaskoczony, bo sam początek to takie spotkanie się ze ścianą. Gra praktycznie nic nie tłumaczy, a nawet każe nas za typowo growe przyzwyczajenia. Chociaż już od drugiego rejonu wiemy w zasadzie wszystko, co nam potrzebne, a całą resztę okruszków zbieramy, delektując się tym, jak cała ta intryga została zwięźle uknuta. Na drugą część czekam jak wściekły, i mimo że od dawna mam zasadę by nie kupować tytułów na premierę, to tutaj chyba zrobię wyjątek. Hideo na to zasługuje.

Sigularity
O tym także już się rozpisywałem. Pokrótce – zakończenie związane z podróżami w czasie jest ciekawe przez to, że wracając do punktu utworzeniu alternatywnej linii czasowej, wcale się nie cofamy do niej, tylko do jeszcze innej alternatywy… Poplątane trochę, wiem. Trzeba zagrać i znaleźć ten jeden jedyny moment w toku gry, żeby się w tym połapać.

Fallout 4
Długo się wahałem, czy umieścić to na liście. Bardzo długo. Ale wróciłem do swojej topki o antybohaterach i uznałem, że skoro faktycznie KAŻDE zakończenie oznacza masakrę i ludobójstwo (czy Bethesda zrobiła to przypadkiem, czy umyślnie, to już inna kwestia…), uznam to za jedno z lepszych rozwiązań akcji. Ale tylko w tym kontekście, bo cała reszta gry nie ma nawet startu do New Vegas.

FILMY

Wyspa tajemnic
W tego typu filmach zawsze jest problem z tym, co uznać za dobry zwrot akcji, a co po prostu za głupotkę scenarzysty, który składa fabułę na ślinę i taśmę klejącą. Tutaj jednak nie miałem takich momentów zawahania się. I sam finał także był bardzo dobry, pasujący do całości. Istnieją tu dwie teorie i nawet kiedyś ze znajomymi sporo o tym gadaliśmy, bo obie są równie mocne. Ja jednak jestem zdania, że Teddy do samego końca pozostawał zdrowy na umyśle, a udawał obłąkanego, żeby ratować Chucka. Uznał, że poświęci swą świadomość, by cały ten spisek, który faktycznie miał miejsce, pozostał w tajemnicy. Świadczą o tym ostatnie zdanie DiCaprio oraz charakterystyczny sposób, w jaki spojrzał. Dosłownie końcowe piętnaście sekund filmu robi najmocniejsze wrażenie względem całości.

Sknerus
Komedia w starym, dobrym stylu. Tutaj najbardziej rozbrajające jest z kolei ostatnie pięć sekund i tylko dlatego powinien zebrać lepsze oceny. Przez całą długość obrazu widzimy, jak każdy kręci własne interesy, by na sam koniec Daniel wyrolował wszystkich… A jednak nie! To do ostatka wujek Joe trzymał rękę na pulsie, budując tak warstwowe kłamstwa, że głowa mała, włącznie z tym szpitalem. I kiedy obiecuje, że już przestanie kłamać, pojawia się najmocniejszy moment. Przez cały czas udawał zniedołężniałego i poruszał się na wózku inwalidzkim, by w tym momencie wstać i żwawym krokiem wyjść z pokoju. Nawet zawodowi pokerzyści nie daliby rady aż tak blefować.

Koniec przyjaźni
Sam w sobie ten film jest durny i aż było mi szkoda tej półtorej godziny życia. Fabułka na zasadzie „zgwałcili naszą koleżankę, teraz się z niej pośmiejmy, przecież to uber zabawa”. No proszę was, kto by się śmiał z czegoś takiego? Ciekawy jest tylko ten format z wideorozmowami. Na samym końcu się okazuje, że to najlepsza przyjaciółka zgwałconej dziewczyny nakręciła całą spiralę mobbingu (co zakończyło się samobójstwem poszkodowanej) i teraz skazała wszystkich obecnych na rozmowie na śmierć. Jednak nie uratowała się. Duch, demon czy tam cokolwiek innego, i tak ją dopadł. Kara została wymierzona. Nie tylko za jedną śmierć, ale i te pozostałe, sprzed ostatniej półtorej godziny. Ciekawe? Ciekawe. Czy obejrzałbym drugi raz? Nie. Maksymalnie dałbym z trzy gwiazdki, sporo niżej, niż na filmwebie.

Klucz do koszmaru
Nie lubię horrorów, bo nie dość, że napakowane są jumpscare’ami, to kończą się w zasadzie zawsze tak samo. Albo umierają wszyscy bohaterowie, albo przeżywaj jednak osoba. Koniecznie też zabójca, potwór, demon lub cokolwiek innego, przed samymi napisami i tak musi się okazać żywy i spragniony zemsty. Już wolę psychologiczne, jak chociażby „Milczenie owiec”, gdzie straszakiem ma być mroczny umysł i sam nastrój. Ten film też poniekąd taki jest. Jak się okazuje, Violet praktykująca hoodoo, nie jest starowinką posiadającą dom. Magia działa. Już kilka razy przenosiła swą świadomość do innego, młodszego ciała. Jej mąż tak samo. Teraz szuka nowego „naczynia” dla siebie w postaci Caroline. A Ben wcale nie jest Benem. Jest nieszczęśnikiem, któremu Ben już zabrał ciało i „Ben” jest poddawany farmakologii, by wyglądał na sparaliżowanego. Bo łatwiej zgrywać opiekunkę i dobrego lekarza, niż kogoś zabić i ukryć ciało. Ale Caroline nie jest taka głupia, o nie. Przejrzała plany i postanowiła dokonać rytuału odwrotnego. Niestety, Violet robi to już od tylu lat, że łatwą ją zmanipulowała i młoda kobiecina przypadkiem pieczętuje rytuał, kończąc w ciele starszej kobiety. Od razu zostają jej podane leki i resztę swych dni spędzi śliniąc się i wpatrując w przestrzeń, przy boku „Bena”. Tego się nie spodziewałem, sądziłem że zakończy się typowo dla horrorów - dziewczyna się nie da, rytuał okaże się klapą, a małżeństwo poniesie jakąś karę. Jednak nie, idzie w całkiem inna stronę. Ciekawe, doznałem lekkiego zaskoczenia.

Mgła
Nad miastem zawisła mgła, z której wyszły potwory, zabijając mieszkańców. Dość sztampowy film, na zasadzie „obejrzeć raz i wystarczy”. W finale główny bohater wraz z synem i grupką ocalałych zdobywają samochód i uciekają. Ale paliwo się kończy, a mgła nie. Nadszedł czas podjąć ciężką decyzję. Wyciąga rewolwer i za zgodą zgromadzonych, strzela do wszystkich, bo taka śmierć jest o wiele lżejsza. Zaczyna od swojego syna i idzie kolejno. Niestety, brakło mu jednej kuli – dla siebie. Wysiada, by oddać się na żer monstrum, i gdy już coś ma się wychynąć zza mgły, widz doznaje zaskoczenia. To wojsko. Ciężki sprzęt, siły specjalne, uratowane grupki uchodźców. Do tego miotacze ognia, które niszczą gniazda i rozwiewają mleczną zasłonę. Wystarczyło dosłownie poczekać jeszcze dwie minuty i wszyscy byliby ocaleni. Horror słaby ale zakończenie świetne.

KSIĄŻKI

Siedem śmierci Evelyn Hardcastle Stuart Turton
Samo w sobie to zakończenie nie jest tak dobre, znowu „żyli długo i szczęśliwie”. Ale samo rozwiązanie akcji jest dość zaskakujące. Dowiadujemy się, dlaczego główny bohater zmienia ciała, dlaczego nic nie pamiętał, dlaczego po każdym dniu musi od nowa bić się ze swoimi myślami. Poznajemy też okoliczności jego pobytu w tym miejscu, czemu tytułowa Evelyn co chwilę umiera i kim jest ten cały doktor plagi. Intryga jest bardzo interesująca, głównie ten motyw kary, z pominięciem kwestii wiary (nie ma tu Boga czy aniołów chrześcijańskich lub innych kultów religijnych). Fani kryminałów pewnie się tu jednak zanudzą, ja osobiście unikam tego gatunku, jednak sam zamysł fabularny mnie przekonał do kupna i nawet nieźle się bawiłem.

Pan Samochodzik i człowiek z UFO Zbigniew Nienacki
Wiem, wiem, książka jest infantylna – i nie bez powodu, w końcu skierowana jest do dzieci i młodzieży. Z resztą jak cała seria. Jakiś czas temu odświeżyłem sobie te pozycje, żeby wrócić do lat beztroski w podstawówce. Jest to jedna z ostatnich książek z cyklu pisanego przez Nienackiego i fani jasno stwierdzili, że to nie jest Pan Samochodzik. I fakt, nie pasuje w ogóle, po prostu nie trzyma się kupy. Mnie też historia się nie podobała, jednak to zakończenie, które jest niejednoznaczne względem całej tej szalonej rewelacji o UFO i wehikule czasu, fajnie podsumowuje wszelkie rozterki Tomasza. Jakby była to seria typu „Z Archiwum X”, to wypadłoby bardzo ciekawie, ale od samego początku miała to być mocno realna powiastka awanturnicza o poszukiwaniu zabytków. Jeśli już ktoś chce wrócić do tej serii, to polecam od tomu pierwszego do dwunastego. Te trzy ostatnie, włącznie z „…UFO” słabo wypada względem tego głównego trzonu przygód detektywa-amatora.

Za horyzont (cała trylogia) Andriej Diakow
Trzeba przeczytać całą trylogię, bo wtedy dopiero można pokiwać głową i uznać, że wszystko faktycznie trzyma się kupy a książki nie były kolejnymi częściami „bo poprzednia dobrze się sprzedała”, tylko od samego początku było to planowane na podzielenie opowieści. W zasadzie wyjaśnione są wszelkie zagadki, które od samego początku intrygują. Sporo elementów mnie zaskoczyło, to nie jest jakaś sztampa, a do tego ciągłe intrygi i uprawianie „real politics” jeszcze lepiej oddają nowy, niewspaniały świat.

Wieża Robert J. Szmidt
Pierwsza część tej trylogii była taka trochę generyczna, aczkolwiek sam zamysł był bardzo ciekawy. Dopiero kolejna książka faktycznie tchnęła trochę nowego życia. Od początku można podejrzewać, że coś tu jest nie tak, ktoś steruje wszystkim zza kulis… I faktycznie tak jest. Ale ta piętrowa akcja szpiegowska jest godna nawet samego Bonda. Już chociażby fakt, że wojsko okłamuje swych obywateli nawet na tematy tak prozaiczne, jak czas, sugeruje nam, że potencjalna czwarta odsłona mogłaby wywrócić cały świat do góry nogami. Trzecia część rzuca jeszcze mocniejszą petardę, jednak bardziej podoba mi się właśnie to zakończenie drugiej części, jest bardziej niespodziewane.

NIE POWINNY ZNALEŹĆ SIĘ NA LIŚCIE

Z różnych topek tego typu, często przewijają się produkcje w moim odczuciu średnie. Co do kilku, zgodzić się po prostu nie mogę. Najjaśniejszymi przykładami będą Incepcja i Interstellar. Ale i sam Głuchowski dostanie po uszach (hłe, hłe).

Incepcja
W ogóle mi się nie spodobała ostatnia scena. Bo nie ma sensu. O ile w późniejszych wywiadach dowiadujemy się, że bączek upada i to faktycznie jest rzeczywistość, to nawet i bez tej wiedzy wypada to słabo. Całe to widowisko, wszystkie przeżycia, wielka walka o to, żeby wyjść ze snu, zmierzyć się ze swoimi koszmarami, „uwolnienie” żony Cobba… Tylko po to, żeby na sam koniec uznał, że wszystko już i tak nie ma dla niego znaczenia, bo jest z dziećmi? Nie interesuje go, czy to rzeczywistość i faktycznie odzyskał dzieci? No proszę was… Cała walka na nic, wielkie rozmowy o porzuceniu przeszłości jak krew w piach. Odrzuca jedne wspomnienia, żeby potencjalnie utonąć w kolejnych. Co prawda widzę tu pewną alegorię, jednak ja tego nie kupuję.

Interstellar
Gdyby film zakończył się z piętnaście minut wcześniej, gdy Cooper utknął w innym wymiarze, mogłoby pozostawiać swego rodzaju fajny niedosyt. Jakieś takie niedopowiedzenie, jakieś takie poświęcenie. Ale nie – to jest Hollywood, tutaj wszystko musi się zakończyć „żyli długo i szczęśliwie”. I to była zła decyzja. Szkoda.

Metro 2033 + Ewangelia według Artema Dmitry Glukhovsky
Oryginalne zakończenie pierwszej części trylogii było po prostu świetne. Posępne, jak cały ten świat, przedstawiające bezsens tej pogoni dla ocalenia resztek ludzkości oraz pewnego rodzaju uprzedzenia (Czarni jako przenośnia rasizmu?). Dobry wydźwięk daje też to, że w swej bezsilności Artem po prostu siada na tej wieży i patrzy na zagładę całej rasy. Za późno zrozumiał, co się stało w sprawie mutantów i nie zdążył ich ocalić. Ja akurat kupiłem wydanie, gdzie to nowe zakończenie od razu było dodane na końcu. A że z marszu je przeczytałem, tym mocniej mnie uderzyło. Bezsens. Totalny bezsens. Zniszczenie całej powieści, która do cienkich nie należy. Zakończenie byłoby jednym z lepszych, nie tylko z całego programu „Uniwersum Metro 2033” ale książek jako takich.

Pulp Fiction
W ujęciu całościowym – jest to genialne. Ale jako zakończenie samo w sobie, to już wypada słabo. Jest to po prostu kwestia montażu, odpowiednie poszatkowanie filmu sprawiło, że w zasadzie ostatnie pięć minut tłumaczy całe poprzednie dwie i pół godziny. Gdyby opowieść była linearna, dostalibyśmy trochę generyczny film gangsterski. O ile bardzo lubię film, to na miano najlepszego zakończenia nie zasługuje.

Prawda czy wyzwanie
Niestety, jak to często bywa w takich filmach, sam pomysł na fabułę jest ciekawy, a realizacja niedomaga. Końcówka to już w ogóle jakiś absurd nietrzymający się kupy. Oto demon zmusza grupkę przyjaciół do gry w prawda czy wyzwanie, kładąc na szali ich życie, zostawiając jednak furtkę pozwalającą na wypędzenia go. I gdy udaje mu się rzeczoną furtkę zamknąć, to dwie psiapsiółki zamiast przyjąć swój los na klatę, to wciągają w grę cały świat. Tak, dokładnie. Robią filmik, puszczają w internet i rzucają wyzwanie każdemu, kto to ogląda. No serio? Serio?! I tak umrzecie, teraz albo za miesiąc, co za różnica, czy pożyjecie kilka godzin więcej? Wyrok został przypieczętowany. Ale nie, trzeba wciągnąć to wszystkich żujących i unicestwić wszechświat. „Jak ja nie przeżyję, to nikt” – nie no, super plan. Oddajcie mi półtorej godziny życia.

Dom w głębi lasu
Do samego końca dobrze się bawiłem, jednak jak poprzednik, obraz ten ma problem z ostatnimi scenami. Znowu powtarza się schemat – cały świat zostaje zniszczony, bo jedna damulka nie chciała się poświęcić, by ocalić ludzkość. A można było zrobić z tego ciekawszy zwrot akcji, było tam jeszcze trochę pola do manewru. Cóż…
Ważne Informacje

Ogłoszenia, regulaminy i podobne

Regulamin
Lustro światów
Hexah

20
Tematy

38
Posty

Około północy między 25.09 a 26.09 zacznę przenoszenie Wieloświata na nowy serwer.
Powodem są koszty, ale co ciekawe też wydajność - serwery ARM które Oracle oferuje od niedawna są bowiem po prostu lepsze od obecnego VPSa i są, no, darmowe. Trudno pobić tę cenę.
To oznacza, że koszty Wieloświata spadną do kosztów domeny - 55zł rocznie, czyli poniżej 5zł miesięcznie.

Tymczasowo jest to głównie przeniesienie - architekturalnie nic nie zmieniam, dalej to będzie jeden serwer, tylko teraz z większą ilością rdzeni (które chyba do tego są szybsze) i RAMu, szybszym połączeniem sieciowym i do tego większym dyskiem. Mówiłem że to po prostu upgrade 🙂 Jedyna wada - kompatybilność - nie jest dużym problemem (choć jest przynajmniej jeden program który musiałem kompilować ze źródła by zadziałał).
W przyszłości jednak jest też więcej miejsca do rozwinięcia strony - jestem daleko od wykorzystania wszystkich darmowych zasobów OCI, więc jeśli by zaszła potrzeba dodania czegoś choć trochę głodnego zasobów możliwe jest umieszczenie tego na osobnym serwerze. Być może też uda się podzielić sam WŚ na więcej niż jeden serwer zwiększając wydajność i dostępność strony 🙂

Ale to na razie jest w przyszłości. Co jednak z przeszłością? Dlaczego akurat teraz, a nie na samym początku? Są dwa powody. Po pierwsze, choć Oracle oferowało tier always free i nawet były tam maszyny wirtualne, to były one znacznie biedniejsze. Poza rozmiarem dysku były gorsze pod w zasadzie każdym względem od obecnej - szczególnie jeśli chodzi o pamięć, która tutaj akurat jest najważniejszym zasobem (bazy danych takie jak MongoDB zyskują bardzo dużo gdy mogą trzymać większość często używanych danych w pamięci), ale też pod względem sieci i procesora.
Drugim powodem jest jednak to, że przyznam że o chmurze Oracle nawet wtedy nie wiedziałem, a tym bardziej o darmowej wersji. Tak naprawdę istnieje bowiem dopiero od 2018 i sama firma nie jest kojarzona z czymś tego typu, a tym bardziej z rozdawaniem czegokolwiek.

TL;DR strona przez jakiś czas (oby jak najkrótszy) będzie niedostępna, a później powinna działać jednocześnie lepiej i taniej 🙂
Elarid

Elarid to mistyczna kraina, świat przepełniony Magią, na którą składają się trzy kontynenty - Pustynny Nirgald, mroźne Karak’Akes i najbardziej umiarkowane oraz zwyczajne Verden. Warto dodać do tego również oblewający wszystko ocean, Mroczne Królestwo nieopodal Nirgaldu, siedzibę największego zła w całym Elarid, oraz położony daleko na południu Archipelag Sztormu, skupisko tysięcy mniejszych i większych wysp. Niegdyś było to spokojne miejsce, kwitł handel, wojny były istną rzadkością dzięki mądrej i sprawiedliwej polityce wszystkich władców oraz ogólnej przyjaźni, jaką wszyscy się darzyli. Jednakże tak wiele się zmieniło… Gdzieś tam, pomiędzy tym wszystkim, całą tą wielką polityką, jesteś Ty: Żołnierz, najemnik, karczmarz, poszukiwacz przygód, pan na włościach, handlarz, Mag czy ktokolwiek inny. Dołącz do tej niepowtarzalnej przygody, która jest fantasy w tradycyjnym i wręcz kultowym wydaniu, weź w dłonie swoje własne życie, a później sięgnij po więcej: Elarid czeka na takich jak Ty… Serdecznie zapraszam.

228
Tematy

93811
Posty

// I understood the Morzywał referencja. //

— O to nie martw się, panie. — Tissaen odetchnęła w myślach z ulgą, wiedząc że przynajmniej tą część rozmowy ma za sobą. — Kapitan ma nie tylko siły i środki, ale i doświadczenie potrzebne ku temu, by zapewnić bezpieczeństwo wybrzeżu, a na pewno zdecydowanie większe bezpieczeństwo, niż te zapewniane przez brak morskich patrolów. Już sama obecność okrętów broniących tych wybrzeży będzie odtrącała korsarzy, a co dopiero gdy Kapitan złoi im skórę w walce!
Steven Universe [PBF]

Jest to PBF osadzony w uniwersum Steven Universe. Możesz tu grać zarówno kanonicznymi postaciami, jak i tymi wymyślonymi przez Ciebie. Warto by na start wspomnieć, że w czasie trwania rozgrywki zostało wprowadzone wiele innych fandomów poza tym na którym wszystko bazuje. W mniejszym lub większym stopniu. Choć najwięcej wpływu ma Marvel. Kanon Marvela został na potrzeby PBFa trochę ponaginany i dlatego w razie potrzeby proszę się pytać mnie, ja jestem pod tą kwestią najbardziej zdolny do odpowiedzi.

161
Tematy

87565
Posty

Tyle użytecznych jednostek trafiłby szlag, cały przyszły postęp który mógłby się zadziać o wiele szybciej z Benitoidami by nigdy nie wszedł w życie, a wtedy nadal techniczne sprawy operowałyby jedynie jakieś błahe Perydoty które najprawdopodobniej przy pierwszej oznace stresu zdezerterowały, spowalniając jeszcze bardziej ten drogocenny proces polepszania stanu Homeworld, aby mógł się spokojnie dalej rozwijać…a to wszystko jedynie przez to, że oryginalny Benitoid był jak jakaś skorupa pustego jajka, w którym zrobiono igłą tycią dziurkę i wyssano przez nią wnętrze. Właściwie to trochę ciekawe skąd Benitoid zna takie pojęcie jak jajko…cóż, ale nie będzie w to wnikać. Nie żeby jakiś dziwny produkt rozmnażania się organicznej istoty o nazwie “kura” miał korzystny wpływ na jego pracę, a wręcz przeciwnie - byłby jedynie jakimś śmieciem zawalającym jego umysł.
Oskad

Oskad to z pewnością dość nietypowy PBF: Z jednej strony jest tu wszystko, co większość osób uwielbia: Magia, fantastyczne rasy, stwory i potwory, ale uzupełnia to coś dziwnego, niezbyt często spotykanego osobno, a tym bardziej razem: Nieprzebyte prerie, spędy bydła, słynne pojedynki dwóch rewolwerowców na głównej (i często jedynej) ulicy miasta, które rozgrywają się w samo południe… Tak, fantasy i western. Jesteś ciekaw, jak to ma wyglądać? Zapraszam! Oskad to bez dwóch zdań kraina pełna sprzeczności: Parostatki, lokomotywy parowe, parowe maszyny przemysłowe, broń palna i inne zdobycze technologii łączą się z Magią, Żywiołakami, Golemami i aurą tajemniczości otaczającą starożytne ruiny… Zderzenie się tych dwóch cywilizacji nastąpiło wiele wieków temu, ale to dziś przybrało najbardziej kulminacyjny moment, w którym zaważą się losy całych ras, a także samego Oskad… Jako człowiek zostaniesz sławnym na całą okolicę rewolwerowcem, odważnym stróżem prawa, prostym farmerem czy ogarniętym gorączką złota górnikiem? Czy też może zostaniesz szamanem lub wojownikiem jakiejś innej rasy, aby wesprzeć ją w obronie swej tradycji, ziem i życia podczas agresywnej ekspansji ludzi?

33
Tematy

4937
Posty

— Wiesz co? Gdybym miał nabój za każdy raz, kiedy ledwo wróciłem żywym z Złych Ziemi, ale wróciłem, to miałbym dwa naboje. — Stwierdził, przyglądając się z pewną nostalgią budynkom Nadziei, które przypominały mu dawne wydarzenia. — Co samo w sobie jest dziwne, ale jest tym dziwniejsze, że zdarzyło się dwa razy. — Westchnął ciężko, po czym wyciągnął otwartą dłoń do Rickiego. — Gdyby nie ty, pewnie do teraz leżałbym pod gruzami tego zamku. Uratowałeś mi dupsko. Dzięki.
Pandemia

Rok 2017. Naukowcy podczas rutynowych badań odkryli nieznany wcześniej typ wirusa, który istniał w przyrodzie od setek, a może i tysięcy, lat. Pobrano jego próbki i rozwieziono po laboratoriach na całym świecie. Odkryto, że wirus ma niezwykłe zdolności regeneracyjne, co postanowiono wykorzystać w medycynie. Odtwarzanie utraconych kończyn oraz tworzenie sztucznych organów - ludzkość była o krok od tego wszystkiego. Ale coś poszło nie tak… Wirus nazwany ZX-521 wydostał się w jakiś sposób na wolność. Zaczął zarażać zdrowych do tej pory ludzi. Najpierw było ich kilku, później kilkunastu. Z czasem populacja zarażonych sięgała kilkudziesięciu, kilkuset, a na koniec kilku tysięcy. Rok 2018. Wirus zaraził już kilkadziesiąt milionów osób i zaczął gwałtownie mutować, zabijając dziesiątki tysięcy zarażonych. Z czasem naukowcy odkryli jego przerażające zdolności regeneracyjne, gdy zaczął on reanimować zwłoki martwych zarażonych. Pragnęli oni ludzkiego mięsa, które było w stanie spowolnić tempo ich rozkładu. Zaczęli polować na zdrowych, populacja żywych trupów poczęła gwałtownie rosnąć. Rok 2019. Poza zmarłymi zarażonymi Zombie stają się też zmarli wcześniej ludzie. Ludzkość stoi na krawędzi zagłady, wielu umiera od nadal obecnego ZX-521, a pozostali giną z rąk Zombie lub dołączają do nich jako żywe trupy. Wydaje się, że to już koniec. Rok 2020. Powstaje międzynarodowa organizacja nazwana Z-Com. Rozpoczyna ona eliminację zarażonych, tworzy mniejsze i większe bazy w częściowo zarażonych krajach, bombarduje te całkowicie zarażone, a z zupełnie zdrowych tworzy państwa-fortece. Tymczasem naukowcy opracowali lek na ZX-521, dzięki niemu ludzie nie giną już tak szybko i nie zasilają armii umarłych. Jednak to nie koniec…

43
Tematy

11915
Posty

Nie wahając się długo, Potomkin wmaszerował do środka, by od razu zasalutować przed Araszką. Był gotów wypluć z siebie raport bojowy, gdy tylko dowódca udzieli mu prawa do głosu.
Nazaris

Istnieje pewien świat bez nazwy, gdzie rodziły się państwa na rzeź skazane i wielkie imperia, które katami były. Jednak najstraszliwszym ze wszystkich katów był Nazaris. Pojedyncza istota, która unicestwiła wszelkie państwa za pomocą broni ogniem miotającej, a następnie wprowadziła chaos i cierpienie trwające setki lat… Na koniec zniknęła wraz ze swoją armią bez śladów, zabierając wszystko, co zostało osiągnięte. Dziś istoty rozumne od nowa budują swe kraje po to, by zaistnieć w kartach historii. Niebezpieczeństwo ze strony Nazarisa ciągle istnieje, ale może to właśnie świeży władca znajdzie sposób, by go pokonać? Ten świat potrzebuje władców i generałów, którzy odważą się ruszyć dalej niż poza własne granice. Dalej niż sięgały wielkie imperia zamierzchłych lat.

12
Tematy

4775
Posty

Nowa Polska
Do: Australii
Chcielibyśmy zakupić od Australii 5 sztuk ZMW za 200 Złota
Black Wonderland 2.0

wip

34
Tematy

3232
Posty

Nie wiedziała jak długa trasa jeszcze czekała przed nią, ale nie mógł być to wielki dystans, skoro tak starodawne środki transportu przejeżdżały go w ciągu dnia, nie? Adahy była wprawiona w długich marszach, więc liczyła, że jeszcze dzisiaj dotrze przynajmniej do Rebel.
Qogliotan [PBF]

Escurg nigdy nie był pokojową krainą. Liczne królestwa, księstwa i republiki zamieszkane przez ludzi zawsze toczyły wojnę o dominację w regionie, a konflikt pomiędzy Krasnoludami i Elfami nie wygasł od wieków, obie rasy darzyły się wzajemną nienawiścią i średnio raz na dekadę wybuchała między nimi krwawa wojna. Gdzieś pomiędzy tym wszystkim były też nacje Orków, Goblinów i Mrocznych Elfów, także wojujące ze wszystkimi wokół. Od dawna problemem pozostawali też Nekromanci i Wampiry, tworzący kolejne zastępy ożywieńców, z którymi chcieli podbić świat. Jednakże żaden z tych narodów nigdy nie doprowadził do tego, co się wydarzyło. Żadna rasa nie przewidziała tego wydarzenia. I żaden kraj nie mógł mu zapobiec. Twierdzili, że przybyli z Qogliotan, świata z innego wymiaru. Jednakże, posiłkując się ludzką wiarą, mieszkańcy Escurg szybko znaleźli o wiele lepszą i prostszą nazwę dla tego miejsca: Piekło. Hordy Demonów zalazły cały znany świat. Wojna trwała wiele dziesięcioleci. Pośród walczących z demonicznymi hordami nie brakowało odważnych bohaterów, wielkich strategów i taktyków, potężnych Magów, sojuszy ponad podziałami, kiedy po raz pierwszy w historii świata nie tylko ludzie, Elfy i Krasnoludy stanęły razem do decydującej bitwy, bowiem ze stepów przybyły też niezliczone plemiona Zielonoskóych, a nawet sami Wampirzy Lordowie wysłali niezliczone legiony swych nieumarłych sług. Ale wszystko zawiodło. Nikt nie mógł powstrzymać naporu dziesiątek tysięcy Demonów. Nikt nie był bezpieczny, gdy ciemne chmury nad polem bitwy rozstąpiły się, zasypując walczących ogniem, siarką i bazaltem. Nikt nie spodziewał się, że Mroczne Elfy wbiją swym sojusznikom nóż w plecy…

34
Tematy

1278
Posty

- Mrocznym Elfom tego nie wytłumaczysz, ja sam mógłbym żyć z ich bogactw skromnie… Powiedzmy jak hrabia.
Świat w Płomieniach

Trzeba przyznać, że w długiej historii ludzkości jako gatunek wiele razy stawaliśmy na krawędzi zagłady, jednak zawsze udało nam się przetrwać, nieważne czy chodziło o zmiany klimatu, groźne epidemie lub okrutne wojny na wielką skalę. Dziś jednak znów zdajemy się pędzić ku podobnemu kryzysowi, ale nie będzie on wcale łatwiejszy do przetrwania niż poprzednie. Choć zdaje się nam, że nowoczesna technologia uczyniła nas mądrymi, zaawansowana broń potężnymi, a wielkie budowle z betonu i stali bezpiecznymi, to dla wielu jesteśmy niczym innym, jak tylko robactwem, gorszym sortem, nie mamy bowiem mocy. Jak się okazało, ludzie (i nie tylko), którzy posiedli nadnaturalne zdolności, żyli wśród nas od wieków, jednakże dopiero teraz pojawiło się ich tak wielu. To właśnie przez nich świat staje w płomieniach. Pomożesz je ugasić jako superbohater? Podsycisz je jako superłotr? Czy może wykorzystasz, aby oczyścić świat i przetopić w coś zupełnie innego? Wybór należy wyłącznie do ciebie…

34
Tematy

1066
Posty

Arsenał na ten moment miał już dokładny cel całego przedsięwzięcia. Wybrał Rekiny, gdyż jego zdaniem byli wartymi uwagi przeciwnikami, których nie należy lekceważyć, a przede wszystkim muszą być zlikwidowani. Po ich zniszczeniu reszta gangów będzie probowała przejąć ich wpływy oraz terytoria.
- Zniszczmy Rekiny, a wtem wywołany walki między gangami z tytułu ubytku dużego gracza na arenie gangów. - zaproponował Arsenał.
Jugosławia-Wojna bez Granic

Rok 1990. Zaraz odbędą się pierwsze od 52 lat wolne wybory w kraju. Atmosfera jest jednak bardzo napięta i ludzie czują, że lada dzień może wydarzyć się coś złego. Stań więc na czele własnej frakcji w wojnie na Bałkanach

14
Tematy

743
Posty

Piękne Słowa
Odrodzenie Ziemi

Jest rok 3021. Minęło dziewięć wieków odkąd Mrok pochłonął Ziemię. Układ Słoneczny jest wciąż pogrążony w chaosie i strachu, wojnie i tyranii. Jednak pomimo wszechobecnych zagrożeń, bezkresna przestrzeń skrywa bezkresne możliwości.

Tło Fabularne

25
Tematy

786
Posty

Seth odtrącił przeciwnika choć na chwilę, żeby się rozejrzeć. Starał się znaleźć sposób, żeby wypchnąć przeciwnika poza hangar, jednocześnie samemu pozostając w środku. Wrodzona siła i implanty ją wzmacniające powinny zaradzić wyzwaniu, o ile to miało szansę powodzenia.
Underworld

Miami, rok 1989. To prawdopodobnie najniebezpieczniejszy okres w historii Miami. Napady, morderstwa, kradzieże są na porządku dziennym. Mafie i gangi mają miasto w kieszeni, w tym policję, która jest oczywiście skorumpowana. Ty też możesz coś zyskać w tym mieście. Władzę, pieniądze, szacunek. Wystarczy się postarać. Wciel się w zwykłego złodzieja, chłopca na posyłki mafii, płatnego zabójcę, dilera narkotyków czy jeszcze kogoś innego. Zyskaj władzę w mieście, po trupach do celu. Sposobów jest sporo, ale łatwo nie będzie.

2
Tematy

720
Posty

reaktywuj to
Mroczne Czasy

Gdy zmarł Vladimir Valescu, Mroczny Lord, Władca Ciemności, Plaga Tych Ziem wielu w to nie wierzyło. Jak mógł umrzeć ktoś, kto włada od wieków? Ale to prawda. Choć nikt nie wie jak, Vladimir odszedł, a jego państwo się rozpada. Dla uciskanych od lat ras to nadzieja i wybawienie. Dla tych, którzy mu służyli to niebezpieczeństwo, ale też walka o władzę i wpływy po Wampirze. Wieść ta obiegła jednak nie tylko jego domenę: Szukając przygód, skarbów Wampira czy okazji do zarobku w jednym z wielu konfliktów, z całego świata zaczęli ściągać awanturnicy rządni sławy. Gdzieś wśród nich jesteś i ty. Pomożesz wyzwolić tę krainę i wygnać z niej mrok? A może spróbujesz ocalić dawną władzę? Czy też pokierujesz się wyłącznie własnym interesem? Jaki nie byłby twój wybór, tak jedno jest pewne: napiszesz swój rozdział w historii tych ziem. I może zmienisz je na zawsze.

25
Tematy

255
Posty

Wartownicy z pewnością zauważyli cię już jakiś czas temu, teraz tylko zwróciłeś na siebie uwagę większej ilości Nordów. Ba, nawet zauważyłeś kilkunastu spośród nich, którzy wyglądali zza umocnień. Wciąż nikt do ciebie nie strzelał, ale i nikt ci nie odpowiedział ani nie wyszedł ci na spotkanie.
Złota Dolina

Złota Dolina to miejsce w Kovirańskich Republikach Handlowych, które rządzi się odmiennym prawem od reszty kontynentu. Nie bez powodu ściągają tu pojedyncze persona na miarę nekromantów, wampirów, wilkołaków czy szalonych naukowców i wyjętych spod prawa, wszak tutaj nie grozi im stos za samo oddychanie. Oprócz nich pełno tutaj handlarzy, a prowincja ta męczona jest przez wewnętrzne problemy, które narosły po wybraniu nowego komendanta mającego za nic nieludzi i przygotowującego każdego tygodnia egzzekucje na szubienicy, to też doprowadziło do powstanie partyzantki, a kwitnący handel wodny, bowiem przez osadę przebiega rzeka, ściąga tutaj coraz to odważniejszych. Sama też w sobie nazwa Złotej Doliny nie bierze się znikąd skoro jest tutaj tak dużo złota… Najbardziej znanym miejscem do dziś pozostaje karczma Złotojad z miejscowości Złotobrzegu. Czy odważysz się do niej wstąpić?

Postacie Graczy

26
Tematy

373
Posty

Jurko

Jurko, podobnie jak towarzysz, wycelował z łuku w korony drzew. Nie miał pojęcia, co się mogło dziać, więc wolał zdać się w tym momencie na swojego towarzysza. Nie mógł przewidzieć, czy zaatakuje ich troll, na którego polują, czy buntownicy, o których mówił kapitan straży miejskiej. Może nawet zmierzyliby się z najgorszym plugastwem lasów, czyli Elfami.
Zapomniany Front

Późny czerwiec 1915 roku. Wojna w Veleradzie trwa już ponad rok, wywołana przez ekspansjonistyczne Imperium w akcie zemsty na państwach zachodnich. Szybko okazało się, że lokalny konflikt staje się najbrutalniejszą i najradykalniejszą wojną, jaką kiedykolwiek widział kontynent. Karabiny maszynowe, wysokokalibrowa artyleria i gazy bojowe zamieniły front w piekło na ziemi,ukazując kruchą śmiertelność ciał, odzierając je z wszelkiej godności. Jednakże to nie śmierć okazała się być najgorsza w tym całym konflikcie. Najgorszy okazał się element wieczności, zwany redarytem - prototypowa broń chemiczno-biologiczna, przyjmująca formę krwistoczerwonego gazu, który atakował układ krwionośny i doprowadzał do jego szybkiej dewastacji, po czasie zamieniając swoje ofiary w żądne krwi istoty, nazywane przez wszystkich krwawiącymi. Ludność kontynentu drżała przed wojną, która pochłonęła już masę istnień. Rijhes upadło, pod naporem krwiożerczych bestii, Euxperczycy wycofują się z Romandii, ustępując pola Imperialistom, a na Wiecznym Oceanie wybuchła wojna między Konfederacją Lederską a Cesarstwem Asseru, rozszerzając granice królestwa śmierci. Wojna miała przynosić chwałę, a jedyne, co przynosi to śmierć. W jakich to okrutnych czasach przyszło wam żyć, śmiertelnicy, kiedy dusicie się w gazach bojowych, wykrwawiacie w redarycie i przemieniacie w potwory, giniecie, rozrywani przez kule, a politycy radośnie tańczą na waszych grobach, ciesząc się z kolejnych zdobytych okopów?

Przewodnik po królestwie śmierci
Zbrojownia
Umundurowanie oraz wyposażenie
Lokacje

29
Tematy

565
Posty

— Tak jest. — Odparł głucho, samemu nie będąc pewnym swojej odpowiedzi. Miał tam wyjść? Być może i tutaj siedział jak w klatce, jednak ta klatka chroniła go tak bardzo jak i więziła. Tak mówiło mu poczucie, na które słowa dowódcy miały niewielki wpływ. Jednak rozkaz był rozkazem, dlatego Dieter niezwłocznie zawiesił karabin na plecach i wyciągnął swój pistolet, by to nim bronić się w razie czego.
Pożegnawszy Dietera wzrokiem, zatrzymał się na moment przy Laurze. Wydawało mu się, że chciał coś powiedzieć, jednak nie wiedział co, zapomniał też komu miał to powiedzieć. Po prostu ruszył pod drabinę.
Opowieści ze Wspólnego Księstwa

We wszystkich dziewięciu Księstwach osobno i w całym Wspólnym Ksiestwie zjednoczonym, od bogatych wybrzeży Przymorza aż po dziki Smutny Las i dalej do granicy z Pierwszą Puszczą, wszędzie zrobiło się ostatnio głośno o jednym, niewielkim kasztelu. Nic jednak dziwnego - osada ta położona jest najbliżej Góry. A znaki pokazują, że na Górze właśnie zbiera się Światowid, szabat największych bóstw. Nic więc dziwnego, że w miejsce to ciagnie wielu, czy ciekawskich gapiów, czy pobożnych pielgrzymów czy awanturników ciągnących po prostu wszędzie tam gdzie coś się dzieje. A ty co tu robisz?

14
Tematy

140
Posty

Jej
Kaltgard

Gra typu war/game z elementami strategicznymi i fabularnymi. Akcja rozgrywa w Kaltgardzie, fikcyjnym świecie fantasy, gdzie magia i potężne cywilizacje ścierają się ze sobą walcząc o władzę nad kolejnym połaciami lądu. Do wzięcia udziału w grze wymagany jest discord ze względu na automatyzację czynności opartych na liczeniu zasobów.

6
Tematy

22
Posty

?

Siema
Wrogie niebo

Rok 2018 przywitał ludzi zabawą Sylwestrową, noworocznym kacem i alarmem naruszenia wojskowej przestrzeni powietrznej. Okazało się, że jednak Równanie Drake’a jest prawdą, a Arthur C. Clark miał rację, obie możliwości są równie przerażające. I właśnie pojawiła się ta druga. Jako pierwsi, sygnał wyłapali Japończycy. Nie mogli w to uwierzyć, sprawdzali odczyty wiele razy. Za orbitą Plutona coś się pojawiło. Coś dużego i mknęło w stronę Ziemi z zawrotną prędkością. Najpierw pojawił się jeden pojazd kosmiczny obcej cywilizacji technologicznej, gdy reszta wciąż chowała się za Księżycem, utrzymując się na stałej orbicie po jego ciemnej stronie. Kilkanaście godzin po prostu dryfował, a NASA, ESA, Roskosmos, AEB, JAEA i CNSA podejmowali nieskuteczne próby komunikowania się. Następnego dnia coś się wydarzyło. Z pojazdu wyleciała cała chmara mniejszych obiektów, wielkości mniej więcej naszych myśliwców F-22. I wtedy okazało się, że to nie statek jest na naszej orbicie, a okręt. Myśliwce wroga na pierwszy cel wzięły ISS i większość sond telekomunikacyjnych, szpiegowskich oraz badawczych na orbicie. I chociaż armie większości krajów zostały poderwane już na dwa dni przed spodziewanym przybyciem, to nikt nie mógł nic poradzić na atak orbitalny. Już pierwsze uderzenie było miażdżące, jednak po tej okrutnej walce wróg wycofał się do swojego okrętu-matki, a z orbity Księżyca wychynęły kolejne okręty, nieprzebrana ilość. I na pewno każdy z nich miał pokładzie miliony żołnierzy wroga i maszyn latających. W tej chwili próby, wszystkie kraje powinny się zjednoczyć. Jednak czy ludzie zapomną o swoich waśniach, sporach, dawnych urazach i nienawiści? A nawet jeśli, to czy zjednoczone armie będą w stanie odeprzeć najazd wroga?

33
Tematy

51
Posty

Nie ma to jak masówka…
Terrible Stench

Nadeszły okrutne i brutalne czasy, których nikt się nigdy nie spodziewał. Martwi stają się półżywi, którzy łakną mięsa, a żywi starają się nie być zjedzonym i próbują przetrwać ten syf. Wciel się w stworzoną przez siebie postać i kieruj nią tak, aby żyła jak najdłużej.

2
Tematy

169
Posty

Wolę Twój post startowy
GreenFire

Zaledwie dwieście lat temu świat stanął w obliczu wojny atomowej. Światowe mocarstwa wzajemnie dokonały aktu wystrzelenia rakiet nuklearnych, które były początkiem końca znanej ery, jednak nie wszyscy zginęli. Firma Boston Bastion oferowała swoim klientom w erze zegara atomowego zakup miejsca w ekskluzywnym bastionie, bunkrze, który miał być odpowiedzią na ciągnące się za nowym społeczeństwem widmem wojny atomowej. Czas pokazał, że nowe życie głęboko pod ziemią wcale nie było usłane różami jak na okładkach broszur reklamujących bastiony. Zamiast tego bunkry służyły prowadzeniu wszelakich eksperymentów nad ludźmi, zwierzętach, roślinach czy nawet otaczającej nas rzeczywistości np. grawitacji. Sto lat po wojnie nuklearnej Boston, mający najwięcej bastionów, stał się nowym domem dla tych, którzy opuścili podziemne schrony. Obecnie od wojny minęło dwieście lat, ale wciąż co kilka miesięcy słyszy się o nowych bastionach, które nie zostały otwarte. Ludzie od stu lat żyją na powierzchni, która stała się okrutnym miejscem, dlatego zawitaj do stacji Greenfire i napij się taniego piwska bądź wódki grzybowej. Jesteś głodny? Mięso zmutowanej krowy czy gigarobala czeka w lodówce, zaraz odgrzejemy. Potrzebujesz zatankować? Nie martw się. Mamy paliwo i wszystko inne, o ile ty masz naboje wojskowe.

4
Tematy

27
Posty

Jakby co nie zapomniałem, tylko zbliża się sesja i jest ciężko, panie prezydencie.
Soviet Dust

4
Tematy

78
Posty

Dobra, zrób ty. Znając życie mi zajęłoby to wieki.
Dead Space: Disruption

3
Tematy

10
Posty

Karabin Pulsacyjny SWS

image.png

Klasyfikacja: Karabin szturmowy.
Typ miotanej amunicji: Energetyczno-Kinetyczna, pociski małokalibrowe o dużej szybkości.
Tryb ognia: Automatyczny.
Pojemność magazynka: 50 małokalibrowych, grzybkujących nabojów mieszczących się w walcowatych magazynkach wkładanych do środka broni poprzez jej przełamanie.
Szybkostrzelność: Wysoka.
Precyzja: Niska.
Odrzut: Średni.
Waga: Niska.
Spodziewana skuteczność przeciwko tkance organicznej: Wysoka.
Spodziewana skuteczność przeciwko pancerzowi: Średnia.
Opis: SWS to produkowany komercyjnie karabin szturmowy, najczęściej widywany w rękach prywatnej ochrony i właściwych służb porządkowych na pokładach statków i stacjach kosmicznych. Wystrzeliwane przez niego pociski lecą z prędkością hipersoniczną, a po trafieniu w cel zgniatają się i deformują, powodując efekt grzybkowania. Rozwiązanie te minimalizuje ryzyko nadpenetracji i przypadkowego rozerwania spójności kadłuba, co jest wysoko cenione w próżni kosmicznej lub w atmosferze pozbawionej tlenu.

Rany zadawane przez ten model są wyjątkowo ciężkie – przy uderzeniach upłynnia tkanki i rozłamuje kości, wprowadzając ciało trafionego w stan szoku i doprowadzając do wstrząsu hydrostatycznego, w wyniku czego osoby przez niego trafione zazwyczaj umierają niedługo po otrzymaniu ran, jeśli zostały one zadane w obszarach witalnych, jak klatka piersiowa, co czyni go wręcz niepokojąco skutecznym w rażeniu celów miękkich i lekko opancerzonych.

Nie można jednak powiedzieć tego samego o pierwszych kontaktach z Nekromorfami. Nie jest to jednak efektem samej broni, co braku wiedzy i niedźwiedziej przysługi w postaci wyszkolenia. Wielu ochroniarzy próbowało zatrzymać nieumarte maszkary celując w tors lub głowę, co bynajmniej nie przynosiło spodziewanych rezultatów i zazwyczaj kończyło się wypłaszczeniem RIG. Z wykorzystaniem obecnej wiedzy i nakierowaniem trio luf na kończyny, SWS okaże się dość optymalnym rozwiązaniem w walce z Nekromorfami. Już jedna seria jest w stanie oderwać kawałki mięśni od reszty ciała i zgruchotać kość, co przy kolejnych seriach w ten sam punkt może skutkować jej faktycznym oddzieleniem.

Największą wadą tej broni jest jednak jej precyzja – jej szybkostrzelność czyni eliminację celów położonych na większych dystansach zadaniem topornym, które przy kiepskim wyszkoleniu staje się wysiłkiem niemal niemożliwym. A bądźmy szczerzy – w obecnej sytuacji wielu ludzi, którzy ją dostaną go nie otrzymają. Karabin nie jest także oszczędny w amunicji i pożera ją w tempie gwarantującym jej miejsce w trzecim kręgu piekła. Dlatego dla najbardziej optymalnej celności i zużycia magazynków powinno się z niej strzelać krótkimi seriami, trzymając palec lekko na spuście.
Najczarniesza Rzeczpospolita

Wiele to już lat minęło odkąd rodzaj ludzki padł na kolana przed wrogiem, który przyszedł czerwoną nocą. Wszystkie stare głupstwa, niesnaski mocarstw, wiekowe waśnie i dumne idee przepadły wraz z całymi krajami i społecznościami, pożarte przez nowych panów pory zmierzchu. Amorficzne demony, rodzące się znikąd, poprowadziły krucjatę przez świat, wiedzione swoją dzikością i nienawiścią do człowieka.
Nie wszędzie jednak najeźdzcy z dalekiej wszechrzeczy zwyciężyli. Nasz lud przetrwał ciężką, dziejową próbę, wiedziony przez półboską dynastię. To oni - Założyciele - wygnani z własnych domów, batożeni przez czerwone imperium, znaleźli wśród śniegów dalekiej północy nowego zbawiciela - Anioła, którego krew pozwala stanąć w szranki z wrogiem, którego krew wypełnia prawdziwy Święty Graal.
Lecz dzisiaj, kiedy żyjemy w pokoju w naszych połączonych żelazem miastach-fortecach, łeb podnoszą siły, które odrzucają doniosłe dzieło Założycieli. Już nie tylko demony są naszymi wrogami, ale wszystkie te niepokorne ruchy, wszyscy czciciele fałszywych bożków i ci, którzy wchodzą w konszachty z nocnymi panami.
Szósta dekada naszego świętego, odrodzonego narodu ma się ku końcowi, a w czasach nowej, zesłanej z niebios próby musimy udowodnić wszystkim, że tylko nasz ryt, że tylko nasza wiara pozwoli nam za niedługi już czas wyjść nocną porą podziwiać gwiazdy.

3
Tematy

21
Posty

Historia Odrodzonego Państwa
Styczeń 1952 - Piotr Horpyna, zesłaniec polski, odnalazł wśród śniegów Kołymy pierwszego odnotowanego w historii demona. Pasożytująca na rannym bycie istota, określana potem jako Anioł, nawiązała kontakt z jaźnią Horpyny. Tu urywają się relacje Założyciela, albowiem świadomość powróciła mu kilka dni później, kiedy w swojej prawej dłoni miał umieszczony materiał biologiczny pochodzący od Anioła.

1953 - 1962 - pobyt Horpyny we Francji. Substancja wydalana przez anielską tkankę - serafinium - owocowała wzmocnieniem wszystkich aspektów witalności człowieka, a niekiedy zyskaniem nawet zdolności nadnaturalnych. W tym czasie Piotr Horpyna zebrał wokół siebie grupkę emigrantów, którzy uznali, iż wybrany został przez Opatrzność. To właśnie oni, poczęstowani przez Założyciela serafinium, stanowili pierwszą generację symbiontów - Zakon Obrońców Świętego Graala.

10 października 1962 - pamiętna data końca ludzkości. Nieznanej natury, zawieszona nad wieczornym niebem czerwona zorza, pojawiająca się na każdej wysokości i szerokości geograficznej, zaintrygowała niemal wszystkich. Dla niektórych było to osobliwe zjawisko atmosferyczne, dla innych efekt tajemnej, zimnowojennej broni. Rację miało jednak kilku radykalnych odszczepieńców, którym przewodził Horpyna. Z owej zorzy bowiem nocą zleciały byty, które przypominały ów istotę spotkaną przez Założyciala dekadę wcześniej. Demony, o których nadal niemal nic nie wiemy, zaczęły się materializować nocną porą, rozpoczynając tym erę zmierzchu człowieka. Od tego czasu nocne niebo świeci czerwoną poświatą, a owa pora władana jest przez amorficzne demony, które pokonać są w stanie tylko symbionci.

Jesień 1962 - czas rozkładu i upadku większości państw i społeczności. Szok i zgroza, jaka spadła niespodziewanie na ludzi, doprowadziła do głośnegi upadku. Nie atom, lecz nieznany, demoniczny wróg pogrążył wszystkie sny o pokojowej przyszłości. Obecnie uważa się, że to właśnie w tym okresie zginęła 1/3 rodzaju ludzkiego, a dalsze ofiary wynikały już nie tylko z powodu wszelakich ataków nocnych istot, ale także klęsk głodu, bratobójczych walk i masowych samobójstw.

Wiosna 1963 - Piotr Horpyna dociera do ruin dawnej Polski Ludowej wraz ze swoimi wyznawcami. Demonstrując im swoje zdolności, wynikłe z połączenia się z Aniołem oraz serafinium, Horpyna zbiera nowych zwolenników. Staczając kilka walk z demonami okrzyknięty zostaje przez tłumy świętym, który pokona nocne monstra i przywróci pokój. Piotr ogłosił się Piotrem I i rozpoczął tworzenie nowego państwa i sił, które będą w stanie stawić czoła demonom.

1965 - lata 80 - tzw. Wielka Odbudowa. Piotr Horpyna przemienił Zakon Obrońców Świętego Graala w Odrodzone Państwo, na czele którego stanął. W dobie tej stworzono system okręgów (sporych rozmiarów ośrodków miejskich) oraz stacji (mniejszych osiedli między okręgami), które połączono liniami kolei pancernej. Miejsca te, otoczone murami, bronione przez żołnierzy-symbiontów i posiadające budynki mieszkalne o sprawnych zabezpieczeniach, stały się ostojami spokoju i swoistej normalności. Obywatele, nie mając wyboru, pozostawali posłuszni władzy i Piotrowi I, który zebrał wokół siebie sektę i rzeszę kobiet, dzięki którym zasilił szeregi dynastii Założycieli.

4 maja 1988 - Piotr I zmarł na zawał serca. Władzę przejął po nim jego najstarszy, legalny syn - Piotr II, słynący z gorliwej wiary w boskość swego ojca. Po śmierci Piotra Założyciela tkankę Anioła z jego prawicy ulokowano w Jerychu - tajnym kompleksie podziemnym, w którym tkanka anielska pasożytować może na zbieranych przez Oddziały Specjalne martwych demonach i ich gniazdach, zapewniając dalej pokłady błogosławionego serafinium.

1 czerwca 1988 - Piotr II wydał dekret o wyłącznej boskości rodu Horpynów, zakazując tym samym tworzenia nowych symbiontów i produkcji serafinium. Decyzja ta wywołała podział wśród władz. Fanatyczni kultyści wsparli Piotra II, jednakże wojskowi i większość biurokratów była świadoma, że brak symbiontów zaowocuje wzrostem siły demonów, a ostatecznie upadkiem Odrodzonego Państwa.

21 czerwca 1988 - nieudany zamach na Piotra II kończy się wybuchem wojny domowej, tzw. Cichej Wojny, określanej tak z powodu zatuszowania jej istnienia przez propagandę. Na czele buntowników stanął Herakliusz Horpyna - młody syn Piotra I i jednej z jego konkubin.

10 lutego 1989 - po miesiącach zabójstw, porwań i tortur Cicha Wojna kończy się tryumfem Herakliusza. Większość Horpynów, w tym sam Piotr II, ginie otruta gazami bojowymi, które zwolennicy Herkaliusza wprowadzili do systemu klimatyzacji bunkra, w którym familia przebywała.

1989 - 1999 - tzw. Wielka Stabilizacja (nawiązanie do Wielkiej Odbudowy). Herakliusz Horpyna dokonał gwałtownych reform Odrodzonego Państwa - stworzył władający po dziś dzień Front Ocalenia Narodowego, zniszczył większość sekt i kultystów, ustanowił tajną policję (Likaon) i nakierował naród na ścieżkę militaryzmu, posłuszeństwa i quasinacjonalizmu. Lata 90 minęły więc na względnym spokoju, dla wielu ludzi zmęczonych kultystami będąc dekadą liberalizacji. Propaganda skutecznie ukryła wszystkie morderstwa, rosnącą inwigilację oraz tortury, nie mówiąc o pierwszych eksperymentach na więźniach.

1 września 1999 - w Okręgu Wschodnim służby wykryły pierwszego nierejestrowanego symbionta. Nie był to jednak człowiek zespolony z serafinium, lecz z lucyferium - tkanką demoniczną. Odkrycie kilku pozostałych osób tego typy zmusiło władze do odcięcia Okręgu Wschodniego i mobilizacji wszystkich sił w kraju, albowiem dotychczas nie wiedziano, iż człowiek zespolić się może nie tylko z Aniołem, ale i z demonami.

Październik 1999 - niezadowoleni mieszkańcy Okręgu Wschodniego, zapewne inspirowani z zewnątrz, dokonali próby złamania blokady, wchodząc w starcia z funkcjonariuszami. Rosnąca wówczas przemoc na ulicach i pokazowe egzekucje skończyły się jedyną w historii Odrodzonego Państwa rewolucją.

Grudzień 1999 - styczeń 2000 - pacyfikacja Okręgu Wschodniego. Herakliusz Horpyna wydał rozkaz zapalenia stosu dla nadchodzącego tysiąclecia. Pragnąc poznać przyczyny pojawienia się symbiontów demonicznych oraz pozbyć się zagrożenia (w postaci potencjalnej grupy spiskowców) rozpoczęto zwykłą rzeź mieszkańców. Według dokumentów Likaonu zabito wówczas 17 821 obywateli Okręgu, 1030 wzięto do niewoli celem przyszłych badań a około 5000 zdołało uciec na tereny dzikie, gdzie w ciągu następnego miesiąca Oddziały Bojowe znalazły około 1500 ciał. Nie wiadomo, co stało się z resztą uciekinierów, albowiem liczne ekspedycje w mroki opustoszałego kraju nie przynosiły odkrycia żadnych śladów. Oficjalnie przyczyną upadku okręgu była pandemia. W miejsce Okręgu Wschodniego utworzono kolonię karną pod kontrolą wojska - Flegeton.

2002 - dzięki badaniom nad ocalałymi z Okręgu Wschodniego udało się stworzyć pierwszą generację broni z klasy Durandal - mieczy z serafinium, które z łatwością mogą ciąć ciała demonów. Dzięki temu symbionci klasy Paladynów, dotychczas tylko o zwiększonej witalności, stanąć mogli do walki z potworami nocy. Eksperymenty nad stworzeniem broni strzeleckiej z serafinium nie powiodły się.

Maj 2007 - w wyniku błędu dochodzi do zderzenia dwóch pociągów pancernych na linii Okręg Centralny - Stacja Jasna Góra. Zarówno okręg, jak i stacja, oskarżyły się wzajemnie o incydent, przez który zginęło prawie pięciuset pasażerów, a ważny trakt komunikacyjny wyszedł z użytku do 2009 roku. Między regionami doszło niemal do konfliktu zbrojnego, jednakże naciski Stolicy stłamsiły nastroje. Od tego czasu notuje się wzrost lokalnego patriotyzmu i niechęci wobec mieszkańców innych stacji i okręgów.

20 stycznia 2010 - dekadę po pacyfikacji Okręgu Wschodniego zamordowana została Józefina Czapska - jedna z organizatorek akcji i późniejsza komendantka we Flegetonie. Ślady na ciele przypominały obrażenia zadawane przez demony, co zrodziło podejrzenia, iż istnieją jeszcze symbionci demoniczni o nieznanej genezie.

2017 - odkrycie żyjącej poza stacjami i okręgami sekty Nowe Jeruzalem. Wiele ucieczek z rolniczej Stacji Arkadia zmusiło Oddziały Bojowe do zbadania Doliny Odry. Odkryto osiedle sekciarzy zasilone przez uciekinierów. Sprawna pacyfikcja przeszłaby bez echa, gdyby nie odkrycie zwłok dziecka, około dwunastoletniego, z doczepionymi do ciała zarodnikami demonów. Badania przeprowadzone w Okręgu Stołecznym wykazały, iż tkanki dziecka powli zespalały się z tkankami demona.

Czerwiec 2018 - badając aktywność hord demonicznych odkryto pewne zaburzenia na wschód od Flegetonu, wskazujące na istnienie w tamtym regionie większych społeczności.

2020 - postępująca choroba serca naczelnika Herakliusza Horpyny rozbudziła życie frakcyjne we Froncie i plany nadchodzącej sukcesji władzy. Radykalna, militarystyczna frakcja wagnerowców popierać zaczęła najstarszego syna Herkaliusza - Konstatnyna - podczas gdy zachowawcza frakcja pretorianów popierać zaczęła młodszego potomka - Tytusa. Inne, mniejsze frakcje i grupy interesu również rozpoczeły grę intryg politycznych.

1 czerwca 2021 - Oddziały Bojowe organizują trzy wielkie ekspedycje - Ekspedycję Wschodnią (operacja Bug), Ekspedycję Zachodnią (operacja Odra) oraz Ekspedycję Północną (operacja Bałtyk). Celem każdej z nich jest zbadanie wielkich połaci zdziczałych terenów, na których podejrzewa się, że istnieją pojedyncze osiedla ludzkie i osobliwe struktury demoniczne.
Lodowa Pustka

Skazańcy skazani za najcięższe przestępstwa czasem otrzymują prawo podróży. Dzieje się tak, gdy pochodzą z wpływowej rodziny, dokonali zasług dla państwa, przekupili sąd lub ich śmierć odbiłaby się że zbyt dużym echem, dlatego lepiej się ich pozbyć. Prawo podróży nazywane też prawem ostatniej podróży to wygnanie, niewielkich rozmiarów łódka z równie małymi zapasami żywności i wędrówka morzem na daleką północ, na kraniec świata, gdzie nic i nikogo nie ma. Miejsce zwane Lodową Pustką, skąd bezkresne pustkowia pokryte lodem oraz śniegiem wiją się setkami kilometrów. Nikt stamtąd nie wrócił, więc czy jest tam coś więcej niż tylko śmierć? Ludzie zsyłani są tam od wieków, a wiedza o tym miejscu wciąż pozostaje znikoma. Czy rzeczywiście nic tam nie ma? Może pora spojrzeć w Lodową Pustkę i odkryć prawdę na jej temat.

4
Tematy

7
Posty

?

Nie wiem jak duże zainteresowanie zdobędzie gra, ale już można karty postaci.
Uniwersum Metro 2035∶ Posmak Przeszłości [PBF]

22 lata temu na świat spadła Apokalipsa, grzebiąc go w atomowym ogniu. Ci, którym los pozwolił przetrwać, skryli się w nielicznych miesjcach, które schroniły ludzkość przed nowym światem i jego zasadami. Jednym z takich miejsc są tunele i stacje dawnej kolei podziemnej w Zdzieszowiach, których mieszkańcy patrzą na przyszłość z strachem, ale i z nadzieją w oczach. Wciąż żywe i buzujące są jednak niepokoje, spotęgowane ostatnimi decyjzami starzejącego się Dyktatora i atakami Rdzawych. Czy nadchodzi konflikt? Czy można mu zapobiec? Zależy to tylko od Was, od ludzi tego nowego świata.

[Radiotelegrafista] Zdzieszowice
[Dark Dante] Stalowa Wola
[Carski Monarchista] Powiat Augustowski

57
Tematy

2163
Posty

Wskazał ci o przybliżoną drogę, by jakoś odnaleźć się w tym labiryncie sztolni i trafić do kantyny dla żołnierzy. Na miejscu były raptem dwie osoby przy posiłku i kucharz za ladą.
Silbis IV

Układ Silbis to nowo odkryty system na skraju zbadanej przestrzeni w tej części galaktyki. W jego centrum leży gwiazda podwójna na którą składa się Silbis Alfa i Beta. Pierwsze ekspedycje wykazały wyjątkowo dogodne dla życia warunki na czwartej w odległości od gwiazd macierzystych planecie. Odnotowano na niej niespotykaną dotąd różnorodność form życia. Klimat planety odznacza się dużą wilgotnością oraz wahaniami temperatur. Sama planeta okazała się również obfita w rozmaite surowce. Jedynym minusem są liczne drapieżniki ale to nic z czym bogate uzbrojenie oraz inne środki ochronne sobie nie poradzą. Tak przynajmniej sądzi Unia Galaktyczna, która podjęła się kolonizacji tego miejsca. Niestety planeta dopiero pokaże swoje paskudne oblicze i TY, kolonista wyznaczony do ujarzmienia tego dzikiego świata będziesz musiał zmierzyć się ze wszystkimi zagrożeniami którymi w ciebie rzuci. Powodzenia!

0
Tematy

0
Posty

Brak nowych postów.