To zadziałało dużo lepiej: najemnicy chwilę się wahali, rzucili na siebie okiem, po czym obaj pobiegli w kierunku źródła krzyku, zostawiając woła, wóz i Hobbita, co sprawia, że możesz podejść go właściwie z każdej strony.

Cóż, za dobrego złotnika możesz wziąć fakt, że żadna tajemna moc nie rozerwała cię na strzępy ani nie usmażyła, gdy spróbowałeś zbrukać święty kamień Elfów. Ale nie tylko nie spadła na ciebie żadna nadnaturalna kara, ale… nic się nie wydarzyło. Powolne stukanie o kamień dało tyle, co nic, nawet przykładając twarz do jego powierzchni i wytężając wzrok, nie zauważyłeś nawet drobnej ryski, pęknięcia czy czegokolwiek, co mogłoby wskazywać, że twoja broń zdołała w jakiś sposób naruszyć strukturę kamienia.

Jeśli to była pułapka, to czekali dość długo, aby ją wam ujawnić. Kręcąc się po okolicy nie zauważyliście nawet jednego tubylca, co było podejrzane. Ale nim dobrze zastanowiłeś się, co spowodowało ten stan rzeczy, usłyszałeś odgłos bębnów i śpiewów, które dochodziły najpewniej z centrum osady.

Cóż, zbliżał się wieczór, możesz więc udać się na spoczynek, bo dopiero jutro zajmiecie się handlem na lokalnym rynku, albo skorzystać z rozrywek jakie oferuje ta konkretna karczma lub jeden z wielu innych lokali, postawionych w Imalin specjalnie dla strudzonych podróżników, wilków morskich i innych.

- Mój pan… - zaczął sołtys, ale po chwili rzucił na ciebie okiem i odchrząknął. - Mój poprzedni pan wam tego nie daruje. Za kilka dni przyjadą tu jego żołnierze i poborca podatków i jeśli oni nie doniosą mu o tym, co się tu stało, to ich zniknięcie zmusi go do wysłania tu większych sił. To straszny skąpiec, ale jego oddziały to nie tylko chłopska milicja, włócznicy i łucznicy, jak tutaj, ale też przeszkoleni wojownicy z lepszym ekwipunkiem. A jego syn ma pod sobą cały hufiec ciężkozbrojnej jazdy, która może roznieść twoją armię w pył… Tak czy siak, życzę powodzenia. Ja nie mam zamiaru mieszać się do tej wojny, nawet nie mogę użyczyć ci wsparcia wojowników, którzy bronili mojej osady, bo zostali przed kilkoma chwilami wyrżnięci do nogi.

I rzeczywiście, chyba tak było, bo z uśmiechem sięgnął po miecz i podniósł go bliżej twarzy, przyglądając mu się dokładnie z każdej strony, wykonał nim też kilka cięć, pchnięć i młynków w powietrzu.

Wspaniała broń. - mruknął cicho pod nosem, nie spuszczając z niej oczu i jakby zupełnie ignorując twoją obecność.

Najemnik pokiwał głową, zgadzając się z takim osądem. Jakiś rycerz czy inny wojownik pragnący chwały i sławy miałby zupełnie inne podejście, on, jak typowy najemnik, wolał zarobić i przeżyć, po prostu.
Czasu na dalszą rozmowę nie było, dotarliście do miejskiego rynku. Nie było to nic szczególnego, kilka różnych kramów oraz sklepów w kamienicach otaczających rynek, waga pilnowana przez dwóch strażników, pręgierz oraz garść mieszczan kręcących się po okolicy, gdzieniegdzie przemykali też uzbrojeni strażnicy. W dni targowe pewnie było tu tłoczniej, ale powinno wystarczyć i tak.

Towarzyszyło ci dwóch Drowów oraz czterech ludzi, którzy nadawali się do tego zadania lub przynajmniej nie sprawiali wrażenia takich, którzy dadzą się od razu złapać lub zauważyć. Tiesz przybył chwilę później, prowadząc tuzin swoich mniejszych kuzynów, zbrojnych w łuki, kołczany pełne strzał, oszczepy, krótkie miecze, szable, małe tarcze, noże do walki w zwarciu i do rzucania oraz długie sztylety. Po przekazaniu ostatnich rozkazów swoim podwładnym, Hobgoblin skinął ci głową.
- Wszystko dobres. Idziem?

Nie odszedłeś daleko, ale może to i dobrze, bo miałeś dzięki temu gdzie się skryć i mogłeś pozostać niezauważonym. Wszystko dlatego, że goblińscy zwiadowcy wracali do jaskini, zapewne po tym, gdy upewnili się, że w okolicy nikogo nie ma. Część z nich została na zewnętrz, obserwując okolicę, pozostali skryli się wgłębi jaskini, a po chwili usłyszałeś dźwięk ciężkich kroków, odbijających się od jej ścian. Ogry.

- Wielki Mistrz skontaktuje się z twoimi panami, gdy przyjdzie pora.
Po tych słowach i oni zaczęli zbierać się w drogę powrotną, wy zaś ruszyliście w kierunku Góry.
//Zmiana tematu. Zacznę.//

Rozmowa z Emily nie zajęła ci wiele czasu, więc znalazłaś go na dziedzińcu, wraz z całą kompanią. Rozmawiał akurat z dwójką ludzi, ale gdy cię zauważył, uciął dyskusję i odesłał ich do reszty, odwracając się w twoim kierunku i czekając, aż podejdziesz bliżej.

Goblin pokiwał głową kilka razy, ukłonił ci się i odszedł. Chwilę później w miejscu, gdzie stał, zmaterializowała się zjawa, najwidoczniej niechętna pomysłowi dalszej dewastacji zamku.

//Zmiana tematu. Zacznę ci gdzieś w państwie Krzyżowców.//

- Dobra, majster. Niech będzie moja strata. - Powiedział i podał sakiewkę z odliczonymi przy kransoludzie trzydziestoma sztukami złota.

Ludzkie mięso nie uchodziło za jakiś szczególny rarytas, ale to zawsze mięso. Skórami i uciętymi głowami można było zaś przyozdobić bramę czy mury, a ucięte uszy, palce, wyłupione oczy i wyrwane zęby stanowią ważną część goblińskich trofeów wojennych, zwłaszcza, że mogą oni później wmawiać, że te części ciała należały nie do prostych chłopów, ale herbowych rycerzy, aby podnieść swój prestiż (o ile ktokolwiek w to uwierzy). Tak czy siak, łupy nieśli niewolnicy, jedynie te cenniejsze zapakowano w sakwy, które Wargi niosły na grzbietach. Kobiety nie stawiały większego oporu, więc wyruszyliście sprawnie, a i do zamku dotarliście dość szybko.
//Zmiana tematu na Diabelską Czeluść. Zacznę.//

//Uznajmy, że robię z niego NPC, ale jeśli kiedyś wróci, to po prostu zacznie grać od tego momentu, w którym zastanie go fabuła. Co do zmiany tematu, to zacznę ci na Plugawych Ziemiach, wypatruj postu.//

Przybyli, zgodnie z jego obietnicą zapewniając wam ubrania na zmianę, dwieście złotników, kilka podręcznych, łatwych do ukrycia, sztyletów, był nawet papier, kałamarz z atramentem i pióra, bowiem Mag chciał otrzymywać regularne raporty, które mieliście mu przesyłać przez jednego z tych latających stworków, które podobno zawsze mają być w pobliżu i wystarczy jeden gwizd, aby je przywołać. Kilku uzbrojonych po zęby Łaków ruszyło przodem, reszta za wami.
//Zmiana tematu. Zacznę ci w Posiadłości Von Orrenów.//

Z racji na to, że większość marynarzy była zmęczona tym luźnym dniem, to nikt nie miał poważniejszych tematów do rozmów. Spokojnie rozpoczęli posiłek, kiedy tylko dosiadł się kapitan.
- Widzę, że trochę się otworzyłeś na ludzi - odparł Elf. - To dobrze.

//Zmiana tematu. Zacznę, gdy będziesz na miejscu.//

//Kurwa mać, to jedyny czarny w tym PBF’ie, chyba miał to nawet w specyfikacjach. Dosłownie wpisz w wyszukiwarkę na WIeloświecie “jest czarny” i może zaskoczy.//